تربیت سیاسی

🤝 علوم و #فنون #مذاکرات #سیاسی
✍️ احمد یغما

قسمت پنجم  
   در مورد اهداف مذاکره مواردی گفته شد، مذاکره کننده ای که فاقد اهداف روشن و تعریف شده باشد، در موقعیت تدافعی قرار می گیرد. همواره باید فرض گردد که طرف دیگر مذاکره در جلسه با اهدافی تعریف شده حضور یافته است. عدم اطمینان و سر درگمی در مورد اهداف می تواند مذاکره کننده را به واگذاری امتیازاتی مخرب تسلیم کند. حتی در مذاکرات روسای دو اداره با هم نمی‌شود گفت که حالا بریم ببینیم اونها چه می‌گویند تا تصمیم بگیریم که چه پاسخی برایشان بدهیم! 
همچنین با در نظر داشتن اهدافی کلی مانند "بدست آوردن هرچیز ممکن از طرف مقابل" و یا تلاش برای "کسب بهترین امتیاز ممکنه"( Concession)، با بی هدفی چندان فرقی ندارد.
  یک مذاکره کننده باید اهداف خود را دقیقاً تعریف نماید و این تعریف باید شامل شرایطی باشد که بصورت معقول در انتظار کسب آنهاست. 
اهداف (برای خود مذاکره کننده) باید با شرایط مشخصی توضیح داده شوند،  اما همواره باید قابلیت تعدیل پذیری داشته باشند. انعطاف پذیری در بطن مذاکره نهفته است و کلیه اهداف بایستی یک حداقل و یک حداکثر برای حرکت مذاکره کننده در خود داشته باشد، تا مذاکره به بن بست کشیده نشود.
و البته هر دوطرف مذاکره کننده  سعی می‌کنند اهداف معین و حالتهای حداقل و حداکثری اهداف “طرف مقابل” را تخمین زنند. لذا مذاکره کننده ها اهداف حد اکثری خود را از قبل سنگین و غیر قابل تغییر و تخفیف نشان می‌دهند. برای مثال فشارهای داخلی و جراید که از قبل مخالفت خود را با مذاکره فریاد می کشند، یا آیت الله خامنه ای بدبینی خود را به مذاکره علنا اعلام می کند همه اینها به مذاکره کننده طرف ایرانی یک پوئن مثبت محسوب می‌شود. دستشان را برای چونه زنی باز میکند، و به طرف مقابل القاء می‌شود که این تیم نمی‌تواند مثلا چنین خواسته ای را بما بدهد. مخالفت رهبر انقلاب با مذاکره را بنده سیاست و کیاستی از جانب ایشان می‌دانم هر چند برخیها ظاهر قضیه را متوجه شده و بطور جدی با مذاکره مخالفت می‌کنند این افراد باید متوجه شوند که موضوع چیست و بفهمند که مخالفتها صوری و تنگ کردن اختیارات مذاکره کننده برای قدرت بخشیدن به چونه زنی بیشتر است. و البته برخی اقدامات اشتباه هم در مذاکرات برجام مشاهده شد یکی از آنها آزمایش موشک بود که رویشان شعار نابودی اسرائیل نوشته شده بود خب این عمل آب سرد ریختن به دیگ داغ طرف ایرانی در مذاکره بود.
در هریک از حالات، یک مذاکره کننده حرفه ای سعی خواهد نمود تا بفهمد که طرف مقابل در چه جاهائی مایل به اعطاء امتیاز است و یا در چه جاهائی بر عقیده اعلام شده خود راسخ می ماند هنر مذاکره کننده ها هم در القاء این موارد به طرف مقابل است. نه در بیان، بلکه بصورت تلقینی یعنی رفتاری را باید نشان دهند، که طرف مقابل مطمئن شود که این‌ها هیچ وقت چنین امتیازی را بما نخواهند داد.
البته پیش از ورود به مذاکره برای هر دو طرف مذاکره کننده لازم است تا مشخص کنند روی چه مسائلی مذاکره خواهد شد، تا نوعی توافق حاصل شود. که همیشه این توافق بصورت کتبی نوشته می شود. این عمل سبب قطع مخالفتها و تنش ها به هنگام مذاکره می شود و بعنوان منبعی مکتوب و یا نوعی دستور کار مورد استفاده قرار می گیرد. در عین حال هر دو طرف باید روشن سازند که در حین مذاکره کدامیک از افراد تیم برای آنها سخن خواهد گفت (سر تیم) و حدود اختیارات وی را نیز باید مشخص نمایند. الا مواردی که متخصص و عضو فنی تیم بخواهد توضیحاتش را بدهد. که چنین افرادی قطعا در تیم مذاکره کننده حضور دارند . هنگامیکه نماینده یکی از طرفهای مذاکره جهت توافق بر سر موضوعی حاد اختیار رسمی نداشته باشد. جائی برای طراحی مذاکره واقعی وجود نخواهد داشت. از آن سبب اختیارات تیم مذاکره کننده باید از قبل مشخص شود اما رسمی نگردد.
ادامه دارد

