اصلاح‌وب| Islahweb

📌مرض، بیماری و بیعاری مزمن و فراگیر

✍️ کمال آذری

مرض، بیماری و بیعاریی که بیشتر اعضای خانواده‌ و جامعه را فراگرفته است این است که: فرد تا زنده است و در میان ماست با تلسکوپ، میکروسکوپ و... عیب و ایرادهایش را رصد می‌کنیم و در فضای حقیقی و مجازی به انتشار و تکثیر آنها می‌پردازیم و محاسن و خوبی‌هایش را نشنیده و نادیده می‌انگاریم! 
اما وقتی که مرگ او را در آغوش می‌گیرد و با جهان فانی وداع می‌کند؛ آن موقع ما و دیگران محاسن و خوبی‌هایش را داد و فریاد می‌زنیم و بر گذشته ناپسند خویش خط بطلان و ندامت می‌کشیم، حسرت می‌خوریم، می سوزیم و آتش پشیمانی درون مان را آتش می‌زند؛  زندەی مرده پرست می‌شویم. 
از این بدتر هم برای خاموش کردن آتش اندرون  پشیمان خویش، تصاویر، کلیپ‌ها و فیلم‌های گذشته فرد را از فیلمبرداران تالار مراسمات و عروسی‌ها و ... در فضای حقیقی و مجازی دست به دست می‌کنیم و مانند «معتادی» آتش به جان و مال خویش می‌زنیم و برای تسکین درد خویش و تظاهر به ظاهر زندگی و جبران مافات، آخرت خویش را نیز به دست فنا می‌سپاریم؛ کشتی خود، خانواده و جامعه را به دست هوا و هوس، احساس و عاطفه می‌سپاریم. قلم، قدم و درهمی را که دیروز به قابلش نمی دیدیم امروز در مراسم فاتحه‌خوانی، چله و مله، سالگرد و مالگردش بر دیگران فخر می فروشیم و برای سنگ قبر و مرگش(که پشیزی ارزش ندارد!) انواع شعر، شاعر، ادیب، هنرمند و ... را به مسابقه فرا می‌خوانیم. عمر و زمان، اموال و... زنده‌ها را به پای قبرش می‌کشانیم.
اما بی خبر از آن که به دنبال سرابیم و خود سرگردان، سرگردان و سرگردان به دنبال آب، اما باز هم در پی سرابیم!

📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید: 

🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات

👏7❤4

www.group-telegram.com/us/islahweb.com/29839

924 viewsAug 26 at 08:44

📌مرض، بیماری و بیعاری مزمن و فراگیر

✍️ کمال آذری

مرض، بیماری و بیعاریی که بیشتر اعضای خانواده‌ و جامعه را فراگرفته است این است که: فرد تا زنده است و در میان ماست با تلسکوپ، میکروسکوپ و... عیب و ایرادهایش را رصد می‌کنیم و در فضای حقیقی و مجازی به انتشار و تکثیر آنها می‌پردازیم و محاسن و خوبی‌هایش را نشنیده و نادیده می‌انگاریم! 
اما وقتی که مرگ او را در آغوش می‌گیرد و با جهان فانی وداع می‌کند؛ آن موقع ما و دیگران محاسن و خوبی‌هایش را داد و فریاد می‌زنیم و بر گذشته ناپسند خویش خط بطلان و ندامت می‌کشیم، حسرت می‌خوریم، می سوزیم و آتش پشیمانی درون مان را آتش می‌زند؛  زندەی مرده پرست می‌شویم. 
از این بدتر هم برای خاموش کردن آتش اندرون  پشیمان خویش، تصاویر، کلیپ‌ها و فیلم‌های گذشته فرد را از فیلمبرداران تالار مراسمات و عروسی‌ها و ... در فضای حقیقی و مجازی دست به دست می‌کنیم و مانند «معتادی» آتش به جان و مال خویش می‌زنیم و برای تسکین درد خویش و تظاهر به ظاهر زندگی و جبران مافات، آخرت خویش را نیز به دست فنا می‌سپاریم؛ کشتی خود، خانواده و جامعه را به دست هوا و هوس، احساس و عاطفه می‌سپاریم. قلم، قدم و درهمی را که دیروز به قابلش نمی دیدیم امروز در مراسم فاتحه‌خوانی، چله و مله، سالگرد و مالگردش بر دیگران فخر می فروشیم و برای سنگ قبر و مرگش(که پشیزی ارزش ندارد!) انواع شعر، شاعر، ادیب، هنرمند و ... را به مسابقه فرا می‌خوانیم. عمر و زمان، اموال و... زنده‌ها را به پای قبرش می‌کشانیم.
اما بی خبر از آن که به دنبال سرابیم و خود سرگردان، سرگردان و سرگردان به دنبال آب، اما باز هم در پی سرابیم!

📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید: 

🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات

BY اصلاح‌وب| Islahweb