بدون تعارف

💠 از صادق ملکی انتظار داریم؛ نه برای ادامه، بلکه برای آغاز

✍نرگس ملک زاده

🔹علیرضا کاظمی، در جمع معاونین پرورشی کشور بر نیاز به "تزریق ظرفیت‌های جدید"و "تغییر رویکرد" در حوزه پرورشی و تربیتی تأکید کرده و گفته است: «با توجه به آسیب‌های اجتماعی که جامعه را تهدید می‌کند، این ضرورت بیشتر احساس می‌شود که فعالیت‌ها و رویکردها در حوزه پرورشی و تربیتی باید به‌روز و کارآمد شود.».این گفته‌ها تازه نیستند، اما در فضای کنونی آموزش‌وپرورش، تکرار آن‌ها نشان از حساسیت بالای جامعه و حاکمیت نسبت به وضعیت تربیت نسل آینده دارد. با این حال، دغدغه‌ها زمانی به نقطه‌ی اثر می‌رسند که از سطح شعار و گفتار عبور کرده و به اقدام تبدیل شوند. امروز همه می‌دانند که مشکلات پرورشی جدی است؛ اما آنچه نیاز داریم، نه توصیف مسئله، بلکه طرح مسئله به همراه راه‌حل اجرایی است.

🔹در این میان، نگاه‌ها بیش از همه به صادق ملکی، معاون پرورشی وزیر دوخته شده است. او در جایگاهی ایستاده که مسئولیت مستقیم طراحی، هدایت و پیاده‌سازی این تغییر را بر عهده دارد. پرسش اینجاست که آیا او در جلسه اخیر یا در سایر نشست‌های تخصصی، به‌روشنی تبیین کرده که در سال تحصیلی پیش‌رو چه ساختاری باید حاکم باشد؟آیا برنامه عملیاتی مشخصی برای اینکه مدرسه به "کانون فعالیت‌های تربیتی و فرهنگی" تبدیل شود، ارائه شده است؟ یا همچنان با کلی‌گویی و تکرار ساختارهای فرسوده مواجه‌ایم؟

🔹واقعیت این است که خود وزیر و بسیاری از مشاورانش، سابقه‌ی حضور مستقیم در حوزه پرورشی را دارند؛ بنابراین نمی‌توان ادعا کرد که با این فضا ناآشنا هستند یا فرصت بررسی و بازطراحی نداشته‌اند. اگر با این سطح از آگاهی و تجربه هنوز برنامه منسجمی ارائه نشده باشد، تکرار شعار "تغییر رویکرد" چیزی جز بازتولید ناامیدی نخواهد بود.تحول در این حوزه، نیازمند دو چیز است: ایده تازه و آدم تازه. تزریق ظرفیت‌های محتوایی، بدون حضور افرادی که هم اهل اندیشه باشند و هم در اجرا جسور و خلاق، راه به جایی نمی‌برد. آموزش‌وپرورش کشور سال‌هاست از کمبود فکر رنج نمی‌برد؛ بلکه از نبود اراده برای اجرا و نداشتن معماری مشخص در سطح میدانی آسیب دیده است.

🔹اگر آسیب‌های اجتماعی واقعی‌اند ـ که هستند ـ پس پاسخ ما هم باید واقعی باشد. نه در حد برگزاری همایش و صدور بخشنامه، بلکه در شکل‌دادن به ساختارهایی که از دل مدرسه آغاز شود و در رفتار و نگاه دانش‌آموز قابل ردیابی باشد.امروز بیش از هر زمان، حوزه پرورشی نیازمند یک نقشه‌ی دقیق، یک تقویم قابل اجرا و یک تیم توانمند است و این وظیفه‌ی مستقیم معاونت پرورشی است. انتظاری که از صادق ملکی می‌رود، انتظار کمی نیست: او باید معمار این تغییر باشد، نه مدیر تکرار گذشته.

https://s6.uupload.ir/files/img_20250609_211048_681_ihvv.jpg
#بدون_تعارف_با_آموزش_و_پرورش
🆔 @bedonetarrof