👏11❤8👍5👌1

www.group-telegram.com/de/chkamak.com/738

756 viewsاحمد یغما, Feb 4 at 10:16

🤝 علوم و #فنون #مذاکرات #سیاسی
✍️ احمد یغما

قسمت پنجم  
   در مورد اهداف مذاکره مواردی گفته شد، مذاکره کننده ای که فاقد اهداف روشن و تعریف شده باشد، در موقعیت تدافعی قرار می گیرد. همواره باید فرض گردد که طرف دیگر مذاکره در جلسه با اهدافی تعریف شده حضور یافته است. عدم اطمینان و سر درگمی در مورد اهداف می تواند مذاکره کننده را به واگذاری امتیازاتی مخرب تسلیم کند. حتی در مذاکرات روسای دو اداره با هم نمی‌شود گفت که حالا بریم ببینیم اونها چه می‌گویند تا تصمیم بگیریم که چه پاسخی برایشان بدهیم! 
همچنین با در نظر داشتن اهدافی کلی مانند "بدست آوردن هرچیز ممکن از طرف مقابل" و یا تلاش برای "کسب بهترین امتیاز ممکنه"( Concession)، با بی هدفی چندان فرقی ندارد.
  یک مذاکره کننده باید اهداف خود را دقیقاً تعریف نماید و این تعریف باید شامل شرایطی باشد که بصورت معقول در انتظار کسب آنهاست. 
اهداف (برای خود مذاکره کننده) باید با شرایط مشخصی توضیح داده شوند،  اما همواره باید قابلیت تعدیل پذیری داشته باشند. انعطاف پذیری در بطن مذاکره نهفته است و کلیه اهداف بایستی یک حداقل و یک حداکثر برای حرکت مذاکره کننده در خود داشته باشد، تا مذاکره به بن بست کشیده نشود.
و البته هر دوطرف مذاکره کننده  سعی می‌کنند اهداف معین و حالتهای حداقل و حداکثری اهداف “طرف مقابل” را تخمین زنند. لذا مذاکره کننده ها اهداف حد اکثری خود را از قبل سنگین و غیر قابل تغییر و تخفیف نشان می‌دهند. برای مثال فشارهای داخلی و جراید که از قبل مخالفت خود را با مذاکره فریاد می کشند، یا آیت الله خامنه ای بدبینی خود را به مذاکره علنا اعلام می کند همه اینها به مذاکره کننده طرف ایرانی یک پوئن مثبت محسوب می‌شود. دستشان را برای چونه زنی باز میکند، و به طرف مقابل القاء می‌شود که این تیم نمی‌تواند مثلا چنین خواسته ای را بما بدهد. مخالفت رهبر انقلاب با مذاکره را بنده سیاست و کیاستی از جانب ایشان می‌دانم هر چند برخیها ظاهر قضیه را متوجه شده و بطور جدی با مذاکره مخالفت می‌کنند این افراد باید متوجه شوند که موضوع چیست و بفهمند که مخالفتها صوری و تنگ کردن اختیارات مذاکره کننده برای قدرت بخشیدن به چونه زنی بیشتر است. و البته برخی اقدامات اشتباه هم در مذاکرات برجام مشاهده شد یکی از آنها آزمایش موشک بود که رویشان شعار نابودی اسرائیل نوشته شده بود خب این عمل آب سرد ریختن به دیگ داغ طرف ایرانی در مذاکره بود.
در هریک از حالات، یک مذاکره کننده حرفه ای سعی خواهد نمود تا بفهمد که طرف مقابل در چه جاهائی مایل به اعطاء امتیاز است و یا در چه جاهائی بر عقیده اعلام شده خود راسخ می ماند هنر مذاکره کننده ها هم در القاء این موارد به طرف مقابل است. نه در بیان، بلکه بصورت تلقینی یعنی رفتاری را باید نشان دهند، که طرف مقابل مطمئن شود که این‌ها هیچ وقت چنین امتیازی را بما نخواهند داد.
البته پیش از ورود به مذاکره برای هر دو طرف مذاکره کننده لازم است تا مشخص کنند روی چه مسائلی مذاکره خواهد شد، تا نوعی توافق حاصل شود. که همیشه این توافق بصورت کتبی نوشته می شود. این عمل سبب قطع مخالفتها و تنش ها به هنگام مذاکره می شود و بعنوان منبعی مکتوب و یا نوعی دستور کار مورد استفاده قرار می گیرد. در عین حال هر دو طرف باید روشن سازند که در حین مذاکره کدامیک از افراد تیم برای آنها سخن خواهد گفت (سر تیم) و حدود اختیارات وی را نیز باید مشخص نمایند. الا مواردی که متخصص و عضو فنی تیم بخواهد توضیحاتش را بدهد. که چنین افرادی قطعا در تیم مذاکره کننده حضور دارند . هنگامیکه نماینده یکی از طرفهای مذاکره جهت توافق بر سر موضوعی حاد اختیار رسمی نداشته باشد. جائی برای طراحی مذاکره واقعی وجود نخواهد داشت. از آن سبب اختیارات تیم مذاکره کننده باید از قبل مشخص شود اما رسمی نگردد.
ادامه دارد

BY تربیت سیاسی