داستانکِ ایرانیِ سیاست

مُزَخْرَفْ:درازنویسی و پُرگویی(۵)


🔴آورده‌اند که، «مصطفی محقق داماد» گفته است‌که:
«تجربۀ چهل‌وپنج‌ساله»، نشان داد[که]«تفکّرات چپ»، «اقتصاد ایران» را ویران کرد و از «مغول»، بیش‌تر ضربه زد.

🟡اگر، او، چنین گفته باشد، با شناختِ پیشینه و شخصیّت و آگاهی او، می‌توان سه نکته، مدِّنظر آورد:

🔺یک)مصطفی محقق داماد، «تفکّر چپ» را، نمی‌شناسد؛
🔺دو)مصطفی محقق داماد، «اقتصاد»، نمی‌داند؛
🔺سه)مصطفی محقق داماد، تاریخِ «مغول» را، نمی‌شناسد.

🟠پس، داوریِ او، دربارۀ تجربۀ چهل‌وپنج‌ساله، دربرگیرندۀ سه نکتۀ «نادرست» و «پریشان» است؛ و، البته، می‌توان از این نکته نیز، گذشت‌که، «تجربۀ چهل‌وپنج‌ساله»، یک‌سان و یک‌رَویه نبوده است‌که، یک «حکمِ کلّی» را، بتوان جعل کرد و بر یک دورۀ زمانیِ درازآهنگ، تعمیم داد.

🟢از نادرست‌‌‌گویی و پریشان‌بافی، توان گذشت؛ ولی، «مصطفی محقق داماد»، در ادامۀ سخن[اگر، همین باشد که از قولِ او، نقل کرده‌اند]«مزخرف» گفته است.

🔵آورده‌اند که، «همو»، گفته است‌که:
«ممکن است کسانی در جلسه حاضر باشند که با من و تئوری‌های من مخالف باشند، ولی حاضرم گفت‌وگو کنم.»

◀️یک)ممکن است: هم متبخترانه است، هم، مبتذل؛ خُب! ممکن‌بودن که ممکن است؛ پس، دیگر، چرا بایست گفت؟

🔼دو)با من: «اُنظُر الی قال و لاتَنظُر الی مَن قال»؛ با تو، کاری نیست؛ با سخنِ تو، چون‌وچرا درمی‌گیرد یا نمی‌گیرد.

🔽سه)با تئوری‌های من: کدام تئوری؟ اگر منظور، آن باشد که دربارۀ تفکّر چپ و اقتصاد و مغول گفته‌ای، که نادرست و نابهنگام و پریشان است؛ بیا و زین‌پس، سقفِ ارزشِ تئوری را به‌ سخنِ لغو، سوراخ مَکُن و خدشه مَزَن. وانگه، اگر منظور، مخالفت با دیگر«تئوری‌»های شما باشد، که، دستِ‌کم، در «جلسه حاضر»، نبایست بدان پرداخت.

▶️چهار)مخالف: برمی‌گردد به‌ صدرِ سخن؛ یعنی، «ممکن است». خُب! مخالفت با من، یعنی چه و چه صیغه‌ای است؟ مگر، دعوای فیزیکی، درکار است؟ وانگهان، من و تئوریِ من، دیگر چیست و چه تفاوتی دارند؟ «من» است‌که «تئوریِ من» را بازگویی می‌کند؛ مگر، «دیگری»، می‌تواند تئوریِ «من» را خلق کند؟ درین‌میانۀ غلط‌گویی و آشفته‌بافی، «زِبِل» نیز بوده‌ای و «تیزوتند»، برایِ «خود» و «تئوری‌های خود»، دو شخصیتِ جداگانه، درنظر آورده‌ای و دو کیسه و کشکول، برپاداشته‌ای.

⏹️پنج)ولی حاضرم گفت‌وگو کنم: سپاس! تن‌درست باشید! لطف می‌کنید! امّا، آن «ولی»، کار را خراب کرده است؛ دیگران، بایست حاضر باشند با شما گفت‌وگو کنند؛ مصطفی محقق داماد که، دربارۀ چپ و اقتصاد و مغول، «تئوری» داده است، بایست‌که، آماده و قبراقِ سخن‌گفتن باشد؛ ولی، دِگران‌اند که، سخن او را، اگر به‌جدّ گرفتند و به‌هزل، برگزار نکردند، اگر تمایل داشتند، می‌توانند با او، به‌ جدل، بپردازند.


