پند تاریخ (یوسفی اشکوری)

جنگ غزه؟!

تقریبا همه (ظاهرا حتی فلسطینی ها) از تعبیر «جنگ غزه» یاد می کنند. البته از رسانه های غربی و حامی اسرائیل یعنی بانی به اصطلاح این جنگ ویرانگر جز این انتظاری نیست. چرا که می خواهند ارتکاب چنین جنایات بی سابقه ای را در زرورق «جنگ» بپوشانند. اما آیا چنین عنوانی درست است؟
پاسخ من منفی است. چنان که می فهمم اکنون در غزه در واقع جنگی در جریان نیست؛ هرچه هست تهاجم است و کشتار و تخریب و ویرانگری یک طرفه و بس!
جنگ طبق تعریف عبارت است از درگیری نظامی دو فرد یا دو گروه و یا در شکل آشناترش دو ارتش. در چنین درگیری ای معمولا توازن قوا برقرار است به ویژه در قدیم که جنگ ها تن به تن بود و دست کم در آغاز رویارویی دو سپاه، مدتی جنگ دو فرد بود و بعد درگیری عمومی آغاز می شد. در درگیری عمومی نیز معمولا توازن قوا وجود داشت و اگر نداشت حداقل آن بود که هر دو از ابزارهایی مشابه رزمی استفاده می کردند. مثلا شمشیر در برابر شمشیر بود. ابزارهای دفاعی نیز کم و بیش چنین بوده است.
در این باب می توان به جنگ طولانی هشت ساله ایران و عراق اشاره کرد. دو کشور همسایه از طریق دو ارتش با استفاده از آلات جنگی تا حدودی مشابه با هم نبرد می کردند. در هرحال هرچه بود، طرف مورد هجوم نظامی، قادر بود با استفاده از ابزارهای مشابه از خود دفاع کند و یا در صورت لزوم، دست به حمله متقابل بزند و آسیب هایی مشابه به طرف مقابل وارد کند.
اما آیا اکنون در فلسطین چنین تناسبی برقرار است؟ فکر نمی کنم کسی منکر باشد که مطلقا چنین نیست! وفق روایت رسمی یک بار گروه حماس، طی یک حمله برق آسا و ظاهرا در یک نیمه روز، به قلمرو اسرائیل هجوم برد و وفق خبر اعلام شده 1200 نفر را به قتل آورد و شماری را نیز گروگان گرفت. اما اسرائیل، که ظاهرا غافلگیر شده بود (حادثه ای که به شدت محل تأمل و تردید است) بلافاصله دست به حمله زد و به غزه تحت محاصره طولانی (شهرکی کم مساحت و پرجمعیت که دیری است به خاطر اشغالگری های اسرائیل آواره شده و در کمپ های بزرگ و کوچک زندگی می کنند و سالهاست که در محاصره دولت متجاوز اسرائیل اند و مهم ترین زندان روباز در جهان لقب یافته) حمله برد و از زمین و هوا دست به کشتار و ویرانی آن منطقه کوچک زد. در روزهای آغازین به هر تقدیر رزمندگان فلسطینی از طریق پرتاب چند موشک، ابزاری که هیچ تناسبی با تجهیزات نظامی یک ارتش نیرومند و مجهز به انواع سلاح ها و ابزارهای جنگی ویرانگر نداشت، تلاش می کردند مقابله (هرچند نه مقابله به مثل) بکنند ولی به زودی آن نیز منتفی شد و از توان بازدارندگی بازماند.
حال گفتن ندارد که کمتر از دو سال است که ارتش اسرائیل، البته با حمایت های تسلیحاتی و امنیتی و جاسوسی مستقیم آمریکا و اغلب دولت های اروپایی عضو ناتو و حتی با کمک های اطلاعاتی برخی کشورهای عربی، با تمام قدرت نظامی و ویرانگری اش در حال کوبیدن و نابودکردن مردمان درمانده و مستأصل باریکه غزه است. دیگر چیزی از آن ناحیه کوچک باقی نمانده است. وفق آمار رسمی بیش از شصت هزار نفر (غالبا زن و کودک) به قتل رسیده اند. مدتی است که با بهانه هایی «بنی اسرائیلی» و پوچ، گرسنگی دادن عمدی به قصد نابودی و تسلیم مردمان غزه بر این کشتار و ویرانی بی سابقه افزوده شده است. اخیرا دولت اشغالگر و متجاوز اسرائیل اعلام کرده که آخرین تدبیر شیطانی خود را عملی می کند و آن هم اشغال کامل غزه است. با احتمال زیاد چنین نیز خواهد کرد.
در هرحال نمی خواهم بار دیگر روضه غزه را بخوانم. همه جهان امروز کم و بیش دریافته است که در غزه چه می گذرد. با اذعان نهادهای حقوق بشری (حتی در خود اسرائیل) نسل کشی و جنایات جنگی پیوسته علی رؤس الاشهاد در جریان است. با این حال حامیانش به ویژه آمریکای متجاوز همچنان به حمایت همه جانبه شان از اشغالگران ادامه می دهند. آنچه اکنون مورد تأکید من است این است که تعبیر «جنگ غزه» به کلی نادرست است. زیرا وفق اصطلاح و آنچه که تا کنون در جهان مصطلح بوده، هر جنگی دو طرف دارد و در یک عبارت ساده تر: جنگ عبارت است از «زد» و «خورد»، اما در دو سال اخیر در غزه و فلسطین، چنین نبوده و نیست؛ هرچه هست، زدن است و زدن و زدن!
دوشنبه 20 مرداد 1404
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

www.group-telegram.com/us/YousefiEshkewari.com/2789

1.41K viewsedited  Aug 11 at 10:57

جنگ غزه؟!

