مطالعات زنان

🔻ما به محاصره خشونت درآمده ایم

🔸سیمین کاظمی /بخشی از گفتگوی منتشر شده در خبرآنلاین

🔹 تعدد خبرهای قتل، خشونت، خودکشی و... نشان می دهد ما به محاصره خشونت درآمده ایم. آن هم خشونت به اشکال غیرمنتظره و تکان دهنده. وقتی خبر قتل خبرنگار، پزشک، خواننده و زنان منتشر می شود یا خبر خودکشی دانش آموز و روزنامه نگار و اعدام  به ما می رسد، آشکارا شبح مرگ و تباهی را بر فراز جامعه می توان دید و این هولناک و نگران کننده و اضطراب آور است.

🔹 این خشونت ها محصول تحولات کوتاه مدت نیست، بلکه در طی دهه های اخیر پرورده شده و حالا داریم نتایج آن را می بینیم و همچنان خواهیم دید. خشونت در یک جامعه ناامید و بی آینده امکان بروز می یابد؛ در جامعه ای که در آن چشم انداز بهبود و تغییر مثبت، تاریک و مبهم است. جامعه ای که افراد نسبت به آن احساس تعلق نمی کنند، رشته های پیوند افراد به جامعه سست شده، ارزش های اخلاقی و انسانی ضعیف شده و امیدواری به زندگی کمرنگ شده است.

🔹 ساختار سیاسی در رفتار کنشگران اجتماعی تاثیرگذار است. جامعه در موقعیت محاسبه ناپذیری و اضطراب است. گویا رسیدن به یک وضعیت باثبات و یک زندگی بی دغدغه به رویایی دور و تحقق نیافتنی تبدیل شده است. ساختار سیاسی در برساخت چنین موقعیتی مسوول است. اما این مسوولیت را نمی پذیرد یا کاری برای ترک این موقعیت و فراهم کردن آرامش و ثبات برای جامعه نمی کند یا از انجام آن عاجز است. چنین موقعیتی به جامعه آسیب می زند، از جمله این آسیب ها بروز خشونت است.

🔹 خشونت خانگی، عمدتا متوجه زنان است و در اخباری که اخیرا منتشر همه موارد قتل زنان به دست بستگان نزدیک شان اتفاق افتاد. همین قتل زنان را متمایز می کند و باید آن را ذیل خشونت مبتنی بر جنسیت یا خشونت علیه زنان دسته بندی کنیم. تلاش رسمی برای انکار خشونت علیه زنان و تحریف آن به "اختلافات خانوادگی" نکته قابل تاملی است. وقتی اصطلاح اختلاف خانوادگی به کار می رود، گویا دو طرف کاملا مساوی بوده  از قدرت و امکانات و اختیارات یکسان برخوردار بوده اند و حالا در یک درگیری یکی مغلوب شده است. این در حالی است که در این به اصطلاح "اختلافات خانوادگی" همیشه زنان قربانی می شوند، چون قدرت کمتری دارند و قانون هم از آنها حمایت نمی کند. در مقابل قانون آشکارا از خشونت مردان علیه زنان حمایت می کند. ما هیچگاه ندیده ایم مقامات رسمی، حتی زنانی که در دولت و مجلس هستند بیایند و به صراحت خشونت علیه زنان را محکوم کنند. حتی اگر ظاهرا بخواهند حمایت کنتد با اما و اگر است.این یعنی اینکه خشونت علیه زنان در ایران عادی است و از این جهت کشور برای زنان ناامن است.

🔹 نحوه بازنمایی خودکشی یا قتل در رسانه ها مهم است. برای همین رسانه ها باید در انتشار گزارش ها باید مراقب باشند که ارزیابی مثبتی از خودکشی یا قتل به مخاطب منتقل نکنند. مثلا انتشار استوری های قاتل پزشک اشتباه محض بود. در مورد خودکشی هم نباید از شخص قهرمان ساخت یا مثلا اصطلاح مرگ خودخواسته یا خودکشی اعتراضی را به کار برد. اینها به نوعی ستایش و تحسین خودکشی است. قهرمان سازی، عادی سازی و برجسته کردن مرتکبان کار نادرستی است. حالا رسانه ها نقش مهم تری پیدا کرده اند، مخصوصا که افراد، واکنش جامعه به چنین اخباری  را از طریق کامنت ها و نظرات کاربران می توانند ببینند. مثلا در مورد خبر قتل یک نفر پزشک یا خبرنگار زن، تعدادی در حمایت از قاتل نظر داده بوده اند یا قربانیان را نکوهش کرده بودند. وقتی در جامعه ای قتل و خشونت مقبولیت اجتماعی داشته باشد، یعنی در آن جامعه هم فاجعه اخلاقی رخ داده و هم باید انتظار تداوم خشونت های شدیدتر از این را داشت.

