علوم اجتماعی،مسائل روز

"دریاچه ارومیه را با خون شماها پر خواهیم کرد"؛ چرا؟ چونکه به عنوان کورد مراسم نوروزتان را برگزار کرده‌اید! این جمله و دلیل بیان آن به قدری تکان‌دهنده است که به نظر می‌رسد کار از تحلیل و تفسیر گذشته است، باید مقابله کرد با فاشیست‌های خودگرگ‌پندارِ چماق‌به‌دستی که تهدید به قتل عام جمعی می‌کنند، آن هم در واکنش به یک رویداد فرهنگی. مناقشه بر سر هویت ارومیه، بافت قومی و زبانی و دینی آن عملاً مناقشه‌ای بی‌فایده است، چراکه تقریباً وضعیت روشن است. مسئله اما بر سر نوع مواجهه است؛ مواجهه با تکثر و تفاوت. از یک سو مردمانی بنا به سنت های فرهنگی تاریخی‌شان «نوروز» را به شیوهای مسالت‌آمیز و فرهنگی جشن می‌گیرند؛ از دیگر سو اما گروهی در واکنش به این جشن تاریخی‌-فرهنگی چماق به دست تهدید به قتل‌عام جمعی و کشتار می‌کنند. عملاً واکنش از جنس همان فاشیسمی‌‌ست که باید از حضور و قدرت‌گیری‌اش خوف داشت؛ نه خوفی از جنس کوتاه آمدن، بلکه خوفی از جنس پیشگیری و مقابله. به نظر این چماق به دست‌های خودگرگ‌پندار ترسیده‌اند، از چه؟ از به نتیجه نرسیدن سیاست "انکار"شان! سال‌ها قدرت را در دست داشته‌اند و هویت مردمانی را انکار کرده‌اند، اما یک جشن نوروز نشان می‌دهد که به‌نتیجه‌رسیدن این انکارکردن توهمی بیش نبوده است! بنابراین ناچارند چماق به دست بگیرند. مسئله بسیار روشن است یک جغرافیای متکثر وجود دارد که گروهی به جای پذیرش آن، سعی بر انکار هویت دیگران داشته‌اند و از نتیجه نگرفتن این استراتژی هراسیده‌اند. نوع مواجهه با این رویکردِ فاشیستی اما رویکرد ما را هم نشان خواهد داد. آن چماق‌ها عملاً یعنی هیچ راهی وجود ندارد! بنابراین باید در برابر ضدیت متوحشانه با "همزیستی در عین تفاوت" ایستاد.

✍ کارزان سنایی

👥 تلگرام علوم اجتماعی، مسائل‌روز👥
.
👉 @SOCIAL_SCIENCE
👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE
.
🆔 Instagram: @Social.Sciences1

www.group-telegram.com/de/social_science.com/20451

5.04K viewsMar 23 at 10:49

"دریاچه ارومیه را با خون شماها پر خواهیم کرد"؛ چرا؟ چونکه به عنوان کورد مراسم نوروزتان را برگزار کرده‌اید! این جمله و دلیل بیان آن به قدری تکان‌دهنده است که به نظر می‌رسد کار از تحلیل و تفسیر گذشته است، باید مقابله کرد با فاشیست‌های خودگرگ‌پندارِ چماق‌به‌دستی که تهدید به قتل عام جمعی می‌کنند، آن هم در واکنش به یک رویداد فرهنگی. مناقشه بر سر هویت ارومیه، بافت قومی و زبانی و دینی آن عملاً مناقشه‌ای بی‌فایده است، چراکه تقریباً وضعیت روشن است. مسئله اما بر سر نوع مواجهه است؛ مواجهه با تکثر و تفاوت. از یک سو مردمانی بنا به سنت های فرهنگی تاریخی‌شان «نوروز» را به شیوهای مسالت‌آمیز و فرهنگی جشن می‌گیرند؛ از دیگر سو اما گروهی در واکنش به این جشن تاریخی‌-فرهنگی چماق به دست تهدید به قتل‌عام جمعی و کشتار می‌کنند. عملاً واکنش از جنس همان فاشیسمی‌‌ست که باید از حضور و قدرت‌گیری‌اش خوف داشت؛ نه خوفی از جنس کوتاه آمدن، بلکه خوفی از جنس پیشگیری و مقابله. به نظر این چماق به دست‌های خودگرگ‌پندار ترسیده‌اند، از چه؟ از به نتیجه نرسیدن سیاست "انکار"شان! سال‌ها قدرت را در دست داشته‌اند و هویت مردمانی را انکار کرده‌اند، اما یک جشن نوروز نشان می‌دهد که به‌نتیجه‌رسیدن این انکارکردن توهمی بیش نبوده است! بنابراین ناچارند چماق به دست بگیرند. مسئله بسیار روشن است یک جغرافیای متکثر وجود دارد که گروهی به جای پذیرش آن، سعی بر انکار هویت دیگران داشته‌اند و از نتیجه نگرفتن این استراتژی هراسیده‌اند. نوع مواجهه با این رویکردِ فاشیستی اما رویکرد ما را هم نشان خواهد داد. آن چماق‌ها عملاً یعنی هیچ راهی وجود ندارد! بنابراین باید در برابر ضدیت متوحشانه با "همزیستی در عین تفاوت" ایستاد.

✍ کارزان سنایی

👥 تلگرام علوم اجتماعی، مسائل‌روز👥
.
👉 @SOCIAL_SCIENCE
👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE
.
🆔 Instagram: @Social.Sciences1

BY علوم اجتماعی،مسائل روز