👍6

www.group-telegram.com/us/bedonetarrof.com/3827

2.28K viewsedited  Jun 9 at 17:58

💠 از صادق ملکی انتظار داریم؛ نه برای ادامه، بلکه برای آغاز

✍نرگس ملک زاده

🔹علیرضا کاظمی، در جمع معاونین پرورشی کشور بر نیاز به "تزریق ظرفیت‌های جدید"و "تغییر رویکرد" در حوزه پرورشی و تربیتی تأکید کرده و گفته است: «با توجه به آسیب‌های اجتماعی که جامعه را تهدید می‌کند، این ضرورت بیشتر احساس می‌شود که فعالیت‌ها و رویکردها در حوزه پرورشی و تربیتی باید به‌روز و کارآمد شود.».این گفته‌ها تازه نیستند، اما در فضای کنونی آموزش‌وپرورش، تکرار آن‌ها نشان از حساسیت بالای جامعه و حاکمیت نسبت به وضعیت تربیت نسل آینده دارد. با این حال، دغدغه‌ها زمانی به نقطه‌ی اثر می‌رسند که از سطح شعار و گفتار عبور کرده و به اقدام تبدیل شوند. امروز همه می‌دانند که مشکلات پرورشی جدی است؛ اما آنچه نیاز داریم، نه توصیف مسئله، بلکه طرح مسئله به همراه راه‌حل اجرایی است.

🔹در این میان، نگاه‌ها بیش از همه به صادق ملکی، معاون پرورشی وزیر دوخته شده است. او در جایگاهی ایستاده که مسئولیت مستقیم طراحی، هدایت و پیاده‌سازی این تغییر را بر عهده دارد. پرسش اینجاست که آیا او در جلسه اخیر یا در سایر نشست‌های تخصصی، به‌روشنی تبیین کرده که در سال تحصیلی پیش‌رو چه ساختاری باید حاکم باشد؟آیا برنامه عملیاتی مشخصی برای اینکه مدرسه به "کانون فعالیت‌های تربیتی و فرهنگی" تبدیل شود، ارائه شده است؟ یا همچنان با کلی‌گویی و تکرار ساختارهای فرسوده مواجه‌ایم؟

🔹واقعیت این است که خود وزیر و بسیاری از مشاورانش، سابقه‌ی حضور مستقیم در حوزه پرورشی را دارند؛ بنابراین نمی‌توان ادعا کرد که با این فضا ناآشنا هستند یا فرصت بررسی و بازطراحی نداشته‌اند. اگر با این سطح از آگاهی و تجربه هنوز برنامه منسجمی ارائه نشده باشد، تکرار شعار "تغییر رویکرد" چیزی جز بازتولید ناامیدی نخواهد بود.تحول در این حوزه، نیازمند دو چیز است: ایده تازه و آدم تازه. تزریق ظرفیت‌های محتوایی، بدون حضور افرادی که هم اهل اندیشه باشند و هم در اجرا جسور و خلاق، راه به جایی نمی‌برد. آموزش‌وپرورش کشور سال‌هاست از کمبود فکر رنج نمی‌برد؛ بلکه از نبود اراده برای اجرا و نداشتن معماری مشخص در سطح میدانی آسیب دیده است.

🔹اگر آسیب‌های اجتماعی واقعی‌اند ـ که هستند ـ پس پاسخ ما هم باید واقعی باشد. نه در حد برگزاری همایش و صدور بخشنامه، بلکه در شکل‌دادن به ساختارهایی که از دل مدرسه آغاز شود و در رفتار و نگاه دانش‌آموز قابل ردیابی باشد.امروز بیش از هر زمان، حوزه پرورشی نیازمند یک نقشه‌ی دقیق، یک تقویم قابل اجرا و یک تیم توانمند است و این وظیفه‌ی مستقیم معاونت پرورشی است. انتظاری که از صادق ملکی می‌رود، انتظار کمی نیست: او باید معمار این تغییر باشد، نه مدیر تکرار گذشته.

https://s6.uupload.ir/files/img_20250609_211048_681_ihvv.jpg
#بدون_تعارف_با_آموزش_و_پرورش
🆔 @bedonetarrof

BY بدون تعارف