آندری کارپاتی، پژوهشگر برجسته‌ی هوش مصنوعی که قبلاً توی تیم‌های AI تسلا و OpenAI بوده، به‌تازگی یه مقاله‌ی جالب منتشر کرده و به یه پدیده‌ی خیلی خاص اشاره کرده:

«برخلاف همه‌ی فناوری‌های بزرگ تاریخ که اول توسط دولت‌ها و سازمان‌ها ساخته شدن و بعد به دست مردم عادی رسیدن، انقلاب مدل‌های زبانی بزرگ (مثل ChatGPT و Claude) دقیقاً برعکس بوده. یعنی این بار اول مردم عادی ازش استفاده کردن و بعد شرکت‌ها و دولت‌ها دنبال راه استفاده ازش رفتن.»

کارپاتی می‌گه تاریخ نشون داده که تکنولوژی‌های جدید مثل برق، اینترنت و GPS اول برای ارتش‌ها یا سازمان‌های بزرگ ساخته شدن و بعد از گذشت زمان به دست مصرف‌کننده‌ها رسیدن. ولی این‌بار داستان فرق داره: هوش مصنوعی مستقیم رفته توی گوشی و لپ‌تاپ مردم عادی و زندگی روزمره‌ی اون‌ها رو سریعاً تغییر داده.

به گفته‌ی کارپاتی، ChatGPT الآن بیش از ۴۰۰ میلیون کاربر هفتگی داره و یه ابزار روزمره شده که مردم برای نوشتن متن، کدنویسی، ترجمه، آموزش، تحقیق و حتی کارهای تخصصی ازش استفاده می‌کنن. این یعنی یه قدرت جدید به دست آدمای عادی افتاده که قبلاً برای خیلی از این کارها به متخصص‌ها نیاز داشتن. حالا یه دانش‌آموز ساده هم می‌تونه یه اپلیکیشن بسازه یا یه مقاله علمی رو تحلیل کنه.

اما کارپاتی می‌گه سازمان‌ها و دولت‌ها هنوز نتونستن از این فناوری به اندازه‌ی افراد استفاده کنن. چرا؟
سه تا دلیل مطرح می‌کنه:

۱. مدل‌های زبانی تو هر حوزه‌ای خوبن ولی نه فوق‌تخصصی. شرکت‌ها خودشون از قبل متخصص داشتن، پس LLMها براشون بیشتر یه ابزار کمکی برای بهره‌وری هستن تا خلق توانایی‌های جدید.

۲. پیچیدگی سیستم‌های سازمانی (مثل قوانین سفت و سخت، امنیت اطلاعات، مشکلات حقوقی، و هماهنگی با سیستم‌های قدیمی) باعث میشه پذیرش این ابزارها توی سازمان‌ها سخت‌تر باشه.

۳. سازمان‌های بزرگ معمولاً مقابل تغییرات سریع مقاومت دارن. فرهنگ سازمانی، بوروکراسی و آموزش کارمندای زیاد، پذیرش چیزای جدید رو براشون سخت‌تر می‌کنه.

کارپاتی میگه نکته‌ی خوب LLMها اینه که فعلاً همه به یه نسخه‌ی تقریباً یکسان دسترسی دارن؛ یعنی یه دانش‌آموز معمولی همون GPT-4o رو داره که بیل گیتس. اما ممکنه در آینده دوباره این فاصله زیاد بشه. مثلاً شاید یه زمانی برسه که افراد پولدار بتونن مدل‌های قوی‌تری مثل GPT-8-Pro داشته باشن و بقیه دوباره با نسخه‌های ساده‌تر بمونن.

در پایان، کارپاتی این وضعیت رو «بی‌سابقه» توصیف می‌کنه و میگه انقلاب هوش مصنوعی نه از پروژه‌های مخفی و نظامی، بلکه از یه اپلیکیشن ساده و رایگان روی گوشی مردم شروع شد. او جمله معروف ویلیام گیبسون رو نقل می‌کنه که «آینده همین حالاست، فقط هنوز همه‌جا پخش نشده»، اما اضافه می‌کنه این بار آینده نه‌تنها رسیده، بلکه به‌طرز عجیبی همگانی و در دسترسه. قدرت واقعاً به دست مردم رسیده و این بهترین اتفاقه.