تقریبا همه (ظاهرا حتی فلسطینی ها) از تعبیر «جنگ غزه» یاد می کنند. البته از رسانه های غربی و حامی اسرائیل یعنی بانی به اصطلاح این جنگ ویرانگر جز این انتظاری نیست. چرا که می خواهند ارتکاب چنین جنایات بی سابقه ای را در زرورق «جنگ» بپوشانند. اما آیا چنین عنوانی درست است؟
پاسخ من منفی است. چنان که می فهمم اکنون در غزه در واقع جنگی در جریان نیست؛ هرچه هست تهاجم است و کشتار و تخریب و ویرانگری یک طرفه و بس!
جنگ طبق تعریف عبارت است از درگیری نظامی دو فرد یا دو گروه و یا در شکل آشناترش دو ارتش. در چنین درگیری ای معمولا توازن قوا برقرار است به ویژه در قدیم که جنگ ها تن به تن بود و دست کم در آغاز رویارویی دو سپاه، مدتی جنگ دو فرد بود و بعد درگیری عمومی آغاز می شد. در درگیری عمومی نیز معمولا توازن قوا وجود داشت و اگر نداشت حداقل آن بود که هر دو از ابزارهایی مشابه رزمی استفاده می کردند. مثلا شمشیر در برابر شمشیر بود. ابزارهای دفاعی نیز کم و بیش چنین بوده است.
در این باب می توان به جنگ طولانی هشت ساله ایران و عراق اشاره کرد. دو کشور همسایه از طریق دو ارتش با استفاده از آلات جنگی تا حدودی مشابه با هم نبرد می کردند. در هرحال هرچه بود، طرف مورد هجوم نظامی، قادر بود با استفاده از ابزارهای مشابه از خود دفاع کند و یا در صورت لزوم، دست به حمله متقابل بزند و آسیب هایی مشابه به طرف مقابل وارد کند.
اما آیا اکنون در فلسطین چنین تناسبی برقرار است؟ فکر نمی کنم کسی منکر باشد که مطلقا چنین نیست! وفق روایت رسمی یک بار گروه حماس، طی یک حمله برق آسا و ظاهرا در یک نیمه روز، به قلمرو اسرائیل هجوم برد و وفق خبر اعلام شده 1200 نفر را به قتل آورد و شماری را نیز گروگان گرفت. اما اسرائیل، که ظاهرا غافلگیر شده بود (حادثه ای که به شدت محل تأمل و تردید است) بلافاصله دست به حمله زد و به غزه تحت محاصره طولانی (شهرکی کم مساحت و پرجمعیت که دیری است به خاطر اشغالگری های اسرائیل آواره شده و در کمپ های بزرگ و کوچک زندگی می کنند و سالهاست که در محاصره دولت متجاوز اسرائیل اند و مهم ترین زندان روباز در جهان لقب یافته) حمله برد و از زمین و هوا دست به کشتار و ویرانی آن منطقه کوچک زد. در روزهای آغازین به هر تقدیر رزمندگان فلسطینی از طریق پرتاب چند موشک، ابزاری که هیچ تناسبی با تجهیزات نظامی یک ارتش نیرومند و مجهز به انواع سلاح ها و ابزارهای جنگی ویرانگر نداشت، تلاش می کردند مقابله (هرچند نه مقابله به مثل) بکنند ولی به زودی آن نیز منتفی شد و از توان بازدارندگی بازماند.
حال گفتن ندارد که کمتر از دو سال است که ارتش اسرائیل، البته با حمایت های تسلیحاتی و امنیتی و جاسوسی مستقیم آمریکا و اغلب دولت های اروپایی عضو ناتو و حتی با کمک های اطلاعاتی برخی کشورهای عربی، با تمام قدرت نظامی و ویرانگری اش در حال کوبیدن و نابودکردن مردمان درمانده و مستأصل باریکه غزه است. دیگر چیزی از آن ناحیه کوچک باقی نمانده است. وفق آمار رسمی بیش از شصت هزار نفر (غالبا زن و کودک) به قتل رسیده اند. مدتی است که با بهانه هایی «بنی اسرائیلی» و پوچ، گرسنگی دادن عمدی به قصد نابودی و تسلیم مردمان غزه بر این کشتار و ویرانی بی سابقه افزوده شده است. اخیرا دولت اشغالگر و متجاوز اسرائیل اعلام کرده که آخرین تدبیر شیطانی خود را عملی می کند و آن هم اشغال کامل غزه است. با احتمال زیاد چنین نیز خواهد کرد.
در هرحال نمی خواهم بار دیگر روضه غزه را بخوانم. همه جهان امروز کم و بیش دریافته است که در غزه چه می گذرد. با اذعان نهادهای حقوق بشری (حتی در خود اسرائیل) نسل کشی و جنایات جنگی پیوسته علی رؤس الاشهاد در جریان است. با این حال حامیانش به ویژه آمریکای متجاوز همچنان به حمایت همه جانبه شان از اشغالگران ادامه می دهند. آنچه اکنون مورد تأکید من است این است که تعبیر «جنگ غزه» به کلی نادرست است. زیرا وفق اصطلاح و آنچه که تا کنون در جهان مصطلح بوده، هر جنگی دو طرف دارد و در یک عبارت ساده تر: جنگ عبارت است از «زد» و «خورد»، اما در دو سال اخیر در غزه و فلسطین، چنین نبوده و نیست؛ هرچه هست، زدن است و زدن و زدن!
دوشنبه 20 مرداد 1404
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

BY پند تاریخ (یوسفی اشکوری)