جریانـ

تنهایی‌ستایی و تنهایی‌ستایان
گاهی در نکوهش جهان مدرن از این سخن می‌رود که مدرنیته آدم‌ها را به تنهایی خوگر کرده است. شاید این گزاره درست باشد، نمی‌دانم. این را می‌دانم که تنهایی برای گروهی از مردم، از دیرباز لذت‌بخش و مهم بوده است. امروزه هم چنین است. سکوت هم همیشه همراه و همپای تنهایی است. زیباترین تعبیرها دربارهٔ تنهایی و سکوت از زبان برخی شخصیت‌های تذکره‌الاولیا عطار آمده است. چند نمونه:
مردمان دریای بی‌نهایت‌اند، دوری از ایشان کشتی است. (ذکر بایزید بسطامی)
نگر تا سخن نگویی مگر خود را چنان بینی که اگر نگویی بسوزی. (ذکر شقیق بلخی)
و گفت: عبادت ده جزو است. نه جزو گریختن از خلق، و یک جزو خاموشی (همان)
تنگ‌ترین زندان‌ها هم‌نشینی نااهلان است. (ذکر شیخ علی رودباری)

سنایی هم چنین نظری دارد:
خلق جز مکر و بند و پیچ نیٓند
همه را آزمودم ایچ نیند (ایچ: هیچ)
و باز هم سنایی:
ملک عالم به زیرِ تنهایی است
مردِ تنها نشانِ زیبایی است!

این بیت هم به رودکی منسوب است و هم کسایی مروزی:
ندارد میل فرزانه به فرزند و به زن هرگز
ببرد نسل این هر دو، نبرد نسل فرزانه

و پیوند تنهایی و آزادی:
این آزادی هزار جان بیش ارزد
وین تنهایی ملک جهان بیش ارزد
در خلوتْ یک زمانِ با خود بودن
از جان و جهانِ این و آن بیش ارزد!
اوحدالدین کرمانی (این رباعی در کانال چهارخطی به نام اوحدالدین کرمانی آمده است.)

و صدها نمونهٔ دیگر در ادبیات فارسی در این‌باره هست. گیریم گرایش به تنهایی و سکوت امروزیان را بشود پیامد مدرنیته دانست، انگیزهٔ این سخنان در دل سنت پرمعنای ما چیست؟ شاید هم ما گسست سنت و مدرنیته را پررنگ کرده‌ایم و مرزی روشن بینشان ساخته‌ایم؛ مرزی که در عالم واقع، دست‌کم در حوزهٔ روان و خوی و خیم آدمی، وجود ندارد.

✍🏼 #عباس_سلیمی_آنگیل
🔗 برکنار
#تنهایی #سکوت #آزادی
@Jaryaann

www.group-telegram.com/us/Jaryaann.com/7444

1.22K viewsSep 22 at 05:30

تنهایی‌ستایی و تنهایی‌ستایان
گاهی در نکوهش جهان مدرن از این سخن می‌رود که مدرنیته آدم‌ها را به تنهایی خوگر کرده است. شاید این گزاره درست باشد، نمی‌دانم. این را می‌دانم که تنهایی برای گروهی از مردم، از دیرباز لذت‌بخش و مهم بوده است. امروزه هم چنین است. سکوت هم همیشه همراه و همپای تنهایی است. زیباترین تعبیرها دربارهٔ تنهایی و سکوت از زبان برخی شخصیت‌های تذکره‌الاولیا عطار آمده است. چند نمونه:
مردمان دریای بی‌نهایت‌اند، دوری از ایشان کشتی است. (ذکر بایزید بسطامی)
نگر تا سخن نگویی مگر خود را چنان بینی که اگر نگویی بسوزی. (ذکر شقیق بلخی)
و گفت: عبادت ده جزو است. نه جزو گریختن از خلق، و یک جزو خاموشی (همان)
تنگ‌ترین زندان‌ها هم‌نشینی نااهلان است. (ذکر شیخ علی رودباری)

سنایی هم چنین نظری دارد:
خلق جز مکر و بند و پیچ نیٓند
همه را آزمودم ایچ نیند (ایچ: هیچ)
و باز هم سنایی:
ملک عالم به زیرِ تنهایی است
مردِ تنها نشانِ زیبایی است!

این بیت هم به رودکی منسوب است و هم کسایی مروزی:
ندارد میل فرزانه به فرزند و به زن هرگز
ببرد نسل این هر دو، نبرد نسل فرزانه

و پیوند تنهایی و آزادی:
این آزادی هزار جان بیش ارزد
وین تنهایی ملک جهان بیش ارزد
در خلوتْ یک زمانِ با خود بودن
از جان و جهانِ این و آن بیش ارزد!
اوحدالدین کرمانی (این رباعی در کانال چهارخطی به نام اوحدالدین کرمانی آمده است.)

و صدها نمونهٔ دیگر در ادبیات فارسی در این‌باره هست. گیریم گرایش به تنهایی و سکوت امروزیان را بشود پیامد مدرنیته دانست، انگیزهٔ این سخنان در دل سنت پرمعنای ما چیست؟ شاید هم ما گسست سنت و مدرنیته را پررنگ کرده‌ایم و مرزی روشن بینشان ساخته‌ایم؛ مرزی که در عالم واقع، دست‌کم در حوزهٔ روان و خوی و خیم آدمی، وجود ندارد.

✍🏼 #عباس_سلیمی_آنگیل
🔗 برکنار
#تنهایی #سکوت #آزادی
@Jaryaann

BY جریانـ