محسن خلیلی

۳۱ شهریور ۱۴۰۳ / ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۴


#مزخرف
#درازنویسی_درازننوشتن
#زیاده‌گویی_زیادنگفتن


@kabkekebek

www.group-telegram.com/us/kabkekebek.com/477

2.3K viewsMohsen Khalili, edited  Sep 21, 2024 at 10:56

مُزَخْرَفْ:درازنویسی و پُرگویی(۵)


🔴آورده‌اند که، «مصطفی محقق داماد» گفته است‌که:
«تجربۀ چهل‌وپنج‌ساله»، نشان داد[که]«تفکّرات چپ»، «اقتصاد ایران» را ویران کرد و از «مغول»، بیش‌تر ضربه زد.

🟡اگر، او، چنین گفته باشد، با شناختِ پیشینه و شخصیّت و آگاهی او، می‌توان سه نکته، مدِّنظر آورد:

🔺یک)مصطفی محقق داماد، «تفکّر چپ» را، نمی‌شناسد؛
🔺دو)مصطفی محقق داماد، «اقتصاد»، نمی‌داند؛
🔺سه)مصطفی محقق داماد، تاریخِ «مغول» را، نمی‌شناسد.

🟠پس، داوریِ او، دربارۀ تجربۀ چهل‌وپنج‌ساله، دربرگیرندۀ سه نکتۀ «نادرست» و «پریشان» است؛ و، البته، می‌توان از این نکته نیز، گذشت‌که، «تجربۀ چهل‌وپنج‌ساله»، یک‌سان و یک‌رَویه نبوده است‌که، یک «حکمِ کلّی» را، بتوان جعل کرد و بر یک دورۀ زمانیِ درازآهنگ، تعمیم داد.

🟢از نادرست‌‌‌گویی و پریشان‌بافی، توان گذشت؛ ولی، «مصطفی محقق داماد»، در ادامۀ سخن[اگر، همین باشد که از قولِ او، نقل کرده‌اند]«مزخرف» گفته است.

🔵آورده‌اند که، «همو»، گفته است‌که:
«ممکن است کسانی در جلسه حاضر باشند که با من و تئوری‌های من مخالف باشند، ولی حاضرم گفت‌وگو کنم.»

◀️یک)ممکن است: هم متبخترانه است، هم، مبتذل؛ خُب! ممکن‌بودن که ممکن است؛ پس، دیگر، چرا بایست گفت؟

🔼دو)با من: «اُنظُر الی قال و لاتَنظُر الی مَن قال»؛ با تو، کاری نیست؛ با سخنِ تو، چون‌وچرا درمی‌گیرد یا نمی‌گیرد.

🔽سه)با تئوری‌های من: کدام تئوری؟ اگر منظور، آن باشد که دربارۀ تفکّر چپ و اقتصاد و مغول گفته‌ای، که نادرست و نابهنگام و پریشان است؛ بیا و زین‌پس، سقفِ ارزشِ تئوری را به‌ سخنِ لغو، سوراخ مَکُن و خدشه مَزَن. وانگه، اگر منظور، مخالفت با دیگر«تئوری‌»های شما باشد، که، دستِ‌کم، در «جلسه حاضر»، نبایست بدان پرداخت.

▶️چهار)مخالف: برمی‌گردد به‌ صدرِ سخن؛ یعنی، «ممکن است». خُب! مخالفت با من، یعنی چه و چه صیغه‌ای است؟ مگر، دعوای فیزیکی، درکار است؟ وانگهان، من و تئوریِ من، دیگر چیست و چه تفاوتی دارند؟ «من» است‌که «تئوریِ من» را بازگویی می‌کند؛ مگر، «دیگری»، می‌تواند تئوریِ «من» را خلق کند؟ درین‌میانۀ غلط‌گویی و آشفته‌بافی، «زِبِل» نیز بوده‌ای و «تیزوتند»، برایِ «خود» و «تئوری‌های خود»، دو شخصیتِ جداگانه، درنظر آورده‌ای و دو کیسه و کشکول، برپاداشته‌ای.

⏹️پنج)ولی حاضرم گفت‌وگو کنم: سپاس! تن‌درست باشید! لطف می‌کنید! امّا، آن «ولی»، کار را خراب کرده است؛ دیگران، بایست حاضر باشند با شما گفت‌وگو کنند؛ مصطفی محقق داماد که، دربارۀ چپ و اقتصاد و مغول، «تئوری» داده است، بایست‌که، آماده و قبراقِ سخن‌گفتن باشد؛ ولی، دِگران‌اند که، سخن او را، اگر به‌جدّ گرفتند و به‌هزل، برگزار نکردند، اگر تمایل داشتند، می‌توانند با او، به‌ جدل، بپردازند.


محسن خلیلی

۳۱ شهریور ۱۴۰۳ / ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۴


#مزخرف
#درازنویسی_درازننوشتن
#زیاده‌گویی_زیادنگفتن


@kabkekebek

BY داستانکِ ایرانیِ سیاست