Telegram Group & Telegram Channel
🍁 اخراج پناهجویان، مشارکت در یک فاجعهٔ انسانی

✍🏻 آرش نصراصفهانی:

از اواخر سال گذشته زمانی که دولت تصمیم گرفت مدارک اقامتی نزدیک به دو میلیون پناهجوی افغانستانی را باطل کند و آنان را یک‌شبه از «قانونی» به «غیرمجاز» تغییر وضعیت دهد، نگرانی‌های فراوانی در مورد پیامدهای این تصمیم مطرح شد. در مقابل، برخی مدعی بودند که شرایط در افغانستان آن‌گونه که گفته می‌شود بحرانی نیست و، در عین حال، تأکید می‌کردند که اقتصاد ایران نیز در وضعیت نامطلوبی به‌سر می‌برد. براساس این استدلال، چون «ما خود نیز درگیر فقر هستیم» اخراج پناهجویان اقدامی موجه و حتی ضروری است. تردیدی نیست که بخش قابل‌توجهی از جمعیت ایران امروز با فقر و محرومیت اقتصادی مواجه است؛ اما باید توجه داشت که آنچه در ایران تجربه می‌شود از حیث شدت، ماهیت و ساختار، تفاوتی بنیادین با بحران‌های چندلایه موجود در کشورهای فقیر جهان چون افغانستان، سودان یا یمن دارد.

یکی از منابع معتبر برای درک وضعیت بحرانیِ افغانستان گزارش‌های HNRP (نیازهای بشردوستانه و برنامه پاسخ) است که توسط سازمان ملل متحد تهیه می‌شود و مبنای برنامه‌ریزیِ نهادهای امدادیِ بین‌المللی قرار می‌گیرد. این گزارش‌ها برای فقیرترین و بحرانی‌ترین کشورها تدوین می‌شوند و هدف آنها برآورد میزان نیازهای انسانی و برنامه‌ریزی برای پاسخ‌های بشردوستانه است. نکته حائز اهمیت آن است که این گزارش‌ها اصولاً برای کشورهایی نظیر ایران نوشته نمی‌شوند، چرا که ایران ــ با وجود تمام مشکلات اقتصادی‌اش ــ در زمرهٔ کشورهایی نیست که دریافت‌کنندهٔ حمایت‌های بشردوستانهٔ بین‌المللی باشد یا به‌عنوان «یک کشور نیازمند مداخله اضطراری» شناخته شود.

آخرين گزارش HNRP، که در اواخر سال ۲۰۲۴ منتشر شده، برآوردی جامع از وضعیت نیازهای بشردوستانهٔ افغانستان در سال ۲۰۲۵ ارائه می‌دهد و ابعاد بحران انسانیِ جاری در این کشور را به‌روشنی ترسیم می‌کند. براساس این گزارش، اقتصاد افغانستان پس از به‌قدرت‌رسیدن طالبان حدود یک‌سوم کوچک‌تر شده است، امری که به‌شدت توانایی حکومت را در تأمین نیازهای اولیهٔ جمعیت محدود کرده است. در کنار این مسئله، کاهش حمایت‌های بین‌المللی و اعمال محدودیت‌های گسترده از سوی طالبان، ظرفیت نهادهای امدادی برای ارائهٔ خدمات را به‌طور قابل‌توجهی تضعیف کرده است. اگر به این وضعیت آثار تغییرات اقلیمی، خشک‌سالی‌های مکرر و شکنندگیِ اقتصادیِ ناشی از سال‌ها جنگ و بی‌ثباتیِ سیاسی را نیز بیفزاییم، تصویری از بحرانی چندلایه و عمیق به‌دست می‌آید، که این کشور درگیر آن است.

به جمله‌ای که در ابتدای گزارش آمده دقت کنید: «در مجموع ۲۲٫۹ میلیون نفر در افغانستان (تقریباً نیمی از جمعیت کل کشور) برای زنده‌ماندن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.» این بدان معناست که نیمی از جمعیت افغانستان در صورت قطع حمایت‌های بین‌المللی، در تأمین اولیه‌ترین نیازهای خود برای بقا با بحران جدی مواجه خواهند شد.

براساس همین گزارش، افغانستان، پس از سودان، دومین بحران انسانیِ بزرگ جهان از نظر شمار افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه محسوب می‌شود. برخی آمارهای منتشرشده در گزارش ابعاد تکان‌دهندهٔ این وضعیت را به‌خوبی نشان می‌دهند:

۱۴٫۸ میلیون نفر با ناأمنیِ شدید غذایی مواجه‌اند و در معرض گرسنگی قرار دارند؛

۲۱ میلیون نفر برای دسترسی به آب آشامیدنی سالم و خدمات فاضلاب به حمایت‌های بشردوستانه نیازمندند؛

۱۴٫۳ میلیون نفر، بدون دریافت حمایت نهادهای امدادگر، قادر به استفاده از خدمات درمانی و بهداشتی نیستند؛

۷٫۸ میلیون کودک زیر ۵ سال و زن مبتلا به سوءتغذیه به حمایت تغذیه‌ای نیاز دارند. از این میان، ۳٫۵ میلیون کودک و ۱٫۱ میلیون زن باردار یا شیرده با سوء‌تغذیه حاد مواجه‌اند؛

۴٫۴ میلیون نفر در معرض خطر مین‌های عمل‌نکرده و مواد منفجره باقی‌مانده از جنگ قرار دارند؛

۱٫۵ میلیون دختر نوجوان (۱۳ تا ۱۹ ساله) به دلیل محدودیت‌های طالبان برای آموزش دختران از ادامه‌تحصیل محروم شده‌اند.


