مردم، جامعه و من

Forwarded from سیاست، مسؤولان و من

زيارتِ مسؤول
.
يك.
نتيجه اعمال و اعتقادات دينى، سه دسته هستند:
١- اعمال و اعتقاداتى كه آثار، ثمرات و نتيجه آن، فقط براى آخرت است.
٢- و آنهايى كه نتيجه‌شان، فقط براى دنيا است.
٣- و آنهايى كه نتيجه‌شان، هم براى دنيا و هم براى آخرت است.
.
دو.
١- انسانِ "كريم" كسى است كه اولويت اعمالش، آن باشد كه به ظاهر، از آخرت خود مى‌زند، تا دنياىِ ديگران آباد گردد (مثلاً شخصى كه پول سفر زيارتى خود را خرج عروسى جوانى مى‌كند).
٢- انسانِ "سخى"، آن است كه هم به دنياى ديگران مى‌رسد، و هم به آخرت خود (مثلاً كسى كه پول بليط هواپيماى خود را به درمان بيمارى مى‌دهد؛ و با اتوبوس به زيارت مى‌رود).
٣- انسانِ "بخيل" كسى است كه فقط به آخرت خود توجه دارد؛ و اولويت اعمالش آخرت او است (مثلاً آن كس كه مرتب زيارت را مى‌بيند؛ اما خودفروشى دختر فقير همسايه را نمى‌بيند).
٤- انسان "لئيم" آن است كه از دنياى ديگران استفاده مى‌كند، يا دنياى ديگران را خراب مى‌كند، تا به آخرت خود برسد
(مثلاً مسؤولى كه "مسؤوليتِ واجب" خود را رها كند، و صرفاً به "زيارتِ مستحب" برود).
.
نكته
آن چيزى كه يك جامعه دينى را «الگو، سرزنده و سعادتمند» نشان مى‌دهد، رفتارها و اعمالى است كه نتيجه‌اش در دنياى مردم هويداست؛
اگر «زيارت، نماز، عزادارى و ...» نتيجه دنيايى براى جامعه دينى نداشته باشند؛ و باعث «راستگويى، امانت‌دارى و حسن خلق و ...» نشوند؛ به دينارى نمى‌ارزند؛ و موجب «خمودى، كرختى و پلشتى» يك جامعه دينى خواهند شد.
.
https://www.group-telegram.com/syasatvmasoolan/115

Telegram

سیاست، مسؤولان و من

👍1

www.group-telegram.com/hk/mardomvjameeh.com/150

64 viewsOct 9, 2024 at 08:31

زيارتِ مسؤول
.
يك.
نتيجه اعمال و اعتقادات دينى، سه دسته هستند:
١- اعمال و اعتقاداتى كه آثار، ثمرات و نتيجه آن، فقط براى آخرت است.
٢- و آنهايى كه نتيجه‌شان، فقط براى دنيا است.
٣- و آنهايى كه نتيجه‌شان، هم براى دنيا و هم براى آخرت است.
.
دو.
١- انسانِ "كريم" كسى است كه اولويت اعمالش، آن باشد كه به ظاهر، از آخرت خود مى‌زند، تا دنياىِ ديگران آباد گردد (مثلاً شخصى كه پول سفر زيارتى خود را خرج عروسى جوانى مى‌كند).
٢- انسانِ "سخى"، آن است كه هم به دنياى ديگران مى‌رسد، و هم به آخرت خود (مثلاً كسى كه پول بليط هواپيماى خود را به درمان بيمارى مى‌دهد؛ و با اتوبوس به زيارت مى‌رود).
٣- انسانِ "بخيل" كسى است كه فقط به آخرت خود توجه دارد؛ و اولويت اعمالش آخرت او است (مثلاً آن كس كه مرتب زيارت را مى‌بيند؛ اما خودفروشى دختر فقير همسايه را نمى‌بيند).
٤- انسان "لئيم" آن است كه از دنياى ديگران استفاده مى‌كند، يا دنياى ديگران را خراب مى‌كند، تا به آخرت خود برسد
(مثلاً مسؤولى كه "مسؤوليتِ واجب" خود را رها كند، و صرفاً به "زيارتِ مستحب" برود).
.
نكته
آن چيزى كه يك جامعه دينى را «الگو، سرزنده و سعادتمند» نشان مى‌دهد، رفتارها و اعمالى است كه نتيجه‌اش در دنياى مردم هويداست؛
اگر «زيارت، نماز، عزادارى و ...» نتيجه دنيايى براى جامعه دينى نداشته باشند؛ و باعث «راستگويى، امانت‌دارى و حسن خلق و ...» نشوند؛ به دينارى نمى‌ارزند؛ و موجب «خمودى، كرختى و پلشتى» يك جامعه دينى خواهند شد.
.
https://www.group-telegram.com/syasatvmasoolan/115

BY مردم، جامعه و من