#مطالعات_زنان
#خشونت_علیه_زنان

@womenstudies

👍4🔥1

www.group-telegram.com/it/womenstudies.com/78968

1.41K viewsedited  Nov 18, 2024 at 14:21

🔻ما به محاصره خشونت درآمده ایم

🔸سیمین کاظمی /بخشی از گفتگوی منتشر شده در خبرآنلاین

🔹 تعدد خبرهای قتل، خشونت، خودکشی و... نشان می دهد ما به محاصره خشونت درآمده ایم. آن هم خشونت به اشکال غیرمنتظره و تکان دهنده. وقتی خبر قتل خبرنگار، پزشک، خواننده و زنان منتشر می شود یا خبر خودکشی دانش آموز و روزنامه نگار و اعدام  به ما می رسد، آشکارا شبح مرگ و تباهی را بر فراز جامعه می توان دید و این هولناک و نگران کننده و اضطراب آور است.

🔹 این خشونت ها محصول تحولات کوتاه مدت نیست، بلکه در طی دهه های اخیر پرورده شده و حالا داریم نتایج آن را می بینیم و همچنان خواهیم دید. خشونت در یک جامعه ناامید و بی آینده امکان بروز می یابد؛ در جامعه ای که در آن چشم انداز بهبود و تغییر مثبت، تاریک و مبهم است. جامعه ای که افراد نسبت به آن احساس تعلق نمی کنند، رشته های پیوند افراد به جامعه سست شده، ارزش های اخلاقی و انسانی ضعیف شده و امیدواری به زندگی کمرنگ شده است.

🔹 ساختار سیاسی در رفتار کنشگران اجتماعی تاثیرگذار است. جامعه در موقعیت محاسبه ناپذیری و اضطراب است. گویا رسیدن به یک وضعیت باثبات و یک زندگی بی دغدغه به رویایی دور و تحقق نیافتنی تبدیل شده است. ساختار سیاسی در برساخت چنین موقعیتی مسوول است. اما این مسوولیت را نمی پذیرد یا کاری برای ترک این موقعیت و فراهم کردن آرامش و ثبات برای جامعه نمی کند یا از انجام آن عاجز است. چنین موقعیتی به جامعه آسیب می زند، از جمله این آسیب ها بروز خشونت است.

🔹 خشونت خانگی، عمدتا متوجه زنان است و در اخباری که اخیرا منتشر همه موارد قتل زنان به دست بستگان نزدیک شان اتفاق افتاد. همین قتل زنان را متمایز می کند و باید آن را ذیل خشونت مبتنی بر جنسیت یا خشونت علیه زنان دسته بندی کنیم. تلاش رسمی برای انکار خشونت علیه زنان و تحریف آن به "اختلافات خانوادگی" نکته قابل تاملی است. وقتی اصطلاح اختلاف خانوادگی به کار می رود، گویا دو طرف کاملا مساوی بوده  از قدرت و امکانات و اختیارات یکسان برخوردار بوده اند و حالا در یک درگیری یکی مغلوب شده است. این در حالی است که در این به اصطلاح "اختلافات خانوادگی" همیشه زنان قربانی می شوند، چون قدرت کمتری دارند و قانون هم از آنها حمایت نمی کند. در مقابل قانون آشکارا از خشونت مردان علیه زنان حمایت می کند. ما هیچگاه ندیده ایم مقامات رسمی، حتی زنانی که در دولت و مجلس هستند بیایند و به صراحت خشونت علیه زنان را محکوم کنند. حتی اگر ظاهرا بخواهند حمایت کنتد با اما و اگر است.این یعنی اینکه خشونت علیه زنان در ایران عادی است و از این جهت کشور برای زنان ناامن است.

🔹 نحوه بازنمایی خودکشی یا قتل در رسانه ها مهم است. برای همین رسانه ها باید در انتشار گزارش ها باید مراقب باشند که ارزیابی مثبتی از خودکشی یا قتل به مخاطب منتقل نکنند. مثلا انتشار استوری های قاتل پزشک اشتباه محض بود. در مورد خودکشی هم نباید از شخص قهرمان ساخت یا مثلا اصطلاح مرگ خودخواسته یا خودکشی اعتراضی را به کار برد. اینها به نوعی ستایش و تحسین خودکشی است. قهرمان سازی، عادی سازی و برجسته کردن مرتکبان کار نادرستی است. حالا رسانه ها نقش مهم تری پیدا کرده اند، مخصوصا که افراد، واکنش جامعه به چنین اخباری  را از طریق کامنت ها و نظرات کاربران می توانند ببینند. مثلا در مورد خبر قتل یک نفر پزشک یا خبرنگار زن، تعدادی در حمایت از قاتل نظر داده بوده اند یا قربانیان را نکوهش کرده بودند. وقتی در جامعه ای قتل و خشونت مقبولیت اجتماعی داشته باشد، یعنی در آن جامعه هم فاجعه اخلاقی رخ داده و هم باید انتظار تداوم خشونت های شدیدتر از این را داشت.

#مطالعات_زنان
#خشونت_علیه_زنان

@womenstudies

BY مطالعات زنان