انجمن شاهنامه فردوسی یزد

نرگس سلیمانی پرسیده بود فردای براندازی به جز لخت شدن، مشروب خوردن و رقصیدن چه برنامه دیگه‌ای دارید؟

هر چند که نیازی به پاسخ سخنان نرگس سلیمانی نمی بینم.با این وجود جواب زهرا عبدی اندیشه آفرین و ارزشمند است:

دوست عزیز برای فردا، اینجا برای همه مان جا هست. 
تو هم برنامه‌ات را بده. فکر و اندیشه و خردجمعی می‌داند نباید وعده‌های پوشالی بدهد. برای همین نمی‌گوید هم دنیایتان را می‌سازیم و هم آخرت‌تان را. خانه نخرید به همه خانه می‌دهیم با آب و برق مجانی....
نه دوست عزیز. فردا روز کار و تلاش است.
کار بسیار است از دریاچه‌ ارومیه تا جلوگیری از صید بی‌رویه‌ کوسه‌های خلیج‌فارس و ویرانی اکوسیستم.
باید آب زنیم راه را، بدانید که نخبگانمان برمی‌گردند و با خود اعتبار جهانی برای ایران‌مان می‌آورند.
تا جایی‌که فلامینگوهای صورتی دریاچه‌ ارومیه برمی‌گردند.

مراکز پر هزینه و بی‌مصرف تبلیغات ایدئولوژیک، به مراکز آموزشی  مفید تبدیل می‌شوند.
اقتصاد دیگر مال خر نخواهد بود و آن استادان برجسته‌ اقتصاد که چهل نامه نوشتند و کارساز نبود، به میدان برنامه‌ریزی می‌آیند.
کودکان کار باید از خیابان‌ها به خانه‌های پر مهر و محبت برگردند. مفهوم آرزوکردن را به کودکان برمی‌گردانیم.
کتاب‌ها را از اداره‌ کتاب رها می‌سازیم.
دوستی نوشته بود « تنها در بند ۲۰۹ اوین، یک مملکت آدم حسابی آماده‌ خدمت به ایرانند...»
پول‌های بلوکه شده، رها می‌شوند و زیرساخت‌های اقتصادی را پی‌‌ خواهند افکند.
توریسم جای نفت را در اقتصاد می‌گیرد.
همراه شو عزیز من. خیلی کار داریم. برای تحقق‌ اینهمه زیبایی در ایران باید جان در میان بگذاریم.
کار و تلاش مهم‌ترین برنامه‌ فرداست.
البته برنامه برای استراحت و اوقات فراغت هم هست که هر کسی، هرجور دلش خواست می‌گذراندش. عیسی به شیوه خودش و موسی هم به شیوه‌ خودش.
حرف‌های همکارتان یامین‌پور را فراموش کن که گفته بود اگر بر سر حجاب کوتاه بیاییم فردا شورت‌شان را سر چوب می‌کنند. این یاوه‌ها را ما فراموش کردیم، تو هم فراموش کن.

ایران به همه‌ ما نیاز دارد.
تاریخ ایران به ما نشان داده که راه ادامه‌ حیات این سرزمین همواره از جنس نوزایی بوده است.
هرگاه گرفتار شده و غارت شده، ققنوس‌وار خود را از خود آفریده است. می‌دانی چگونه؟
چون جسمِ سختِ ایران در تنِ نازک و روحِ لطیفِ مردمانش است.
وقتِ نوزایی است.
ققنوس را در آسمان ببین
و در کنار ما رو به آبی آسمان ایران‌زمین، لبخند بزن.

«زهرا عبدی»

👍11👌1

www.group-telegram.com/cn/shahname_yazd.com/14755

678 viewsمهدی مدرسی, edited  Jan 9 at 17:10

نرگس سلیمانی پرسیده بود فردای براندازی به جز لخت شدن، مشروب خوردن و رقصیدن چه برنامه دیگه‌ای دارید؟

هر چند که نیازی به پاسخ سخنان نرگس سلیمانی نمی بینم.با این وجود جواب زهرا عبدی اندیشه آفرین و ارزشمند است:

دوست عزیز برای فردا، اینجا برای همه مان جا هست. 
تو هم برنامه‌ات را بده. فکر و اندیشه و خردجمعی می‌داند نباید وعده‌های پوشالی بدهد. برای همین نمی‌گوید هم دنیایتان را می‌سازیم و هم آخرت‌تان را. خانه نخرید به همه خانه می‌دهیم با آب و برق مجانی....
نه دوست عزیز. فردا روز کار و تلاش است.
کار بسیار است از دریاچه‌ ارومیه تا جلوگیری از صید بی‌رویه‌ کوسه‌های خلیج‌فارس و ویرانی اکوسیستم.
باید آب زنیم راه را، بدانید که نخبگانمان برمی‌گردند و با خود اعتبار جهانی برای ایران‌مان می‌آورند.
تا جایی‌که فلامینگوهای صورتی دریاچه‌ ارومیه برمی‌گردند.

مراکز پر هزینه و بی‌مصرف تبلیغات ایدئولوژیک، به مراکز آموزشی  مفید تبدیل می‌شوند.
اقتصاد دیگر مال خر نخواهد بود و آن استادان برجسته‌ اقتصاد که چهل نامه نوشتند و کارساز نبود، به میدان برنامه‌ریزی می‌آیند.
کودکان کار باید از خیابان‌ها به خانه‌های پر مهر و محبت برگردند. مفهوم آرزوکردن را به کودکان برمی‌گردانیم.
کتاب‌ها را از اداره‌ کتاب رها می‌سازیم.
دوستی نوشته بود « تنها در بند ۲۰۹ اوین، یک مملکت آدم حسابی آماده‌ خدمت به ایرانند...»
پول‌های بلوکه شده، رها می‌شوند و زیرساخت‌های اقتصادی را پی‌‌ خواهند افکند.
توریسم جای نفت را در اقتصاد می‌گیرد.
همراه شو عزیز من. خیلی کار داریم. برای تحقق‌ اینهمه زیبایی در ایران باید جان در میان بگذاریم.
کار و تلاش مهم‌ترین برنامه‌ فرداست.
البته برنامه برای استراحت و اوقات فراغت هم هست که هر کسی، هرجور دلش خواست می‌گذراندش. عیسی به شیوه خودش و موسی هم به شیوه‌ خودش.
حرف‌های همکارتان یامین‌پور را فراموش کن که گفته بود اگر بر سر حجاب کوتاه بیاییم فردا شورت‌شان را سر چوب می‌کنند. این یاوه‌ها را ما فراموش کردیم، تو هم فراموش کن.

ایران به همه‌ ما نیاز دارد.
تاریخ ایران به ما نشان داده که راه ادامه‌ حیات این سرزمین همواره از جنس نوزایی بوده است.
هرگاه گرفتار شده و غارت شده، ققنوس‌وار خود را از خود آفریده است. می‌دانی چگونه؟
چون جسمِ سختِ ایران در تنِ نازک و روحِ لطیفِ مردمانش است.
وقتِ نوزایی است.
ققنوس را در آسمان ببین
و در کنار ما رو به آبی آسمان ایران‌زمین، لبخند بزن.

«زهرا عبدی»

BY انجمن شاهنامه فردوسی یزد