در چنین شرایطی، موج گستردهٔ اخراج مهاجران از سوی ایران و پاکستان نه تنها بر شدت بحران انسانی در افغانستان افزوده، بلکه تداوم این روند در ماه‌های آینده می‌تواند وضعیت را به‌مراتب بحرانی‌تر کند. با این حال، دولت همچنان اخراج نزدیک به دو میلیون نفر دارندگان مدارک ابطال‌شده و همچنین چند صد هزار نفر پناهجوی بدون مدرک شامل زنان، کودکان، سالمندان و بیماران تا پایان تابستان اصرار دارد. بازگشت این حجم از پناهجویان در بازهٔ زمانیِ کوتاه به تشدید بحران انسانی و بروز فاجعه منجر خواهد شد.

درست است که ما نمی‌توانیم به همهٔ رنج‌های جهان پاسخ دهیم، اما می‌توانیم در قطع فوری و بی‌رحمانه حمایت چندین‌سالهٔ خود از پناهجویانی که سال‌ها در این کشور زیسته‌اند تجدیدنظر کنیم.

🔗 متن کامل را در اینجا بخوانید.

©️ از: اینستاگرام آرش نصراصفهانی (۱۴۰۴/۴/۱۲)
8👎4💔1



group-telegram.com/afghanistanis/3190
Create:
Last Update:

🍁 اخراج پناهجویان، مشارکت در یک فاجعهٔ انسانی

✍🏻 آرش نصراصفهانی:

از اواخر سال گذشته زمانی که دولت تصمیم گرفت مدارک اقامتی نزدیک به دو میلیون پناهجوی افغانستانی را باطل کند و آنان را یک‌شبه از «قانونی» به «غیرمجاز» تغییر وضعیت دهد، نگرانی‌های فراوانی در مورد پیامدهای این تصمیم مطرح شد. در مقابل، برخی مدعی بودند که شرایط در افغانستان آن‌گونه که گفته می‌شود بحرانی نیست و، در عین حال، تأکید می‌کردند که اقتصاد ایران نیز در وضعیت نامطلوبی به‌سر می‌برد. براساس این استدلال، چون «ما خود نیز درگیر فقر هستیم» اخراج پناهجویان اقدامی موجه و حتی ضروری است. تردیدی نیست که بخش قابل‌توجهی از جمعیت ایران امروز با فقر و محرومیت اقتصادی مواجه است؛ اما باید توجه داشت که آنچه در ایران تجربه می‌شود از حیث شدت، ماهیت و ساختار، تفاوتی بنیادین با بحران‌های چندلایه موجود در کشورهای فقیر جهان چون افغانستان، سودان یا یمن دارد.

یکی از منابع معتبر برای درک وضعیت بحرانیِ افغانستان گزارش‌های HNRP (نیازهای بشردوستانه و برنامه پاسخ) است که توسط سازمان ملل متحد تهیه می‌شود و مبنای برنامه‌ریزیِ نهادهای امدادیِ بین‌المللی قرار می‌گیرد. این گزارش‌ها برای فقیرترین و بحرانی‌ترین کشورها تدوین می‌شوند و هدف آنها برآورد میزان نیازهای انسانی و برنامه‌ریزی برای پاسخ‌های بشردوستانه است. نکته حائز اهمیت آن است که این گزارش‌ها اصولاً برای کشورهایی نظیر ایران نوشته نمی‌شوند، چرا که ایران ــ با وجود تمام مشکلات اقتصادی‌اش ــ در زمرهٔ کشورهایی نیست که دریافت‌کنندهٔ حمایت‌های بشردوستانهٔ بین‌المللی باشد یا به‌عنوان «یک کشور نیازمند مداخله اضطراری» شناخته شود.

آخرين گزارش HNRP، که در اواخر سال ۲۰۲۴ منتشر شده، برآوردی جامع از وضعیت نیازهای بشردوستانهٔ افغانستان در سال ۲۰۲۵ ارائه می‌دهد و ابعاد بحران انسانیِ جاری در این کشور را به‌روشنی ترسیم می‌کند. براساس این گزارش، اقتصاد افغانستان پس از به‌قدرت‌رسیدن طالبان حدود یک‌سوم کوچک‌تر شده است، امری که به‌شدت توانایی حکومت را در تأمین نیازهای اولیهٔ جمعیت محدود کرده است. در کنار این مسئله، کاهش حمایت‌های بین‌المللی و اعمال محدودیت‌های گسترده از سوی طالبان، ظرفیت نهادهای امدادی برای ارائهٔ خدمات را به‌طور قابل‌توجهی تضعیف کرده است. اگر به این وضعیت آثار تغییرات اقلیمی، خشک‌سالی‌های مکرر و شکنندگیِ اقتصادیِ ناشی از سال‌ها جنگ و بی‌ثباتیِ سیاسی را نیز بیفزاییم، تصویری از بحرانی چندلایه و عمیق به‌دست می‌آید، که این کشور درگیر آن است.

