group-telegram.com/Iassbmu/10770
Last Update:
به فرمان عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد مأمور شد تا آب را به طور کامل بر امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش ببندد. این کار توسط «عمرو بن حجاج» با سی نفر از سواران انجام شد. آن‌ها بین خیمه‌گاه حسینی و فرات صف کشیدند تا هیچ‌کس از یاران امام نتواند به آب دسترسی پیدا کند.
این اولین بار نبود که در تاریخ اسلام دشمنان راه آب را بستند، اما شدت قساوت در کربلا بی‌سابقه بود؛ حتی به کودکان هم اجازه نوشیدن داده نشد.
🔗پیوستن برخی به سپاه امام:
با وجود فشار و تهدید از سوی سپاه کوفه، برخی افراد همچنان دل در گرو امام داشتند. در همین روز، چند نفر دیگر از جمله عدی بن حرّ از لشکر عمر بن سعد جدا شده و به سپاه امام پیوستند. هرچند تعدادشان زیاد نبود، اما نشان می‌دهد هنوز وجدان‌های بیداری وجود داشت.
👥مذاکرات ناتمام و تهدیدهای شدیدتر:
در این روز، گفت‌وگوها بین امام و برخی چهره‌های سپاه دشمن (مثل عمر بن سعد) ادامه داشت، اما با دخالت عبیدالله بن زیاد، فرصت صلح از بین رفت. ابن زیاد صراحتاً پیام فرستاد: «یا بیعت، یا جنگ!» و دیگر مجال مذاکره نداد.
تشنگی در خیمه‌گاه به اوج رسید. کودکان بی‌تابی می‌کردند و ناله‌های «العطش» از خیمه‌ها شنیده می‌شد. حضرت عباس (علیه‌السلام) تلاش‌هایی برای آوردن آب انجام داد، اما در روز هفتم موفق به عبور از محاصره نشد.
⚔آمادگی بیشتر سپاه دشمن برای جنگ:
عمر بن سعد نیروهای خود را سازمان‌دهی کرد، موقعیت استراتژیک گرفت، و آرایش جنگی به لشکر داد. تعداد لشکر دشمن تا آن روز به حدود ۳۰ هزار نفر رسیده بود، در مقابل ۷۲ تن از یاران وفادار امام.
چند نفر از سپاه دشمن که هنوز ته‌مانده‌ای از ایمان داشتند، مثل «زهیر بن قین» که قبلاً به امام پیوسته بود، یا افرادی که هنوز دودل بودند، سعی کردند عمر بن سعد را از جنگ منصرف کنند، اما طمع به قدرت و حکومت ری او را کور کرده بود.
➖➖➖➖
