War History

در 27 تیرماه 67 آیت الله خمینی با کامی تلخ قطعنامه 598 شورای امنیت را می‌پذیرد و جنگ ایران و عراق با آتش بس بین دو کشور متوقف می‌شود. این تلخ کامی با تشبیه قبول قطعنامه به نوشیدن جام زهر به خوبی مشخص است. برای درک بهتر این مسئله بهتر است به پیام 13 تیرماه 67 آیت الله خمینی نگاه کنیم : " امروز ترديد به هر شكلى خيانت به اسلام است، غفلت از مسائل جنگ، خيانت به رسول‌اللَّه (ص‌) است. " تنها دو هفته بعد از این پیام سیلی از گزارش های تکان دهنده از وضعیت کشور و جنگ ، رهبر جمهوری اسلامی را به پذیرش قطعنامه وا می‌دارد.

رهبر جمهوری اسلامی در مسئله قبول قطعنامه در خرداد 67 صراحتا مذاکره در مورد قطعنامه را رد می کند و در پیامی اعلام می‌کند: "سرنوشت جنگ در جبهه‌ها رقم می‌خورد نه در میدان مذاکره‌ها" اما این پیام ها نمی‌تواند مانع تغییر نتیجه در مورد پایان جنگ شود، زیرا آنچه در لایه های زیرین کشور در جریان بود با پیام تغییر نمی‌کرد. در نامه 25 تیرماه آیت الله خمینی به مسئولان نظام مشخصا به این لایه ها اشاره می‌شود :
"حال که مسوولین نظامی ما اعم از ارتش و سپاه که خبرگان جنگ می‌باشند صریحا اعتراف می‌کنند که ارتش اسلام به این زودیها هیچ پیروزی به دست نخواهند آورد"
" با توجه به نامه تکان‌دهنده فرمانده سپاه پاسداران که یکی از دهها گزارش نظامی سیاسی است که بعد از شکست های اخیر به اینجانب رسیده"
فرمانده مزبور نوشته است تا پنج سال دیگر ما هیچ پیروزی نداریم"
"آقای نخست وزیر از قول وزرای اقتصاد و بودجه وضع مالی نظام را زیر صفر اعلام کرده‌اند"
" مسئولین جنگ می‌گویند تنها سلاحهایی را که در شکستهای اخیر از دست داده‌ایم به اندازه تمام بودجه‌ایست که برای سپاه و ارتش در سال جاری در نظر گرفته شده بود."
"مسوولین سیاسی می‌گویند از آنجا که مردم فهمیده‌اند پیروزی سریعی به دست نمی‌آید شوق رفتن به جبهه در آنها کم شده‌است."

اوضاع اقتصادی کشور نیز وضعیتی بهتر از جبهه و دستگاه دیپلماسی کشور ندارد. دولت مرتب متهم می‎شود که از جنگ حمایت لازم را نمی‎کند و دولت نیز در مسائل اقتصادی به شدت دچار مشکل است. میر حسین موسوی نسخت وزیر وقت در جلسه 11 دی ماه 1367 مجلس که به جهت تعیین لایحه بودجه سال 68 تشکیل شده بود وضیعت اقتصادی کشور را اینطور بیان می‎کند: " در سال 1357 نظریه‌پردازان اقتصادی رژیم سابق محاسبه کرده بودند اگر کشور بخواهد وضعیت اقتصادی خود را برای ده سال بعد حفظ کند و هیچ پیشرفت جدیدی نباشد در سال 1367 به 40 میلیارد دلار درآمد ارزی نیاز خواهد داشت. ما اینک در سال 1367 قرار داریم. با ده میلیارد دلار بودجه ارزی مصوب. کارشناسان رژیم سابق این محاسبه را برای استفاده‌های تبلیغاتی انجام نداده بودند که در مورد اصالت ارقام تردید شود. در سری‌ترین جلسات شورای آن زمان این پیش‌بینی شده بود. آنها در این محاسبه وقوع مخارج سرسام‌آور ناشی از جنگ و کاهش گیج کننده ارزش دلار را حدس نزده بودند. در این محاسبه نرخ رشد جمعیت 5.2 درصد تصور شده بود، در حالی که آمار سال 1365 نشان می‌دهد نرخ رشد در دهه منتهی به این سال سالانه 9.3 درصد بوده است."

جنگ ایران و عراق با 213 هزار و 255 نفر شهید ، 91918 شهید بین 16 تا 20 سال ، 63441 شهید بین 21 تا 25 سال (در مجموع 72 درصد از شهدا بین 16 تا 25 سال ) ، 40 هزار نفر اسیر ، 440 میلیارد دلار خسارت مستقیم ( بر مبنای نرخ دلار در پایان جنگ ) و بسیاری آمار تکان دهنده دیگر در حالی به پایان رسید که به علت تحریم جلسه شورای امنیت توسط ایران ، قطعنامه 598 بسیاری از خواسته های ایران را پوشش نمیداد و حتی در مسائل مرزی تا قبل از حمله به کویت ، عراق 2663 کیلومتر مربع از خاک ایران را در اشغال خود نگه داشت.

