Shabnameh شبنامه

Forwarded from دكتر نورايمان قهاري، روانشناس

در آوارِ خونینِ گرگ‌ومیش دیگرگونه مردی آنک، که خاک را سبز می‌خواست و عشق را شایسته‌ی زیباترینِ زنان
که این‌اش به نظر هدیّتی نه چنان کم‌بها بود که خاک و سنگ را بشاید.
چه مردی! چه مردی!
كه می‌گفت قلب را شایسته‌تر آن که به هفت شمشیرِ عشق در خون نشیند
و گلو را بایسته‌تر آن که زیباترینِ نام‌ها را بگوید.
و شیرآهن‌کوه مردی از اینگونه عاشق میدانِ خونینِ سرنوشت به پاشنه‌ی آشیل درنوشت.
رویینه‌تنی که رازِ مرگش اندوهِ عشق و غمِ تنهایی بود.
«آه، اسفندیارِ مغموم! تو را آن به که چشم فروپوشیده باشی!»
«آیا نه یکی نه بسنده بود
که سرنوشتِ مرا بسازد؟
 من تنها فریاد زدم نه!                    
من از فرورفتن تن زدم.
صدایی بودم من    
شکلی میانِ اشکال،    
و معنایی یافتم.
 من بودم و شدم،    
نه زانگونه که غنچه‌یی گُلی  
یا ریشه‌یی كه جوانه‌یی    
یا یکی دانه که جنگلی
راست بدانگونه که عامی‌مردی شهیدی؛                 
تا آسمان بر او نماز بَرَد.
 من بی‌نوا بند‌گکی سربراه نبودم    
و راهِ بهشتِ مینوی من    
بُز روِ طوع و خاکساری نبود: مرا دیگرگونه خدایی می‌بایست شایسته‌ی آفرینه‌یی    
که نواله‌ی ناگزیر را گردن کج نمی‌کند.
و خدایی دیگرگونه  آفریدم».
دریغا شیرآهن‌کوه مردا که تو بودی، و کوهوار پیش از آن که به خاک افتی
نستوه و استوار  مُرده بودی.
اما نه خدا و نه شیطان
سرنوشتِ تو را بُتی رقم زد که دیگران می‌پرستیدند.
بُتی که دیگران‌اش می‌پرستیدند.
 

احمد شاملو
سرودِ ابراهیم در آتش
در اعدامِ مهدی رضایی در میدانِ تیرِ چیتگر
۱۳۵۲

و امروز در اعدام
#مجاهد_كوركور

دكتر نورايمان قهارى، روانشناس
https://www.group-telegram.com/drnourimanghahary

Telegram

دكتر نورايمان قهاري، روانشناس

روانشناسي فرد و جامعه
راه ارتباط با من:
@golkomyayad

👍1

www.group-telegram.com/ar/schabname.com/12840

194 viewsJun 11 at 17:18

در آوارِ خونینِ گرگ‌ومیش دیگرگونه مردی آنک، که خاک را سبز می‌خواست و عشق را شایسته‌ی زیباترینِ زنان
که این‌اش به نظر هدیّتی نه چنان کم‌بها بود که خاک و سنگ را بشاید.
چه مردی! چه مردی!
كه می‌گفت قلب را شایسته‌تر آن که به هفت شمشیرِ عشق در خون نشیند
و گلو را بایسته‌تر آن که زیباترینِ نام‌ها را بگوید.
و شیرآهن‌کوه مردی از اینگونه عاشق میدانِ خونینِ سرنوشت به پاشنه‌ی آشیل درنوشت.
رویینه‌تنی که رازِ مرگش اندوهِ عشق و غمِ تنهایی بود.
«آه، اسفندیارِ مغموم! تو را آن به که چشم فروپوشیده باشی!»
«آیا نه یکی نه بسنده بود
که سرنوشتِ مرا بسازد؟
 من تنها فریاد زدم نه!                    
من از فرورفتن تن زدم.
صدایی بودم من    
شکلی میانِ اشکال،    
و معنایی یافتم.
 من بودم و شدم،    
نه زانگونه که غنچه‌یی گُلی  
یا ریشه‌یی كه جوانه‌یی    
یا یکی دانه که جنگلی
راست بدانگونه که عامی‌مردی شهیدی؛                 
تا آسمان بر او نماز بَرَد.
 من بی‌نوا بند‌گکی سربراه نبودم    
و راهِ بهشتِ مینوی من    
بُز روِ طوع و خاکساری نبود: مرا دیگرگونه خدایی می‌بایست شایسته‌ی آفرینه‌یی    
که نواله‌ی ناگزیر را گردن کج نمی‌کند.
و خدایی دیگرگونه  آفریدم».
دریغا شیرآهن‌کوه مردا که تو بودی، و کوهوار پیش از آن که به خاک افتی
نستوه و استوار  مُرده بودی.
اما نه خدا و نه شیطان
سرنوشتِ تو را بُتی رقم زد که دیگران می‌پرستیدند.
بُتی که دیگران‌اش می‌پرستیدند.
 

احمد شاملو
سرودِ ابراهیم در آتش
در اعدامِ مهدی رضایی در میدانِ تیرِ چیتگر
۱۳۵۲

و امروز در اعدام
#مجاهد_كوركور

دكتر نورايمان قهارى، روانشناس
https://www.group-telegram.com/drnourimanghahary

BY Shabnameh شبنامه