اگه دوست دارید مقاله کامل رو بخونید، از این لینک می‌تونید بهش دسترسی داشته باشید

https://x.com/karpathy/article/1909308143156240538

www.group-telegram.com/ar/Vajehkadeh.com/3372

43 viewsApr 8 at 16:30

آندری کارپاتی، پژوهشگر برجسته‌ی هوش مصنوعی که قبلاً توی تیم‌های AI تسلا و OpenAI بوده، به‌تازگی یه مقاله‌ی جالب منتشر کرده و به یه پدیده‌ی خیلی خاص اشاره کرده:

«برخلاف همه‌ی فناوری‌های بزرگ تاریخ که اول توسط دولت‌ها و سازمان‌ها ساخته شدن و بعد به دست مردم عادی رسیدن، انقلاب مدل‌های زبانی بزرگ (مثل ChatGPT و Claude) دقیقاً برعکس بوده. یعنی این بار اول مردم عادی ازش استفاده کردن و بعد شرکت‌ها و دولت‌ها دنبال راه استفاده ازش رفتن.»

کارپاتی می‌گه تاریخ نشون داده که تکنولوژی‌های جدید مثل برق، اینترنت و GPS اول برای ارتش‌ها یا سازمان‌های بزرگ ساخته شدن و بعد از گذشت زمان به دست مصرف‌کننده‌ها رسیدن. ولی این‌بار داستان فرق داره: هوش مصنوعی مستقیم رفته توی گوشی و لپ‌تاپ مردم عادی و زندگی روزمره‌ی اون‌ها رو سریعاً تغییر داده.

به گفته‌ی کارپاتی، ChatGPT الآن بیش از ۴۰۰ میلیون کاربر هفتگی داره و یه ابزار روزمره شده که مردم برای نوشتن متن، کدنویسی، ترجمه، آموزش، تحقیق و حتی کارهای تخصصی ازش استفاده می‌کنن. این یعنی یه قدرت جدید به دست آدمای عادی افتاده که قبلاً برای خیلی از این کارها به متخصص‌ها نیاز داشتن. حالا یه دانش‌آموز ساده هم می‌تونه یه اپلیکیشن بسازه یا یه مقاله علمی رو تحلیل کنه.

اما کارپاتی می‌گه سازمان‌ها و دولت‌ها هنوز نتونستن از این فناوری به اندازه‌ی افراد استفاده کنن. چرا؟
سه تا دلیل مطرح می‌کنه:

۱. مدل‌های زبانی تو هر حوزه‌ای خوبن ولی نه فوق‌تخصصی. شرکت‌ها خودشون از قبل متخصص داشتن، پس LLMها براشون بیشتر یه ابزار کمکی برای بهره‌وری هستن تا خلق توانایی‌های جدید.

۲. پیچیدگی سیستم‌های سازمانی (مثل قوانین سفت و سخت، امنیت اطلاعات، مشکلات حقوقی، و هماهنگی با سیستم‌های قدیمی) باعث میشه پذیرش این ابزارها توی سازمان‌ها سخت‌تر باشه.

۳. سازمان‌های بزرگ معمولاً مقابل تغییرات سریع مقاومت دارن. فرهنگ سازمانی، بوروکراسی و آموزش کارمندای زیاد، پذیرش چیزای جدید رو براشون سخت‌تر می‌کنه.

کارپاتی میگه نکته‌ی خوب LLMها اینه که فعلاً همه به یه نسخه‌ی تقریباً یکسان دسترسی دارن؛ یعنی یه دانش‌آموز معمولی همون GPT-4o رو داره که بیل گیتس. اما ممکنه در آینده دوباره این فاصله زیاد بشه. مثلاً شاید یه زمانی برسه که افراد پولدار بتونن مدل‌های قوی‌تری مثل GPT-8-Pro داشته باشن و بقیه دوباره با نسخه‌های ساده‌تر بمونن.

در پایان، کارپاتی این وضعیت رو «بی‌سابقه» توصیف می‌کنه و میگه انقلاب هوش مصنوعی نه از پروژه‌های مخفی و نظامی، بلکه از یه اپلیکیشن ساده و رایگان روی گوشی مردم شروع شد. او جمله معروف ویلیام گیبسون رو نقل می‌کنه که «آینده همین حالاست، فقط هنوز همه‌جا پخش نشده»، اما اضافه می‌کنه این بار آینده نه‌تنها رسیده، بلکه به‌طرز عجیبی همگانی و در دسترسه. قدرت واقعاً به دست مردم رسیده و این بهترین اتفاقه.

اگه دوست دارید مقاله کامل رو بخونید، از این لینک می‌تونید بهش دسترسی داشته باشید

https://x.com/karpathy/article/1909308143156240538

BY