پند تاریخ (یوسفی اشکوری)

سفری به واشنگتن و نیویورک و دیدار با چند دوست قدیم و جدید

5
جمعه 16 بهمن طبق قرار قبلی و به دعوت آقای برقعی به واشنگتن پرواز کردیم. هواپیما پس از بیش از دو ساعت به دینور رسید و در آنجا با تعویض هواپیما به واشنگتن پرواز کردیم. پس از حدود شش ساعت و به وقت محلی ساعت نه شب به فرودگاه دالاس رسیدیم. هوا برفی بود و به شدت برف می بارید. برقعی آمده بود و همراه ایشان به منزل ایشان رفتیم.
روز بعد در منزل بودیم اما عصر دیداری با شماری از ایرانیان در رستورانی داشتیم و در آن نشست دربارة همه چیز صحبت شد. غالبا مذهبی بودند. برنامه ریزشخصی به نام حسین جلوانی بود با لهجه غلیظ اصفهانی اش. دیدار خوب و مفیدی بود.
روز بعد برقعی ما را به شهر برد تا دیداری از شهر واشنگتن داشته باشیم. ناهار را مهمان آقای علی سجادی بودیم که از مسؤلان صدای آمریکا است و قبلا چند بار با من صحبت کرده و تلاش می کرد من را برای مصاحبه متقاعد کند. با دعوت ایشان برای صرف ناهار فکر کردم که باز دنبالة همان ماجرا است اما تا پایان و هنگام خداحافظی در این باب صحبتی نشد و فقط ایشان گفت هروقت آمادگی داشته باشید در خدمت شما هستیم و من فقط گفتم ان شاءالله. در این جا فهمیدم که ایشان برادر دوست مان صادق سجادی در مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی است.
پس از آن با ماشین بخش هایی از مرکز شهر واشنگتن را دیدیم و در واقع از خیابانها و از کنار بناها و ساختمانها گذشتیم و کمی با جغرافیا و بناهای مشهور شهر آشنا شدیم. کنگره، کتابخانه بزرگ کنگره (که گفته اند هشتاد میلیون جلد کتاب دارد)، کاخ سفید، میدان جرج واشنگتن، ساختمانهای اداری، بناهای یادبود جرج واشگنتن، جفرسون، کندی و . . . البته خیلی جاها را دیدیم که اکنون به یاد ندارم. عصر نماز را در یک مسجد خواندیم. مسجد شیک و بزرگی بود و با معماری شرقی و اسلامی و زیبا.
در مجموع شهر واشنگتن با جاهای دیگر متفاوت است و حال و هوای خود را دارد. می توان گفت که هر شهر و یا ایالت آمریکا یک تمدن است و به طور آشکاری با جاهای دیگر متمایز است. خیابانهای بزرگ و عریض از مشخصات روشن تمام شهرها و جاده های این کشور است. ساختمانها و معماری ها نیز هم با شهرها و ایالت های دیگر فرق دارند و هم با دیگر جاهای جهان و از جمله اروپا متفاوت و متمایز اند.
شب را طبق قرار قبلی به دیدن آقای طاهر احمدزاده به منزل دخترشان (مژگان) رفتیم. آقای احمدزاده از سال گذشته در اینجا نزد دخترش زندگی می کند. او و همسرش که برای دیدار با دختر و دامادش به مدت دو ماه به واشنگتن آمده بودند، به دلیل شرایط فعلی ایران، از رفتن به وطن خودداری کرده اند. چند ساعتی در اینجا بودیم و شامی خوردیم و باز آمدیم. دامادشان پیشنهاد کرده بود که از آقای محسن سازگارا نیز دعوت کند اما من قبول نکردم و پوزش خواستم. از برخی مواضع و البته بیشتر ارتباط نزدیک سازگارا با نهادهای سیاسی و بعضا امنیتی و راست آمریکایی خوشم نمی آید. به هرحال در آن مهمانی از هر دری سخنی بود. از دیدن آقای احمدزاده بسیار خرسند شدم. او نسبت به دوسال پیش پیرتر و شکسته تر شده بود. هنگام خداحافظی دلم برایش تنگ شد. احساس کردم این پیر رنج کشیده و اسوه دلیری و مقاوت و آرمانگرایی را دیگر نمی بینم. عمرش دراز باد.
روز بعد با قطار عازم نیویورک شدیم. قرا بود روز شنبه برویم اما گفته شد شنبه برف سنگینی خواهد آمد و ما یک روز زودتر رفتیم. پس از حدود سه و ساعت و نیم به ایستگاهی جلوتر از ایستگاه آخر یعنی نیویورک پیاده شدیم و در آنجا آقای دکتر علی آبادی و پسرشان منتظر ما بودند. به منزل ایشان رفتیم. در این حوالی برف نیامده بود اما هوا به شدت سرد بود. برخلاف ناحیه واشنگتن و بخش هایی از نیوجرسی که برف سنگینی باریده بود.
صبح را در منزل ماندیم و حرف زدیم. علی آبادی اهل پژوهش و علم است و در مباحث کلام اسلامی و به طور کلی دینی تخصص دارد و بویژه کتاب شناس متبحری است. در واقع ایشان یک کتابخانه سیار است و به گفتة خودش بیش از هفت هزار جلد کتاب مهم و شماری از آنها کمیاب دارد و می خواهد به یک کتابخانه عام النفعه در ایران هدیه کند. ایشان بیشتر تحت تأثیر دکتر سروش است. انسان شریف و باارزشی است.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو نودو هشتم
پنجشنبه 30 مرداد 1404
#یوسفی_اشکوری #سیاسی_تاریخی

