November 25th

امروز راس ساعت ده، تمام گوشی های همراه، کامپیوترهای روشن وصل به سرورهای مختلف، بانکها و اماکن عمومی، آژیر خطر و اخطار قرمز دادند.
برای آزمایش. سالی یک بار، این مانور آزمایشی انجام می شود که هم آدمها بدانند در چه صورتی چه آژیری شنیده میشود و هم صحت دریافت سیگنالها و همزمانی دستگاهها تست شود و هم اینکه دستورالعملهای بعدش برای اخطار سیل، زلزله، آتش سوزی، حمله بیگانه،.... دوباره مرور بشود.
در مدارس هر سال به مدت همین چند دقیقه به بچه ها گوشزد میکنند که این چیست و برای چه موقعی به کار می آید و بعد هم دستورالعملهای ایمنی را در مورد عدم استفاده از آسانسور یا حفظ آرامش یا بهترین موقعیت پناه گرفتن و... مرور میکنند.

ساعت ده که آژیر قرمز را همزمان روی گوشی خودم و گوشی کارم و جای نامعلومی از خیابان شنیدم، همه فکرم حول آن دوازده روز هولناک گذشت. و حول کودکی رنجور خودم زیر بمبها. می‌رفتیم زیر زمین بتنی و مرا بغل میکردند و می‌گفتند بتن محکم است و در امانیم.

امروز را دائم فکر میکردم کشوری که دوستان کمی دارد و دشمنی زیاد می‌کند و شعار مرگ و کشتن و حذف از زبان روزمره سیاستش حذف نمیشود، کاش حداقل در طول اینهمه سال در هر شهر یکی دو پناهگاه درست میکرد. یک دستورالعملی یاد مردمش میداد. راه از چاه جدا میکرد. برای مردمش بود، حتی شده در حد ساختن چند تونل جان‌پناه. کاش همه چیز را به حرف و وعده و امان خدا و بیمه ابوالفضل نمی سپرد.
بعد همیشه اینجور وقتها به بیهودگی این فکرهای خودم میخندم راستش... که حالا من تا آخر عمرم هم یک کاسه ماست به دست جلوی دریا بایستم و بگویم ایکاش این کاسه را بریزم و معجزه دوغ حاصل شود؟


@november25th

❤60👍16😢13👌5💔2❤‍🔥1🕊1

www.group-telegram.com/us/November25th.com/1659

2.16K viewsedited  Sep 11 at 17:21

امروز راس ساعت ده، تمام گوشی های همراه، کامپیوترهای روشن وصل به سرورهای مختلف، بانکها و اماکن عمومی، آژیر خطر و اخطار قرمز دادند.
برای آزمایش. سالی یک بار، این مانور آزمایشی انجام می شود که هم آدمها بدانند در چه صورتی چه آژیری شنیده میشود و هم صحت دریافت سیگنالها و همزمانی دستگاهها تست شود و هم اینکه دستورالعملهای بعدش برای اخطار سیل، زلزله، آتش سوزی، حمله بیگانه،.... دوباره مرور بشود.
در مدارس هر سال به مدت همین چند دقیقه به بچه ها گوشزد میکنند که این چیست و برای چه موقعی به کار می آید و بعد هم دستورالعملهای ایمنی را در مورد عدم استفاده از آسانسور یا حفظ آرامش یا بهترین موقعیت پناه گرفتن و... مرور میکنند.

ساعت ده که آژیر قرمز را همزمان روی گوشی خودم و گوشی کارم و جای نامعلومی از خیابان شنیدم، همه فکرم حول آن دوازده روز هولناک گذشت. و حول کودکی رنجور خودم زیر بمبها. می‌رفتیم زیر زمین بتنی و مرا بغل میکردند و می‌گفتند بتن محکم است و در امانیم.

امروز را دائم فکر میکردم کشوری که دوستان کمی دارد و دشمنی زیاد می‌کند و شعار مرگ و کشتن و حذف از زبان روزمره سیاستش حذف نمیشود، کاش حداقل در طول اینهمه سال در هر شهر یکی دو پناهگاه درست میکرد. یک دستورالعملی یاد مردمش میداد. راه از چاه جدا میکرد. برای مردمش بود، حتی شده در حد ساختن چند تونل جان‌پناه. کاش همه چیز را به حرف و وعده و امان خدا و بیمه ابوالفضل نمی سپرد.
بعد همیشه اینجور وقتها به بیهودگی این فکرهای خودم میخندم راستش... که حالا من تا آخر عمرم هم یک کاسه ماست به دست جلوی دریا بایستم و بگویم ایکاش این کاسه را بریزم و معجزه دوغ حاصل شود؟


@november25th

BY November 25th