برداشت‌ها

باز گشت به کدام ملت؟

پس از جنگِ دوازده روزه، تبلیعات رسمی ما گاهی بیش از "باستان‌گرایان" دم از "ایرانِ کهن" می‌زند! آن‌چنان که حتی تعزیه‌خوان‌های تلویزیونی نیز شاهنامه‌خوان شده‌اند! اینان شنیده‌اند که چاره امروز حکومت باز گشت به ملت است، اما گویا به جای ملّتِ‌حاضر به قهرمانانِ غایب اسطوره‌ای باز‌گشته‌اند! من، نه با رستم و سهراب مشکلی سیاسی دارم! و نه با آرش کمان‌گیر غرضِ شخصی! نامشان را زنده کنید. اما بدانید بازگشت به این اسطوره‌ها، جایگزینِ "بازگشت به ملت" نیست. نماد‌های ملی، هرچه باشند نماینده حقوق ملت نیستند. علاج وطن، بازگشت به خواسته‌های مردم است نه خاطرات آن‌ها! بازگشت به همین مردمِ امروز و "ملتِ بالفعلِ" ایران‌ است. نه ایرانیانِ افسانه‌های باستان یا آرمان‌شهرِ آخرالزمان.چاره کشور بازگشت به مردمی است که اکنون زنده‌اند و می‌خواهند زندگی‌کنند. مردمی که حرف دارند و گفتنِ حق و شنیدنِ حقیقت، حقِ مسلّم آن‌هاست. بازگشت به ملتی که در جغرافیای ایران‌اند نه در تاریخ اسطوره‌ایِ پیشدادی و کیانی که با "توران" و "دیوان"می‌جنگد! باز گشت به سینه ملتی است که وجودِ عینی دارد نه وجودِ خیالی! بازگشت به آن‌چیزی است که در ذهن مردم همین کوچه‌ و بازار می‌گذرد. بازگشت به همان عنصری که امروز به آن "رای" می‌گویند. رستمِ دستان و سهراب و آرش کمانگیر نه رایی دارند، نه حرفی و نه خواسته‌ای. دم زدن از آن‌ها نه زحمتی برای مبلغان دارد نه مزاحمتی برای مسئولان! هنرِ هر حاکمیتی، همراه بودن با مردمِ معاصرِخویش‌ است. مردمی که مجسمه نیستند و دردِ روزگار را احساس‌ می‌کنند. مردمی که می‌فهمند.
۴۰۴/۵/۲۷
سید زین‌العابدین صفوی
@zeinoddin43
اینستا:
@seyed_zeinolabedin_safavi

www.group-telegram.com/us/zeinoddin43.com/1111

3.81K viewsedited  Aug 18 at 14:00

باز گشت به کدام ملت؟

پس از جنگِ دوازده روزه، تبلیعات رسمی ما گاهی بیش از "باستان‌گرایان" دم از "ایرانِ کهن" می‌زند! آن‌چنان که حتی تعزیه‌خوان‌های تلویزیونی نیز شاهنامه‌خوان شده‌اند! اینان شنیده‌اند که چاره امروز حکومت باز گشت به ملت است، اما گویا به جای ملّتِ‌حاضر به قهرمانانِ غایب اسطوره‌ای باز‌گشته‌اند! من، نه با رستم و سهراب مشکلی سیاسی دارم! و نه با آرش کمان‌گیر غرضِ شخصی! نامشان را زنده کنید. اما بدانید بازگشت به این اسطوره‌ها، جایگزینِ "بازگشت به ملت" نیست. نماد‌های ملی، هرچه باشند نماینده حقوق ملت نیستند. علاج وطن، بازگشت به خواسته‌های مردم است نه خاطرات آن‌ها! بازگشت به همین مردمِ امروز و "ملتِ بالفعلِ" ایران‌ است. نه ایرانیانِ افسانه‌های باستان یا آرمان‌شهرِ آخرالزمان.چاره کشور بازگشت به مردمی است که اکنون زنده‌اند و می‌خواهند زندگی‌کنند. مردمی که حرف دارند و گفتنِ حق و شنیدنِ حقیقت، حقِ مسلّم آن‌هاست. بازگشت به ملتی که در جغرافیای ایران‌اند نه در تاریخ اسطوره‌ایِ پیشدادی و کیانی که با "توران" و "دیوان"می‌جنگد! باز گشت به سینه ملتی است که وجودِ عینی دارد نه وجودِ خیالی! بازگشت به آن‌چیزی است که در ذهن مردم همین کوچه‌ و بازار می‌گذرد. بازگشت به همان عنصری که امروز به آن "رای" می‌گویند. رستمِ دستان و سهراب و آرش کمانگیر نه رایی دارند، نه حرفی و نه خواسته‌ای. دم زدن از آن‌ها نه زحمتی برای مبلغان دارد نه مزاحمتی برای مسئولان! هنرِ هر حاکمیتی، همراه بودن با مردمِ معاصرِخویش‌ است. مردمی که مجسمه نیستند و دردِ روزگار را احساس‌ می‌کنند. مردمی که می‌فهمند.
۴۰۴/۵/۲۷
سید زین‌العابدین صفوی
@zeinoddin43
اینستا:
@seyed_zeinolabedin_safavi

BY برداشت‌ها