ثلث نویسان

#دین_و_هنر
#عبدالله_محمدی_پارسا

تاریخ، نشان می‌دهد که هر دینی، محمل هنر را بهترین تمهید برای انتقال مفاهیم کانونی خود یافته و هنر نیز از این تقابل دوسویه بی‌بهره نبوده است، به‌گونه‌ای که غالباً ماندگارترین آثار هنری، متأثر از مفاهیم و احساسات دینی می‌باشند. هر چند نوع تعامل دین و هنر و داد و ستدی که میان ایشان جاری بوده همواره مسیر ثابتی را طی نکرده و پاره‌‌‌ای زمان‌ها، مکان‌ها و یا مسائل، با نوعی از سرکوب و بی‌مهری دوسویه نیز همراه بوده است.
در نگاه اوّل به نظر می‌رسد که دین خواستار چارچوب، شریعت و حدّ برای اعمال انسانی است و هنر خواستار ذوق و خلاقیت که لازمه‌‌‌‌‌اش نوعی آزادی، نا ایستایی و پویایی در ساحت تفکر انسان است. پس شاید این دو اساساً در ذات خود، مانعه الجمع به نظر آیند ولی با تعریف درست دین و نیز نگاه عمیق به هنر، این مطلب روشن می‌شود که هر فعل انسانی اعم از هنری یا غیر هنری بر نوعی جهان بینی یا همان دین به معنی عامِ آن استوار است.
از سوی دیگر این مطلب نیز دارای اهمیّت است که ادیان، گوناگون بوده و هر کدام نیز در درون خود به علوم متعددی تقسیم می‌شوند و اینکه هنر نیز به شکل واحدی ظهور نکرده و انحاء و اقسام مختلفی دارد؛ حال این سؤال پیش می‌آید که هنگامی که از تقابل دین و هنر سخن به میان می‌آید، دقیقا منظور از دین، کدام دین و منظور از هنر کدام هنر است؟ و نیز اگر به‌عنوان مثال یک طرف مقایسه دین اسلام باشد، کدام بُعد از ابعاد این دین و یا کدام علم از علوم شکل یافته در این دین را باید با کدام هنر مقایسه کرد؟! فقه، کلام، فلسفه، عرفان، اخلاق، تاریخ و یا غیر آن؟ مسلماً درهای عرفان و فلسفه به هنر بازتر از درهای فقه به آن است.
نادیده انگاشتن این مهمّ سبب شده در مبحث هنر دینی همواره یک نوع تحویل گرایی و مغالطه «کنه و وجه» صورت گیرد و غالباً منظور مخالفان هنر اسلامی از اسلام، تنها معطوف به ابعاد فقاهتی آن باشد.

https://www.group-telegram.com/us/thuluth2016.com

Telegram

ثلث نویسان

کانالی برای معرفی، آموزش و ترویج خط زیبای ثلث

تماس با ادمین:
@a_m_parsa

ثلث را گرچه ثلث نامیدند
لیک در منزلت، تمام خط است

گرنبودی، نبود خط دگر
مایه ی هستی و دوام خط است

خط
خوشنویسی
خطاطی
الخط الثلث
الخط العربی
sülüs
Hat
kaligrafi
calligraphy

www.group-telegram.com/us/thuluth2016.com/318

556 viewsParsa, Sep 28, 2019 at 17:02

#دین_و_هنر
#عبدالله_محمدی_پارسا

تاریخ، نشان می‌دهد که هر دینی، محمل هنر را بهترین تمهید برای انتقال مفاهیم کانونی خود یافته و هنر نیز از این تقابل دوسویه بی‌بهره نبوده است، به‌گونه‌ای که غالباً ماندگارترین آثار هنری، متأثر از مفاهیم و احساسات دینی می‌باشند. هر چند نوع تعامل دین و هنر و داد و ستدی که میان ایشان جاری بوده همواره مسیر ثابتی را طی نکرده و پاره‌‌‌ای زمان‌ها، مکان‌ها و یا مسائل، با نوعی از سرکوب و بی‌مهری دوسویه نیز همراه بوده است.
در نگاه اوّل به نظر می‌رسد که دین خواستار چارچوب، شریعت و حدّ برای اعمال انسانی است و هنر خواستار ذوق و خلاقیت که لازمه‌‌‌‌‌اش نوعی آزادی، نا ایستایی و پویایی در ساحت تفکر انسان است. پس شاید این دو اساساً در ذات خود، مانعه الجمع به نظر آیند ولی با تعریف درست دین و نیز نگاه عمیق به هنر، این مطلب روشن می‌شود که هر فعل انسانی اعم از هنری یا غیر هنری بر نوعی جهان بینی یا همان دین به معنی عامِ آن استوار است.
از سوی دیگر این مطلب نیز دارای اهمیّت است که ادیان، گوناگون بوده و هر کدام نیز در درون خود به علوم متعددی تقسیم می‌شوند و اینکه هنر نیز به شکل واحدی ظهور نکرده و انحاء و اقسام مختلفی دارد؛ حال این سؤال پیش می‌آید که هنگامی که از تقابل دین و هنر سخن به میان می‌آید، دقیقا منظور از دین، کدام دین و منظور از هنر کدام هنر است؟ و نیز اگر به‌عنوان مثال یک طرف مقایسه دین اسلام باشد، کدام بُعد از ابعاد این دین و یا کدام علم از علوم شکل یافته در این دین را باید با کدام هنر مقایسه کرد؟! فقه، کلام، فلسفه، عرفان، اخلاق، تاریخ و یا غیر آن؟ مسلماً درهای عرفان و فلسفه به هنر بازتر از درهای فقه به آن است.
نادیده انگاشتن این مهمّ سبب شده در مبحث هنر دینی همواره یک نوع تحویل گرایی و مغالطه «کنه و وجه» صورت گیرد و غالباً منظور مخالفان هنر اسلامی از اسلام، تنها معطوف به ابعاد فقاهتی آن باشد.

https://www.group-telegram.com/us/thuluth2016.com

BY ثلث نویسان