دلایل بسیاری کشور را به سمت وضعیت آشفته تیرماه 67 سوق داد، اما شاید عدم صراحت در بیان حقیقت و پذیرفتن اشتباهات مهمترین دلیل آن باشد. حقایقی که بسیاری علاقه به دیدن آن نداشتند و با تصمیم های غلط و نشاندن شعار بجای حقیقت سعی در مخفی کردن آن داشتند.
L.t
@warhistory1

www.group-telegram.com/us/warhistory1.com/1915

13.6K viewsedited  Jul 18, 2023 at 07:24

در 27 تیرماه 67 آیت الله خمینی با کامی تلخ قطعنامه 598 شورای امنیت را می‌پذیرد و جنگ ایران و عراق با آتش بس بین دو کشور متوقف می‌شود. این تلخ کامی با تشبیه قبول قطعنامه به نوشیدن جام زهر به خوبی مشخص است. برای درک بهتر این مسئله بهتر است به پیام 13 تیرماه 67 آیت الله خمینی نگاه کنیم : " امروز ترديد به هر شكلى خيانت به اسلام است، غفلت از مسائل جنگ، خيانت به رسول‌اللَّه (ص‌) است. " تنها دو هفته بعد از این پیام سیلی از گزارش های تکان دهنده از وضعیت کشور و جنگ ، رهبر جمهوری اسلامی را به پذیرش قطعنامه وا می‌دارد.

رهبر جمهوری اسلامی در مسئله قبول قطعنامه در خرداد 67 صراحتا مذاکره در مورد قطعنامه را رد می کند و در پیامی اعلام می‌کند: "سرنوشت جنگ در جبهه‌ها رقم می‌خورد نه در میدان مذاکره‌ها" اما این پیام ها نمی‌تواند مانع تغییر نتیجه در مورد پایان جنگ شود، زیرا آنچه در لایه های زیرین کشور در جریان بود با پیام تغییر نمی‌کرد. در نامه 25 تیرماه آیت الله خمینی به مسئولان نظام مشخصا به این لایه ها اشاره می‌شود :
"حال که مسوولین نظامی ما اعم از ارتش و سپاه که خبرگان جنگ می‌باشند صریحا اعتراف می‌کنند که ارتش اسلام به این زودیها هیچ پیروزی به دست نخواهند آورد"
" با توجه به نامه تکان‌دهنده فرمانده سپاه پاسداران که یکی از دهها گزارش نظامی سیاسی است که بعد از شکست های اخیر به اینجانب رسیده"
فرمانده مزبور نوشته است تا پنج سال دیگر ما هیچ پیروزی نداریم"
"آقای نخست وزیر از قول وزرای اقتصاد و بودجه وضع مالی نظام را زیر صفر اعلام کرده‌اند"
" مسئولین جنگ می‌گویند تنها سلاحهایی را که در شکستهای اخیر از دست داده‌ایم به اندازه تمام بودجه‌ایست که برای سپاه و ارتش در سال جاری در نظر گرفته شده بود."
"مسوولین سیاسی می‌گویند از آنجا که مردم فهمیده‌اند پیروزی سریعی به دست نمی‌آید شوق رفتن به جبهه در آنها کم شده‌است."

اوضاع اقتصادی کشور نیز وضعیتی بهتر از جبهه و دستگاه دیپلماسی کشور ندارد. دولت مرتب متهم می‎شود که از جنگ حمایت لازم را نمی‎کند و دولت نیز در مسائل اقتصادی به شدت دچار مشکل است. میر حسین موسوی نسخت وزیر وقت در جلسه 11 دی ماه 1367 مجلس که به جهت تعیین لایحه بودجه سال 68 تشکیل شده بود وضیعت اقتصادی کشور را اینطور بیان می‎کند: " در سال 1357 نظریه‌پردازان اقتصادی رژیم سابق محاسبه کرده بودند اگر کشور بخواهد وضعیت اقتصادی خود را برای ده سال بعد حفظ کند و هیچ پیشرفت جدیدی نباشد در سال 1367 به 40 میلیارد دلار درآمد ارزی نیاز خواهد داشت. ما اینک در سال 1367 قرار داریم. با ده میلیارد دلار بودجه ارزی مصوب. کارشناسان رژیم سابق این محاسبه را برای استفاده‌های تبلیغاتی انجام نداده بودند که در مورد اصالت ارقام تردید شود. در سری‌ترین جلسات شورای آن زمان این پیش‌بینی شده بود. آنها در این محاسبه وقوع مخارج سرسام‌آور ناشی از جنگ و کاهش گیج کننده ارزش دلار را حدس نزده بودند. در این محاسبه نرخ رشد جمعیت 5.2 درصد تصور شده بود، در حالی که آمار سال 1365 نشان می‌دهد نرخ رشد در دهه منتهی به این سال سالانه 9.3 درصد بوده است."

جنگ ایران و عراق با 213 هزار و 255 نفر شهید ، 91918 شهید بین 16 تا 20 سال ، 63441 شهید بین 21 تا 25 سال (در مجموع 72 درصد از شهدا بین 16 تا 25 سال ) ، 40 هزار نفر اسیر ، 440 میلیارد دلار خسارت مستقیم ( بر مبنای نرخ دلار در پایان جنگ ) و بسیاری آمار تکان دهنده دیگر در حالی به پایان رسید که به علت تحریم جلسه شورای امنیت توسط ایران ، قطعنامه 598 بسیاری از خواسته های ایران را پوشش نمیداد و حتی در مسائل مرزی تا قبل از حمله به کویت ، عراق 2663 کیلومتر مربع از خاک ایران را در اشغال خود نگه داشت.

دلایل بسیاری کشور را به سمت وضعیت آشفته تیرماه 67 سوق داد، اما شاید عدم صراحت در بیان حقیقت و پذیرفتن اشتباهات مهمترین دلیل آن باشد. حقایقی که بسیاری علاقه به دیدن آن نداشتند و با تصمیم های غلط و نشاندن شعار بجای حقیقت سعی در مخفی کردن آن داشتند.
L.t
@warhistory1

BY War History