شکست مدعی یمانی

ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ

د) «مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى جَمِيعاً عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ قَالَ: ... قَدْ أَخْبَرَنِي أَبُو عَلِيٍّ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ وَ قُلْتُ: مَنْ أُعَامِلُ أَوْ عَمَّنْ آخُذُ وَ قَوْلَ مَنْ أَقْبَلُ؟ فَقَالَ لَهُ: الْعَمْرِيُّ ثِقَتِي فَمَا أَدَّى إِلَيْكَ عَنِّي فَعَنِّي يُؤَدِّي وَ مَا قَالَ لَكَ عَنِّي فَعَنِّي يَقُولُ فَاسْمَعْ لَهُ وَ أَطِعْ فَإِنَّهُ الثِّقَةُ الْمَأْمُونُ، وَ أَخْبَرَنِي أَبُو عَلِيٍّ أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا مُحَمَّدٍ ع عَنْ مِثْلِ ذَلِكَ فَقَالَ لَهُ: الْعَمْرِيُ‏ وَ ابْنُهُ‏ ثِقَتَانِ‏ فَمَا أَدَّيَا إِلَيْكَ عَنِّي فَعَنِّي يُؤَدِّيَانِ وَ مَا قَالا لَكَ فَعَنِّي يَقُولَانِ فَاسْمَعْ لَهُمَا وَ أَطِعْهُمَا فَإِنَّهُمَا الثِّقَتَانِ الْمَأْمُونَانِ»[6]:
(احمد بن اسحاق از امام هادی علیه السلام پرسید: با چه کسی رفت و آمد کنم و از چه کسی حدیث بگیرم و سخن که را قبول کنم؟ فرمودند: عَمری (نائب اول امام زمان علیه السلام) ثقه من است پس آنچه از من به تو رساند از من می رساند و آنچه از طرف من گفت از من می گوید، پس به حرف او گوش بده و از وی اطاعت کن که وی ثقه مورد اعتماد است. نیز از امام عسکری علیه السلام همین سوال را نمود که فرمودند: عَمری و پسرش (نائب اول و دوم امام زمان علیه السلام) ثقه هستند پس آنچه از من به تو رساندند از من می رسانند و آنچه به تو گفتند از طرف من می گویند پس به حرف آنها گوش بده و از ایشان اطاعت نما که آن دو ثقه مورد اعتماد هستند).
در این دو حدیث نیز به وضوح سخن از وثاقت راوی و مراجعه به شخص مورد اعتماد است نه اینکه مهم نباشد از چه کسی حدیث رسیده و معیار، مراجعه به قرآن باشد.

هـ) «مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنِي وَهْبُ بْنُ حَفْصٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ جَرِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ ع:‏ كَانَ سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ وَ الْقَاسِمُ‏ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ وَ أَبُو خَالِدٍ الْكَابُلِيُ‏ مِنْ ثِقَاتِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع»[7]:
(امام صادق علیه السلام: سعید بن مسیّب و قاسم بن محمد بن ابی بکر و ابو خالد کابلی از ثقات امام سجاد بودند).
در این حدیث نیز به وضوح درباره وثاقت بعضی راویان سخن گفته شده، در حالیکه اگر وثاقت راوی جایگاهی در قبول احادیث نداشت گفتن آن توسط امام معصوم لغو می بود.

و) «عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللهِ ع: أَ رَأَيْتَ مَنْ لَمْ يُقِرَّ بِمَا يأتكم [يَأْتِيكُمْ‏] فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ كَمَا ذُكِرَ وَ لَمْ يَجْحَدْهُ؟ قَالَ: أَمَّا إِذَا قَامَتْ عَلَيْهِ الْحُجَّةُ من [مِمَّنْ‏] يَثِقُ بِهِ فِي عِلْمِنَا فَلَمْ يَثِقْ بِهِ فَهُوَ كَافِرٌ وَ أَمَّا مَنْ لَا يَسْمَعُ ذَلِكَ فَهُوَ فِي عُذْرٍ حَتَّى يَسْمَعَ، ثُمَّ قَالَ ع:‏ "يُؤْمِنُ بِاللهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ"[8]‏»[9]:
(عمر بن یزید به امام صادق علیه السلام عرض کرد: اگر كسى به آنچه برای شما در شب قدر می آید نه اقرار کرد و نه انكار حكمش چيست؟ فرمود: اگر حجت بر او تمام شده از جانب کسی که نسبت به علم ما مورد وثوقش بوده و با این حال به او اعتماد نکرده كافر است، ولی کسی که این به گوشش نرسيد، تا وقتی بشنود معذور است؛ سپس حضرت فرمود: به خدا ايمان دارد و مومنان را تصديق می كند[10]‏. «آیه ای که صفت پیامبر اسلام را اینگونه بیان نموده و امام علیه السلام اشاره دارند به اينكه حتی پیامبر هم به سخن فرد مورد وثوق اعتماد می نمودند چه برسد به مسلمانان»).
خوب در این روایت به صراحت مساله ثقه بودن راوی مطرح شده و جای هیچ اما و اگری باقی نمی گذارد.
همچنانکه مقبوله ابن حنظله و نیز حدیث کتاب "احتجاج" درباره عدالت و وثاقت راوی گذشت، و الحمد لله.

ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ
👇👇👇👇👇(۲)

www.group-telegram.com/jp/sistanymogtahed.com/13089

228 viewsJun 4, 2024 at 17:34

ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ

د) «مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى جَمِيعاً عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ قَالَ: ... قَدْ أَخْبَرَنِي أَبُو عَلِيٍّ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ وَ قُلْتُ: مَنْ أُعَامِلُ أَوْ عَمَّنْ آخُذُ وَ قَوْلَ مَنْ أَقْبَلُ؟ فَقَالَ لَهُ: الْعَمْرِيُّ ثِقَتِي فَمَا أَدَّى إِلَيْكَ عَنِّي فَعَنِّي يُؤَدِّي وَ مَا قَالَ لَكَ عَنِّي فَعَنِّي يَقُولُ فَاسْمَعْ لَهُ وَ أَطِعْ فَإِنَّهُ الثِّقَةُ الْمَأْمُونُ، وَ أَخْبَرَنِي أَبُو عَلِيٍّ أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا مُحَمَّدٍ ع عَنْ مِثْلِ ذَلِكَ فَقَالَ لَهُ: الْعَمْرِيُ‏ وَ ابْنُهُ‏ ثِقَتَانِ‏ فَمَا أَدَّيَا إِلَيْكَ عَنِّي فَعَنِّي يُؤَدِّيَانِ وَ مَا قَالا لَكَ فَعَنِّي يَقُولَانِ فَاسْمَعْ لَهُمَا وَ أَطِعْهُمَا فَإِنَّهُمَا الثِّقَتَانِ الْمَأْمُونَانِ»[6]:
(احمد بن اسحاق از امام هادی علیه السلام پرسید: با چه کسی رفت و آمد کنم و از چه کسی حدیث بگیرم و سخن که را قبول کنم؟ فرمودند: عَمری (نائب اول امام زمان علیه السلام) ثقه من است پس آنچه از من به تو رساند از من می رساند و آنچه از طرف من گفت از من می گوید، پس به حرف او گوش بده و از وی اطاعت کن که وی ثقه مورد اعتماد است. نیز از امام عسکری علیه السلام همین سوال را نمود که فرمودند: عَمری و پسرش (نائب اول و دوم امام زمان علیه السلام) ثقه هستند پس آنچه از من به تو رساندند از من می رسانند و آنچه به تو گفتند از طرف من می گویند پس به حرف آنها گوش بده و از ایشان اطاعت نما که آن دو ثقه مورد اعتماد هستند).
در این دو حدیث نیز به وضوح سخن از وثاقت راوی و مراجعه به شخص مورد اعتماد است نه اینکه مهم نباشد از چه کسی حدیث رسیده و معیار، مراجعه به قرآن باشد.

هـ) «مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنِي وَهْبُ بْنُ حَفْصٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ جَرِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ ع:‏ كَانَ سَعِيدُ بْنُ الْمُسَيَّبِ وَ الْقَاسِمُ‏ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ وَ أَبُو خَالِدٍ الْكَابُلِيُ‏ مِنْ ثِقَاتِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع»[7]:
(امام صادق علیه السلام: سعید بن مسیّب و قاسم بن محمد بن ابی بکر و ابو خالد کابلی از ثقات امام سجاد بودند).
در این حدیث نیز به وضوح درباره وثاقت بعضی راویان سخن گفته شده، در حالیکه اگر وثاقت راوی جایگاهی در قبول احادیث نداشت گفتن آن توسط امام معصوم لغو می بود.

و) «عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللهِ ع: أَ رَأَيْتَ مَنْ لَمْ يُقِرَّ بِمَا يأتكم [يَأْتِيكُمْ‏] فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ كَمَا ذُكِرَ وَ لَمْ يَجْحَدْهُ؟ قَالَ: أَمَّا إِذَا قَامَتْ عَلَيْهِ الْحُجَّةُ من [مِمَّنْ‏] يَثِقُ بِهِ فِي عِلْمِنَا فَلَمْ يَثِقْ بِهِ فَهُوَ كَافِرٌ وَ أَمَّا مَنْ لَا يَسْمَعُ ذَلِكَ فَهُوَ فِي عُذْرٍ حَتَّى يَسْمَعَ، ثُمَّ قَالَ ع:‏ "يُؤْمِنُ بِاللهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ"[8]‏»[9]:
(عمر بن یزید به امام صادق علیه السلام عرض کرد: اگر كسى به آنچه برای شما در شب قدر می آید نه اقرار کرد و نه انكار حكمش چيست؟ فرمود: اگر حجت بر او تمام شده از جانب کسی که نسبت به علم ما مورد وثوقش بوده و با این حال به او اعتماد نکرده كافر است، ولی کسی که این به گوشش نرسيد، تا وقتی بشنود معذور است؛ سپس حضرت فرمود: به خدا ايمان دارد و مومنان را تصديق می كند[10]‏. «آیه ای که صفت پیامبر اسلام را اینگونه بیان نموده و امام علیه السلام اشاره دارند به اينكه حتی پیامبر هم به سخن فرد مورد وثوق اعتماد می نمودند چه برسد به مسلمانان»).
خوب در این روایت به صراحت مساله ثقه بودن راوی مطرح شده و جای هیچ اما و اگری باقی نمی گذارد.
همچنانکه مقبوله ابن حنظله و نیز حدیث کتاب "احتجاج" درباره عدالت و وثاقت راوی گذشت، و الحمد لله.

ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ••ᚙ
👇👇👇👇👇(۲)

BY شکست مدعی یمانی