www.group-telegram.com/us/YousefiEshkewari.com/2800

904 viewsAug 21 at 10:11

سفری به واشنگتن و نیویورک و دیدار با چند دوست قدیم و جدید

5
جمعه 16 بهمن طبق قرار قبلی و به دعوت آقای برقعی به واشنگتن پرواز کردیم. هواپیما پس از بیش از دو ساعت به دینور رسید و در آنجا با تعویض هواپیما به واشنگتن پرواز کردیم. پس از حدود شش ساعت و به وقت محلی ساعت نه شب به فرودگاه دالاس رسیدیم. هوا برفی بود و به شدت برف می بارید. برقعی آمده بود و همراه ایشان به منزل ایشان رفتیم.
روز بعد در منزل بودیم اما عصر دیداری با شماری از ایرانیان در رستورانی داشتیم و در آن نشست دربارة همه چیز صحبت شد. غالبا مذهبی بودند. برنامه ریزشخصی به نام حسین جلوانی بود با لهجه غلیظ اصفهانی اش. دیدار خوب و مفیدی بود.
روز بعد برقعی ما را به شهر برد تا دیداری از شهر واشنگتن داشته باشیم. ناهار را مهمان آقای علی سجادی بودیم که از مسؤلان صدای آمریکا است و قبلا چند بار با من صحبت کرده و تلاش می کرد من را برای مصاحبه متقاعد کند. با دعوت ایشان برای صرف ناهار فکر کردم که باز دنبالة همان ماجرا است اما تا پایان و هنگام خداحافظی در این باب صحبتی نشد و فقط ایشان گفت هروقت آمادگی داشته باشید در خدمت شما هستیم و من فقط گفتم ان شاءالله. در این جا فهمیدم که ایشان برادر دوست مان صادق سجادی در مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی است.
پس از آن با ماشین بخش هایی از مرکز شهر واشنگتن را دیدیم و در واقع از خیابانها و از کنار بناها و ساختمانها گذشتیم و کمی با جغرافیا و بناهای مشهور شهر آشنا شدیم. کنگره، کتابخانه بزرگ کنگره (که گفته اند هشتاد میلیون جلد کتاب دارد)، کاخ سفید، میدان جرج واشنگتن، ساختمانهای اداری، بناهای یادبود جرج واشگنتن، جفرسون، کندی و . . . البته خیلی جاها را دیدیم که اکنون به یاد ندارم. عصر نماز را در یک مسجد خواندیم. مسجد شیک و بزرگی بود و با معماری شرقی و اسلامی و زیبا.
در مجموع شهر واشنگتن با جاهای دیگر متفاوت است و حال و هوای خود را دارد. می توان گفت که هر شهر و یا ایالت آمریکا یک تمدن است و به طور آشکاری با جاهای دیگر متمایز است. خیابانهای بزرگ و عریض از مشخصات روشن تمام شهرها و جاده های این کشور است. ساختمانها و معماری ها نیز هم با شهرها و ایالت های دیگر فرق دارند و هم با دیگر جاهای جهان و از جمله اروپا متفاوت و متمایز اند.
شب را طبق قرار قبلی به دیدن آقای طاهر احمدزاده به منزل دخترشان (مژگان) رفتیم. آقای احمدزاده از سال گذشته در اینجا نزد دخترش زندگی می کند. او و همسرش که برای دیدار با دختر و دامادش به مدت دو ماه به واشنگتن آمده بودند، به دلیل شرایط فعلی ایران، از رفتن به وطن خودداری کرده اند. چند ساعتی در اینجا بودیم و شامی خوردیم و باز آمدیم. دامادشان پیشنهاد کرده بود که از آقای محسن سازگارا نیز دعوت کند اما من قبول نکردم و پوزش خواستم. از برخی مواضع و البته بیشتر ارتباط نزدیک سازگارا با نهادهای سیاسی و بعضا امنیتی و راست آمریکایی خوشم نمی آید. به هرحال در آن مهمانی از هر دری سخنی بود. از دیدن آقای احمدزاده بسیار خرسند شدم. او نسبت به دوسال پیش پیرتر و شکسته تر شده بود. هنگام خداحافظی دلم برایش تنگ شد. احساس کردم این پیر رنج کشیده و اسوه دلیری و مقاوت و آرمانگرایی را دیگر نمی بینم. عمرش دراز باد.
روز بعد با قطار عازم نیویورک شدیم. قرا بود روز شنبه برویم اما گفته شد شنبه برف سنگینی خواهد آمد و ما یک روز زودتر رفتیم. پس از حدود سه و ساعت و نیم به ایستگاهی جلوتر از ایستگاه آخر یعنی نیویورک پیاده شدیم و در آنجا آقای دکتر علی آبادی و پسرشان منتظر ما بودند. به منزل ایشان رفتیم. در این حوالی برف نیامده بود اما هوا به شدت سرد بود. برخلاف ناحیه واشنگتن و بخش هایی از نیوجرسی که برف سنگینی باریده بود.
صبح را در منزل ماندیم و حرف زدیم. علی آبادی اهل پژوهش و علم است و در مباحث کلام اسلامی و به طور کلی دینی تخصص دارد و بویژه کتاب شناس متبحری است. در واقع ایشان یک کتابخانه سیار است و به گفتة خودش بیش از هفت هزار جلد کتاب مهم و شماری از آنها کمیاب دارد و می خواهد به یک کتابخانه عام النفعه در ایران هدیه کند. ایشان بیشتر تحت تأثیر دکتر سروش است. انسان شریف و باارزشی است.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو نودو هشتم
پنجشنبه 30 مرداد 1404
#یوسفی_اشکوری #سیاسی_تاریخی

BY پند تاریخ (یوسفی اشکوری)