به جمله‌ای که در ابتدای گزارش آمده دقت کنید: «در مجموع ۲۲٫۹ میلیون نفر در افغانستان (تقریباً نیمی از جمعیت کل کشور) برای زنده‌ماندن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.» این بدان معناست که نیمی از جمعیت افغانستان در صورت قطع حمایت‌های بین‌المللی، در تأمین اولیه‌ترین نیازهای خود برای بقا با بحران جدی مواجه خواهند شد.

براساس همین گزارش، افغانستان، پس از سودان، دومین بحران انسانیِ بزرگ جهان از نظر شمار افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه محسوب می‌شود. برخی آمارهای منتشرشده در گزارش ابعاد تکان‌دهندهٔ این وضعیت را به‌خوبی نشان می‌دهند:

۱۴٫۸ میلیون نفر با ناأمنیِ شدید غذایی مواجه‌اند و در معرض گرسنگی قرار دارند؛

۲۱ میلیون نفر برای دسترسی به آب آشامیدنی سالم و خدمات فاضلاب به حمایت‌های بشردوستانه نیازمندند؛

۱۴٫۳ میلیون نفر، بدون دریافت حمایت نهادهای امدادگر، قادر به استفاده از خدمات درمانی و بهداشتی نیستند؛

۷٫۸ میلیون کودک زیر ۵ سال و زن مبتلا به سوءتغذیه به حمایت تغذیه‌ای نیاز دارند. از این میان، ۳٫۵ میلیون کودک و ۱٫۱ میلیون زن باردار یا شیرده با سوء‌تغذیه حاد مواجه‌اند؛

۴٫۴ میلیون نفر در معرض خطر مین‌های عمل‌نکرده و مواد منفجره باقی‌مانده از جنگ قرار دارند؛

۱٫۵ میلیون دختر نوجوان (۱۳ تا ۱۹ ساله) به دلیل محدودیت‌های طالبان برای آموزش دختران از ادامه‌تحصیل محروم شده‌اند.


در چنین شرایطی، موج گستردهٔ اخراج مهاجران از سوی ایران و پاکستان نه تنها بر شدت بحران انسانی در افغانستان افزوده، بلکه تداوم این روند در ماه‌های آینده می‌تواند وضعیت را به‌مراتب بحرانی‌تر کند. با این حال، دولت همچنان اخراج نزدیک به دو میلیون نفر دارندگان مدارک ابطال‌شده و همچنین چند صد هزار نفر پناهجوی بدون مدرک شامل زنان، کودکان، سالمندان و بیماران تا پایان تابستان اصرار دارد. بازگشت این حجم از پناهجویان در بازهٔ زمانیِ کوتاه به تشدید بحران انسانی و بروز فاجعه منجر خواهد شد.

درست است که ما نمی‌توانیم به همهٔ رنج‌های جهان پاسخ دهیم، اما می‌توانیم در قطع فوری و بی‌رحمانه حمایت چندین‌سالهٔ خود از پناهجویانی که سال‌ها در این کشور زیسته‌اند تجدیدنظر کنیم.

🔗 متن کامل را در اینجا بخوانید.

©️ از: اینستاگرام آرش نصراصفهانی (۱۴۰۴/۴/۱۲)

BY افغانستانی‌ها




Share with your friend now:
group-telegram.com/afghanistanis/3190

View MORE
Open in Telegram


Telegram | DID YOU KNOW?

Date: |

Some privacy experts say Telegram is not secure enough And while money initially moved into stocks in the morning, capital moved out of safe-haven assets. The price of the 10-year Treasury note fell Friday, sending its yield up to 2% from a March closing low of 1.73%. The message was not authentic, with the real Zelenskiy soon denying the claim on his official Telegram channel, but the incident highlighted a major problem: disinformation quickly spreads unchecked on the encrypted app. On February 27th, Durov posted that Channels were becoming a source of unverified information and that the company lacks the ability to check on their veracity. He urged users to be mistrustful of the things shared on Channels, and initially threatened to block the feature in the countries involved for the length of the war, saying that he didn’t want Telegram to be used to aggravate conflict or incite ethnic hatred. He did, however, walk back this plan when it became clear that they had also become a vital communications tool for Ukrainian officials and citizens to help coordinate their resistance and evacuations. During the operations, Sebi officials seized various records and documents, including 34 mobile phones, six laptops, four desktops, four tablets, two hard drive disks and one pen drive from the custody of these persons.
from us


Telegram افغانستانی‌ها
FROM American