ملی مذهبی

حکایت بدفهمی ما از خود و دیگری (غرب) (قسمت ششم)

✍🏼 تقی رحمانی

♦️ غربی ها و اروپای غربی فهم و تبیینی از تاریخ خود دارند که در این فهم و تبیین از تاریخ گذشته خود متد و روش‌هایی اتخاذ کرده اند که به طور معمول روشنفکران سایر کشورها ازجمله روشنفکران ایرانی و حتی روشنفکران مسلمان با اقتباس از این متدها از تاریخ گذشته خود دچار بدفهمی شده اند.

♦️ اطلاق ملوک‌الطوایفی بر حکومت ایران، واژه درستی نیست و یا در ایران برده‌داری به آن مفهوم جهانی آن وجود نداشته است. در مواجه اول در ایران نوعی تقلید وجود داشته است و این یعنی که ما به صورت عینی و دقیق آن چه غربی ها بر امپراتوری‌های دوره‌های مختلف تاریخی در کشور خود اطلاق می‌کردند بر جامعه خود انطباق داده ایم.

♦️ به‌طورکلی آن چه که باعث ثبات سلسله ایرانی می شد، همایشی از عرفان، یک ساختار سلطنتی کارآمد که اقشار متفاوت را کنار هم جمع می‌کرده است و دین به‌عنوان یک عامل شریعت و حقوقی بود. این سه در کنار هم ساختاری درست می کردند که ویژگی آن با امپراطوری روم غربی متفاوت بود.

♦️ همچنین آن چه که به‌عنوان فئودالیسم در اروپا قابل توجیه است اصلا در ایران وجود نداشته است. بحث ما مشروعیت و نسبت دین و شاه است. این بدفهمی از خود است که فکر کنیم نظریه دو شمشیر که میان کلیسا و دربار وجود داشته، در ایران نیز بوده است. در ایران این دو بخش در نهاد سلطنت با یکدیگر آشتی می کردند. روحانیت تاجبخش نبود و شاه خود فره ایزدی داشت و روحانیت او را تأیید یا کنترل می‌کرد یا به تعامل می‌پرداخت.

📎 متن کامل:
https://bit.ly/3rJ3PNK

✅@mellimazzhabi

ملی مذهبی

حکایت بدفهمی ما از خود و دیگری (غرب) (قسمت ششم) - ملی مذهبی

  آن چه که به‌عنوان اروپای غربی یعنی حوزه فرانسه، اسپانیا، آلمان، انگلیس ،هلند و…شناخته می شود و حالا به آمریکا و کانادا نیز اطلاق می شود و دوران مدرن را شکل داده است، در حقیقت یک حوزه تمدنی ایجاد کرده است که مرکز تمدنی فعلی جهان شناخته می شود. غربی ها و…

🤮1

www.group-telegram.com/hk/mellimazzhabi.com/14757

1.69K viewsApr 24, 2022 at 04:31

حکایت بدفهمی ما از خود و دیگری (غرب) (قسمت ششم)

✍🏼 تقی رحمانی

♦️ غربی ها و اروپای غربی فهم و تبیینی از تاریخ خود دارند که در این فهم و تبیین از تاریخ گذشته خود متد و روش‌هایی اتخاذ کرده اند که به طور معمول روشنفکران سایر کشورها ازجمله روشنفکران ایرانی و حتی روشنفکران مسلمان با اقتباس از این متدها از تاریخ گذشته خود دچار بدفهمی شده اند.

♦️ اطلاق ملوک‌الطوایفی بر حکومت ایران، واژه درستی نیست و یا در ایران برده‌داری به آن مفهوم جهانی آن وجود نداشته است. در مواجه اول در ایران نوعی تقلید وجود داشته است و این یعنی که ما به صورت عینی و دقیق آن چه غربی ها بر امپراتوری‌های دوره‌های مختلف تاریخی در کشور خود اطلاق می‌کردند بر جامعه خود انطباق داده ایم.

♦️ به‌طورکلی آن چه که باعث ثبات سلسله ایرانی می شد، همایشی از عرفان، یک ساختار سلطنتی کارآمد که اقشار متفاوت را کنار هم جمع می‌کرده است و دین به‌عنوان یک عامل شریعت و حقوقی بود. این سه در کنار هم ساختاری درست می کردند که ویژگی آن با امپراطوری روم غربی متفاوت بود.

♦️ همچنین آن چه که به‌عنوان فئودالیسم در اروپا قابل توجیه است اصلا در ایران وجود نداشته است. بحث ما مشروعیت و نسبت دین و شاه است. این بدفهمی از خود است که فکر کنیم نظریه دو شمشیر که میان کلیسا و دربار وجود داشته، در ایران نیز بوده است. در ایران این دو بخش در نهاد سلطنت با یکدیگر آشتی می کردند. روحانیت تاجبخش نبود و شاه خود فره ایزدی داشت و روحانیت او را تأیید یا کنترل می‌کرد یا به تعامل می‌پرداخت.

📎 متن کامل:
https://bit.ly/3rJ3PNK

✅@mellimazzhabi

BY ملی مذهبی