نشریه دانشجویی «ترنج»

«خطوط دست»



📝 از یک نامه پرت‌شده روی میز خطی می‌آید، در طول الواری از جنس کاج ادامه می‌یابد و از یکی از پایه‌ها پایین می‌رود.

خوب که نگاه کنی، می‌بینی خط در طول کفِ پارکت‌پوش ادامه می‌یابد، از دیوار بالا می‌رود و توی کپی یکی از نقاشی‌های بوشه می‌چرخد، طرحی از شانه زنی خم‌شده بر نیمکتی راحتی رسم می‌کند، و در پایان از سقف اتاق بیرون می‌رود و از زنجیر برقگیر توی خیابان پایین می‌سرد.

اینجا به خاطر سیستم حمل‌و‌نقل عمومی دنبال کردنش دشوار است، اما با اندکی دقت بیشتر می‌توانی بالا رفتنش را از چرخ اتوبوسی پی بگیری که در کنجی پارک شده است و آن را تا بارانداز‌ها می‌برد.

آنجا از درز جوراب نایلون رخشانِ موبورترین مسافر پایین می‌آید، به قلمرو خصمانه‌ی انبارهای لباس وارد می‌شود، می‌پرد و می‌لولد و راهش را چپ‌اندرقیچی تا بزرگترین بارانداز طی می‌کند. در آنجا (اما دیدنش مشکل می‌شود، فقط موش‌ها که چهار دست‌وپا خود را بالا می‌کشند آن را دنبال می‌کنند) باز توی کشتی با موتورهای غران می‌پرد؛

از الوارهای عرشه درجه یک عبور می‌کند، به سختی از بالای دریچه اصلی می‌پرد و توی کابینی که در آن مرد غمگینی کُنیاک می‌نوشد و گوش به سوت وداع سپرده است از درز شلوار بالا می‌رود، از این طرف به آن طرفِ جلیقه بافتنی، به پشت آرنج می‌لغزد و با آخرین فشار در کف دست راستی که دارد بر گِرد قنداقِ شش‌لولی می‌پیچد پناه می‌گیرد.



✍ داستان کوتاهی از خولیو کورتاسار، نویسنده آرژانتینی ‌تبار، با بازگردانیِ بیژن مشکی


#داستان_کوتاه
#برش_کتاب


🆔 @ToranjSUT

www.group-telegram.com/us/ToranjSUT.com/1253

366 viewsMay 26 at 07:18

«خطوط دست»



📝 از یک نامه پرت‌شده روی میز خطی می‌آید، در طول الواری از جنس کاج ادامه می‌یابد و از یکی از پایه‌ها پایین می‌رود.

خوب که نگاه کنی، می‌بینی خط در طول کفِ پارکت‌پوش ادامه می‌یابد، از دیوار بالا می‌رود و توی کپی یکی از نقاشی‌های بوشه می‌چرخد، طرحی از شانه زنی خم‌شده بر نیمکتی راحتی رسم می‌کند، و در پایان از سقف اتاق بیرون می‌رود و از زنجیر برقگیر توی خیابان پایین می‌سرد.

اینجا به خاطر سیستم حمل‌و‌نقل عمومی دنبال کردنش دشوار است، اما با اندکی دقت بیشتر می‌توانی بالا رفتنش را از چرخ اتوبوسی پی بگیری که در کنجی پارک شده است و آن را تا بارانداز‌ها می‌برد.

آنجا از درز جوراب نایلون رخشانِ موبورترین مسافر پایین می‌آید، به قلمرو خصمانه‌ی انبارهای لباس وارد می‌شود، می‌پرد و می‌لولد و راهش را چپ‌اندرقیچی تا بزرگترین بارانداز طی می‌کند. در آنجا (اما دیدنش مشکل می‌شود، فقط موش‌ها که چهار دست‌وپا خود را بالا می‌کشند آن را دنبال می‌کنند) باز توی کشتی با موتورهای غران می‌پرد؛

از الوارهای عرشه درجه یک عبور می‌کند، به سختی از بالای دریچه اصلی می‌پرد و توی کابینی که در آن مرد غمگینی کُنیاک می‌نوشد و گوش به سوت وداع سپرده است از درز شلوار بالا می‌رود، از این طرف به آن طرفِ جلیقه بافتنی، به پشت آرنج می‌لغزد و با آخرین فشار در کف دست راستی که دارد بر گِرد قنداقِ شش‌لولی می‌پیچد پناه می‌گیرد.



✍ داستان کوتاهی از خولیو کورتاسار، نویسنده آرژانتینی ‌تبار، با بازگردانیِ بیژن مشکی


#داستان_کوتاه
#برش_کتاب


🆔 @ToranjSUT

BY نشریه دانشجویی «ترنج»