group-telegram.com/Nviolence2/3667
Last Update:
🔰کیبوتص
کیبوتص (عبری: קִבּוּץ / קיבוץ؛ به معنی گردهمایی، خوشه‌بندی) یک جامعه هدفمند در اسرائیل است که به‌طور سنتی بر پایه کشاورزی بنا شده است. به عضوی از کیبوتص، کیبوتص‌نیک گفته می‌شود.
کیبوتص‌ها براساس جوامع آرمان‌شهری و ترکیبی از اصول سوسیالیسم و صهیونیسم تأسیس شدند. در دهه‌های اخیر، برخی از کیبوتص‌ها خصوصی شده‌اند و تغییراتی در شیوه زندگی اشتراکی ایجاد شده است.
اولین کیبوتص در سال ۱۹۱۰ تأسیس شد و دگانیا آلف نام داشت. اما امروزه، کشاورزی تا حدودی با سایر شاخه‌های اقتصادی، از جمله کارخانه‌های صنعتی و شرکت‌های فناوری پیشرفته جایگزین شده است.
در سال ۲۰۱۰، ۲۷۰ کیبوتص با مجموع جمعیت ۱۲۶٬۰۰۰ نفر در اسرائیل وجود داشت. کارخانه‌ها و مزارع آنها ۹ درصد از تولید صنعتی اسرائیل به ارزش ۸ میلیارد دلار آمریکا و ۴۰ درصد از تولید کشاورزی آن به ارزش بیش از ۱٫۷ میلیارد دلار آمریکا را تشکیل می‌دهند. برخی از کیبوتص‌ها همچنین صنایع پیشرفته و نظامی قابل توجهی را توسعه داده‌اند. برای مثال، در سال ۲۰۱۰، کیبوتص ساسا با حدود ۲۰۰ عضو، ۸۵۰ میلیون دلار درآمد سالانه از صنعت پلاستیک نظامی خود کسب کرد.
در حال حاضر، کیبوتص‌ها در جنبش کیبوتص سکولار با حدود ۲۳۰ کیبوتص، جنبش کیبوتص مذهبی با ۱۶ کیبوتص و سازمان مذهبی بسیار کوچکتر پوعالی آگودات اسرائیل با ۲ کیبوتص سازماندهی شده‌اند که همه آنها بخشی از جنبش گسترده‌تر شهرک‌سازی‌های اشتراکی هستند.
اولین کیبوتص‌ها
کیبوتص‌ها توسط اعضای جنبش بیلو که به فلسطین مهاجرت کرده بودند، تأسیس شدند. مانند اعضای علیای اول که قبل از آنها آمدند و روستاهای کشاورزی ایجاد کردند، اکثر اعضای علیای دوم قصد داشتند کشاورز شوند. این تقریباً تنها شغلی بود که در اقتصاد کشاورزی فلسطین عثمانی در دسترس بود.
یوسف باراتس، یکی از پیشگامان جنبش کیبوتص، کتابی در مورد تجربیات خود نوشت:
« ما به اندازه کافی از کار روی زمین خوشحال بودیم، اما بیشتر و بیشتر مطمئن می‌شدیم که شیوه‌های سکونت‌های قدیمی برای ما نیست. این راهی نبود که ما امیدوار بودیم کشور را آباد کنیم - این روش قدیمی که یهودیان در مقام بالاتر و عرب‌ها کارگران آنها باشند. به هر حال، ما فکر می‌کردیم که اصلاً نباید کارفرمایان و کارمندی وجود داشته باشد. باید راه بهتری وجود داشته باشد.»
فلسطین عثمانی محیط زیست بسیار خشنی داشت. جلیل باتلاقی، کوه‌های جبال الخلیل صخره‌ای و جنوب کشور، صحرای نگب قرار داشت. برای چالش برانگیزتر کردن اوضاع، اکثر شهرک‌نشینان هیچ تجربه کشاورزی قبلی نداشتند. شرایط بهداشتی نیز ضعیف و مالاریا، تیفوس و وبا همه‌گیر بود. بادیه‌نشینان به کشتزارها و مناطق مسکونی حمله می‌کردند. خرابکاری در کانال‌های آبیاری و سوزاندن محصولات نیز امری رایج بود.
زندگی اشتراکی منطقی‌ترین راه برای امنیت در سرزمینی ناخوشایند بود. علاوه بر ملاحظات ایمنی، تأسیس یک مزرعه یک پروژه سرمایه‌بر بود. بنیانگذاران کیبوتص‌ها به‌طور جمعی منابع لازم برای ایجاد چیزی ماندگار را داشتند، در حالی که به‌طور مستقل چنین منابعی را نداشتند.
در نهایت، زمین توسط جامعه بزرگتر یهودی خریداری شد. از سراسر جهان، یهودیان سکه‌هایی را در صندوق ملی یهود معروف‌به «جعبه‌های آبی» برای خرید زمین در فلسطین می‌انداختند. در سال ۱۹۰۹، باراتس، همراه با نه مرد و دو زن در انتهای جنوبی دریاچه طبریه در نزدیکی روستای عربی ام جونی/جونی مستقر شدند. این نوجوانان تا آن زمان به عنوان کارگران روزمزد در تبدیل تالابها به زمین‌های کشاورزی قابل کشت، بنایی و کارگران ساده مشغول فعالیت بودند. رؤیای آنها اکنون کار برای خودشان و آباد کردن زمین بود. آنها جامعه خود را «کواتزت دگانیا» (به معنای «جمع‌گرایی گندم» یا «جامعه حبوبات») نامیدند که اکنون دگانیا آلف نام دارد.
بنیانگذاران دگانیا کارهای سخت و طاقت‌فرسایی را تحمل کردند. یکی از پیشگامان نوشته است:
«بدن له می‌شود، پاها از کار می‌افتند، سر درد می‌گیرد، خورشید می‌سوزاند و ضعیف می‌کند.»
گاهی، نیمی از اعضای کیبوتص نمی‌توانستند در محل کار حاضر شوند و بسیاری آنجا را ترک کردند. با وجود این سختی‌ها، در سال ۱۹۱۴، دگانیا پنجاه عضو داشت. کیبوتص‌های دیگر نیز در اطراف دریاچه طبریه و دره مرج ابن عامر در نزدیکی آن تأسیس شدند.
@Nviolence2 | اوضاع گردون
@JAAMEbaaz | فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی
@mghlte | عصر روشنگری
▪️مطالب مربوط :
www.group-telegram.com/us/Nviolence2.com/1070
BY اوضاع گردون ( تحلیل سیاسی ، فلسفه داستان )
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/Nviolence2/3667