انجمن ادبی قلم‌به‌دستان

نویسنده‌ای که عاشق می‌شود، به رایحهٔ برگ‌های خشک پاییزی، چهرهٔ خاموش آسمان بی‌ستاره، و سردی طناب‌های پوسیده که بر چوب‌های نم‌کشیدهٔ پل خاطرات افتاده‌اند، بوسه می‌زند. آوای عشقی پاک، در باور رودخانه‌ای رنج‌کشیده، پژواک صدای فراموش‌شده‌اش را به یاد می‌آورد. در نگاه ماهیانی که هرگز به ساحل نمی‌رسند، در فراق یار، نویسنده، پل، و خاطرات به‌خواب‌رفته، اندک‌اندک آب می‌شوند...

✍محمدعلی کاظمی نصرآبادی

💔7😁2✍1👏1🕊1

www.group-telegram.com/jp/ghalambedastan.com/7927

775 viewsمحمدعلی کاظمی نصرآبادی, edited  Jul 10 at 18:57

نویسنده‌ای که عاشق می‌شود، به رایحهٔ برگ‌های خشک پاییزی، چهرهٔ خاموش آسمان بی‌ستاره، و سردی طناب‌های پوسیده که بر چوب‌های نم‌کشیدهٔ پل خاطرات افتاده‌اند، بوسه می‌زند. آوای عشقی پاک، در باور رودخانه‌ای رنج‌کشیده، پژواک صدای فراموش‌شده‌اش را به یاد می‌آورد. در نگاه ماهیانی که هرگز به ساحل نمی‌رسند، در فراق یار، نویسنده، پل، و خاطرات به‌خواب‌رفته، اندک‌اندک آب می‌شوند...

✍محمدعلی کاظمی نصرآبادی

BY انجمن ادبی قلم‌به‌دستان