تاریخ ایران

روحانیان و جوامع دینی در دوره اشکانی(شماره ۲)
#روحانیت_در_ایران_باستان
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
در این جا ما اطلاعات گرانبهایی به ویژه در در مورد طرز تقدیم قربانی‌های مُغها یا روحانیان به دست می آوریم. متن دوم دارای اهمیت و جذابیت و نیز ارزش کمتری نیست، و بدین شرح است:
در کاپادوکیه (که طبقه روحانیان در آن جا پرشمار است و آنها را πύραῐθoι نیز نامند؛ مکانهای مقدس خدایان ایرانی نیز پرشمارند)، نه تنها با کارد قربانی می کنند که با گرز نیز، چنان که با هاون چیزی را می کوبند، بر قربانی ضربه می زنند. همچنین پرستشگاهها یا πυραιθεῖα بس بزرگ وجود دارند. در وسط، یک محراب که مقدار زیادی خاکستر در آن دیده می شود و مغها (در آن جا) آتشی را نگهداری می کنند که هیچ گاه خاموش نمی شود. مُغها هر روز بدین مکان وارد می شوند و تقریبا یک ساعت در برابر آتش سرود می خوانند و در این حال بسته ای از شاخه های نازک به دست و تاجهایی نمدین بر سر دارند که لبه های آن از دو سو پایین می آیند تا لبها را بپوشانند.
همین قانون برای مکانهای مقدس انائيتا(۱) و اومانوس(۲) اعتبار دارد. این مکانها نیز محصور شده و یک مجسمه چوبی اومانوس در دسته به حرکت در می آید.
در این جا ما اطلاع می یابیم مُغها که موبدان آتش بودند، دقيقة ،πύραῐθoι نامیده می شدند. این عنوان هدف تحلیل موشکافانه ای قرار گرفته است و آن را با دلایل قانع کننده با عنوان روحانی آسیای صغیر دوموپیرتی(۳) مقایسه کرده اند که در یک سنگ نبشته میسیه سُفلى(۴) دیده می شود. با این همه، به یقین نمیدانیم چه واژه ایرانی در ورای این عنوان یونانی .πύραῐθoι پنهان است. شاید واژه ایرانی باستان اَئثرَپَیتی قابل قبول ترین واژه ای باشد که در دوران پارتها بی گمان شکل ایرانی میانه هیرید را گرفته بود (فصل هفتم، ۳، الف، در آغاز ملاحظه شود). اما دوره ای که مورد توجه ماست، واژه های دیگری برای تعیین و تشخیص موبدان آتش داشت. مهمترین آنها فراتَدرا به معنای حامل، یا حامی آتش، لقب شاهزادگان ایران بین ۳۰۰ و ۱۵۰ قبل از میلاد مسیح است. بدیهی است عناصر نخستین این ترکیب، فراتَ ، «آتش»، مطلقاً محدود به ایران در زمان پارتها نبوده که در شمال غرب کشورهای دارای تمدن پارتی نیز، واژه معمولی برای صحبت کردن از آتش بوده است.
این واقعیت که واژه هیربد (۵) نه به طور کلی در آسیای صغیر و نه به طرزی ویژه در ارمنستان، در هیچ یک مورد تأیید قرار نگرفته است، با برابری دو واژه(۶) مخالفت می کند، به قسمی که ما باید به یک وضع نامسلم اکتفا کنیم.(ص ۲۵۰ _ ۲۵۲)

۱)Anaïta
۲)Omanos
۳)dumopiréti
۴)Basse - Mésie
۵)hêrpat
۶)hêrpat - πύραῐθoι

مأخذ: ویدن گرن،گئو. دینهای ایران. ترجمه: دکتر منوچهر فرهنگ. انتشارات آگاهان ایده. سال ۱۳۷۷
🔥 @atorshiz 🔥

