تکنولوژی و معنا (تمنا)

جهان جدید حاصل تحولی چهارصدساله است. ترکیبی است از (1) انتقال از مطلق‌گرایی به نوعی فروتنیِ معرفتی به همراه جستار مداوم: من نمی‌دانم و هیچ گاه هم یه یقین نخواهم دانست؛ به هیچ آگاهی فرازمانی‌ای متصل نیستم؛ تلاش می‌کنم بدانم؛ بر اساس بهترین دانش موجود عمل می‌کنم، اما آماده‌ام که خطایم را بپذیرم و عقب‌نشینی کنم. (نگاه کنید به میل و پوپر) (2) انتقال از تلقی‌ای سلسه‌مراتبی از قدرت و عاملیت به تلقی‌ای توزیع‌شده و برابری‌خواهانه: هیچ کسی به واسطه نژادگی، تعلق به گروهی خاص یا داشتن دانشی خاص، واجد قدرتی برتر که مصون از نقادی باشد نیست؛ هر کسی مبنعی مستقل و خودبنیاد از عاملیت و اِعمال قدرت است؛ هر کسی یک سوژه مستقل است که نیاز به قیم ندارد. قوانین برای همه یکسان‌اند (نگاه کنید به کانت و نورث) (3) انتقال از حکمرانی مبتنی بر حقیقت مطلق و قدرت اعلا (چه پادشاه و چه کلیسا) به حکمرانی توزیع‌شده مبتنی بر عقلانیت جمعیِ سوژه‌های مستقل: منِ حاکم نمی‌دانم و قدرتی برتر ندارم؛ در استخدام شهروندانم تا زمینه‌ای فراهم آورم که خواسته‌های آنها در فرایندی از مداقه و نقادی روشن شود، به تصمیمی مشترک برسیم وآنچه در این فرایند بر سر آن توافق شود، به اجرا در آید. (نگاه کنید به فوکو). (4) انتقال از تملک رعایا به به رسمیت شناختن حق سوژه‌ها برای مالکیت مادی و معنوی: حاکم مالک کشور یا منطقه تحت نفوذش نیست و رعیت هم ندارد. حاکم مستخدَم شهروندان است تا امکان کنشگری آزادانه و خودبنیاد آنها را تضمین و از آن پاسداری کند. (باز هم نگاه کید به نورث و فوکو).

آنچه سال‌هاست در شهر فرنگ، تلویزیون، ماهواره و گوشی‌هایمان از جهان جدید می‌بینیم و هوش از سرمان می‌برد، ثمره و میوه این تحولات است. نه اینکه این دریافت جدید باشد: ملکم و آخوندزاده و مستشارالدوله و سپهسالار یک و نیم قرن پیش عمده این نکات را دریافته بودند و به فارسی بازگو کرده بودند. ابزوردیته بنیادی ایرانیان این است که بسیاری از آنها و خصوصا حاکمان‌شان شیفته میوه‌هایند بدون آنکه حاضر باشند از جهان قدیمِ مطبوع‌شان دل بکنند. آنها که گوشزد کنند اگر میوه‌ها را می‌خواهید، باید در معرفت‌شناسی، حقوق و حکمرانی‌تان بازنگری کنید، احتمالا سرنوشتی بهتر از مستشارالدوله نخواهند داشت: کتابش را در زندان آن قدر بر سرش کوفتند که چشمانش تار شد. حالا ماییم و قرنی جدید و باز هم فهمی سنتی و غالب از حقیقت، حق و قدرت.

www.group-telegram.com/us/techmean.com/135

3.4K viewsedited  Mar 22, 2022 at 23:29

جهان جدید حاصل تحولی چهارصدساله است. ترکیبی است از (1) انتقال از مطلق‌گرایی به نوعی فروتنیِ معرفتی به همراه جستار مداوم: من نمی‌دانم و هیچ گاه هم یه یقین نخواهم دانست؛ به هیچ آگاهی فرازمانی‌ای متصل نیستم؛ تلاش می‌کنم بدانم؛ بر اساس بهترین دانش موجود عمل می‌کنم، اما آماده‌ام که خطایم را بپذیرم و عقب‌نشینی کنم. (نگاه کنید به میل و پوپر) (2) انتقال از تلقی‌ای سلسه‌مراتبی از قدرت و عاملیت به تلقی‌ای توزیع‌شده و برابری‌خواهانه: هیچ کسی به واسطه نژادگی، تعلق به گروهی خاص یا داشتن دانشی خاص، واجد قدرتی برتر که مصون از نقادی باشد نیست؛ هر کسی مبنعی مستقل و خودبنیاد از عاملیت و اِعمال قدرت است؛ هر کسی یک سوژه مستقل است که نیاز به قیم ندارد. قوانین برای همه یکسان‌اند (نگاه کنید به کانت و نورث) (3) انتقال از حکمرانی مبتنی بر حقیقت مطلق و قدرت اعلا (چه پادشاه و چه کلیسا) به حکمرانی توزیع‌شده مبتنی بر عقلانیت جمعیِ سوژه‌های مستقل: منِ حاکم نمی‌دانم و قدرتی برتر ندارم؛ در استخدام شهروندانم تا زمینه‌ای فراهم آورم که خواسته‌های آنها در فرایندی از مداقه و نقادی روشن شود، به تصمیمی مشترک برسیم وآنچه در این فرایند بر سر آن توافق شود، به اجرا در آید. (نگاه کنید به فوکو). (4) انتقال از تملک رعایا به به رسمیت شناختن حق سوژه‌ها برای مالکیت مادی و معنوی: حاکم مالک کشور یا منطقه تحت نفوذش نیست و رعیت هم ندارد. حاکم مستخدَم شهروندان است تا امکان کنشگری آزادانه و خودبنیاد آنها را تضمین و از آن پاسداری کند. (باز هم نگاه کید به نورث و فوکو).

آنچه سال‌هاست در شهر فرنگ، تلویزیون، ماهواره و گوشی‌هایمان از جهان جدید می‌بینیم و هوش از سرمان می‌برد، ثمره و میوه این تحولات است. نه اینکه این دریافت جدید باشد: ملکم و آخوندزاده و مستشارالدوله و سپهسالار یک و نیم قرن پیش عمده این نکات را دریافته بودند و به فارسی بازگو کرده بودند. ابزوردیته بنیادی ایرانیان این است که بسیاری از آنها و خصوصا حاکمان‌شان شیفته میوه‌هایند بدون آنکه حاضر باشند از جهان قدیمِ مطبوع‌شان دل بکنند. آنها که گوشزد کنند اگر میوه‌ها را می‌خواهید، باید در معرفت‌شناسی، حقوق و حکمرانی‌تان بازنگری کنید، احتمالا سرنوشتی بهتر از مستشارالدوله نخواهند داشت: کتابش را در زندان آن قدر بر سرش کوفتند که چشمانش تار شد. حالا ماییم و قرنی جدید و باز هم فهمی سنتی و غالب از حقیقت، حق و قدرت.

BY تکنولوژی و معنا (تمنا)