👍4

www.group-telegram.com/ar/atorshiz.com/4145

512 viewsداریوش میرزاخانی, edited  Feb 24 at 20:09

روحانیان و جوامع دینی در دوره اشکانی(شماره ۲)
#روحانیت_در_ایران_باستان
#تاریخ_کیش_زرتشت
#زرتشت_و_اوستا
#پژوهشی_در_فرهنگ_زرتشتی
در این جا ما اطلاعات گرانبهایی به ویژه در در مورد طرز تقدیم قربانی‌های مُغها یا روحانیان به دست می آوریم. متن دوم دارای اهمیت و جذابیت و نیز ارزش کمتری نیست، و بدین شرح است:
در کاپادوکیه (که طبقه روحانیان در آن جا پرشمار است و آنها را πύραῐθoι نیز نامند؛ مکانهای مقدس خدایان ایرانی نیز پرشمارند)، نه تنها با کارد قربانی می کنند که با گرز نیز، چنان که با هاون چیزی را می کوبند، بر قربانی ضربه می زنند. همچنین پرستشگاهها یا πυραιθεῖα بس بزرگ وجود دارند. در وسط، یک محراب که مقدار زیادی خاکستر در آن دیده می شود و مغها (در آن جا) آتشی را نگهداری می کنند که هیچ گاه خاموش نمی شود. مُغها هر روز بدین مکان وارد می شوند و تقریبا یک ساعت در برابر آتش سرود می خوانند و در این حال بسته ای از شاخه های نازک به دست و تاجهایی نمدین بر سر دارند که لبه های آن از دو سو پایین می آیند تا لبها را بپوشانند.
همین قانون برای مکانهای مقدس انائيتا(۱) و اومانوس(۲) اعتبار دارد. این مکانها نیز محصور شده و یک مجسمه چوبی اومانوس در دسته به حرکت در می آید.
در این جا ما اطلاع می یابیم مُغها که موبدان آتش بودند، دقيقة ،πύραῐθoι نامیده می شدند. این عنوان هدف تحلیل موشکافانه ای قرار گرفته است و آن را با دلایل قانع کننده با عنوان روحانی آسیای صغیر دوموپیرتی(۳) مقایسه کرده اند که در یک سنگ نبشته میسیه سُفلى(۴) دیده می شود. با این همه، به یقین نمیدانیم چه واژه ایرانی در ورای این عنوان یونانی .πύραῐθoι پنهان است. شاید واژه ایرانی باستان اَئثرَپَیتی قابل قبول ترین واژه ای باشد که در دوران پارتها بی گمان شکل ایرانی میانه هیرید را گرفته بود (فصل هفتم، ۳، الف، در آغاز ملاحظه شود). اما دوره ای که مورد توجه ماست، واژه های دیگری برای تعیین و تشخیص موبدان آتش داشت. مهمترین آنها فراتَدرا به معنای حامل، یا حامی آتش، لقب شاهزادگان ایران بین ۳۰۰ و ۱۵۰ قبل از میلاد مسیح است. بدیهی است عناصر نخستین این ترکیب، فراتَ ، «آتش»، مطلقاً محدود به ایران در زمان پارتها نبوده که در شمال غرب کشورهای دارای تمدن پارتی نیز، واژه معمولی برای صحبت کردن از آتش بوده است.
این واقعیت که واژه هیربد (۵) نه به طور کلی در آسیای صغیر و نه به طرزی ویژه در ارمنستان، در هیچ یک مورد تأیید قرار نگرفته است، با برابری دو واژه(۶) مخالفت می کند، به قسمی که ما باید به یک وضع نامسلم اکتفا کنیم.(ص ۲۵۰ _ ۲۵۲)

۱)Anaïta
۲)Omanos
۳)dumopiréti
۴)Basse - Mésie
۵)hêrpat
۶)hêrpat - πύραῐθoι

مأخذ: ویدن گرن،گئو. دینهای ایران. ترجمه: دکتر منوچهر فرهنگ. انتشارات آگاهان ایده. سال ۱۳۷۷
🔥 @atorshiz 🔥

BY تاریخ ایران