لیبراسیون/لیبرالیسم

🏛🗽دموکراسی لیبرال چیست؟
با نگاهی به این دو واژه می‌توان گفت لیبرال یعنی باید قدرت دولت بر شهروندان محدود باشد و دموکراسی یعنی شهروندان باید قدرتی بیشتر از دولت داشته باشند. اما این توصیف کوتاه مشکلات موجود در این عبارت را اصلاً نشان نمی‌دهد. دولت لیبرال ضرورتاً دموکراتیک نیست و دولت دموکراتیک هم ضرورتاً لیبرال نیست.

دولتی که در آن اکثریت دموکراتیک بر اقلیت‌ها مسلط‌اند، به آن‌ها آزادی بیان و دین نمی‌دهند و حتی اموالشان را مصادره می‌کنند، شاید دموکراسی باشد اما قطعاً لیبرال نیست. همچنین می‌توانیم رژیمی را تصور کنیم که حقوق لیبرال را به رسمیت می‌شناسد و دخالت چندانی در زندگی شهروندان نمی‌کند و بنابراین نسبتاً لیبرال است.

🔻اما همین جامعه‌ی لیبرال به شهروندانش حق رأی نمی‌دهد و بنابراین نمی‌توان آن را دموکراتیک تلقی کرد. باید اشاره کرد که این دو مقوله عمیقاً درهم‌تنیده‌اند: دموکراسی فاقد حقوق لیبرالی مانند آزادی بیان و مطبوعات فقط اسم دموکراسی را یدک می‌کشد و دولت لیبرالی که در آن شهروندان قدرت اثرگذاری بر دولت را ازطریق شرکت در انتخابات ندارند هم واقعاً لیبرال نیست.

معمولاً نزاعی میان آزادی و جمع برقرار است. ارتباط بین این دو چندان روشن نیست، چون آزادی فقط در جمع ممکن می‌شود، اما جمع می‌تواند تهدیدی برای آزادی باشد. در سنت لیبرال، ایده‌ی محوری _ با هدف محدود کردن این تهدید _ حقوق است.

📓حقوق اصول مطلقی هستند که هیچ جمع، یا مثلاً اکثریت دموکراتیکی نمی‌تواند نادیده بگیرد. درواقع اراده‌ی اکثریت فقط یکی از شروط خیر است و چون در لیبرالیسم حقوق بر خیر ارجحیت دارند، اکثریت نمی‌تواند خودش را برتر از حقوق فردی بداند.



📘فلسفه‌ی آزادی، ص ۷۳
لارس اسوندسن
@cafe_andishe95

👍29👌3

www.group-telegram.com/kr/cafe_andishe95.com/18023

2.57K viewsedited  Mar 3 at 18:46

🏛🗽دموکراسی لیبرال چیست؟
با نگاهی به این دو واژه می‌توان گفت لیبرال یعنی باید قدرت دولت بر شهروندان محدود باشد و دموکراسی یعنی شهروندان باید قدرتی بیشتر از دولت داشته باشند. اما این توصیف کوتاه مشکلات موجود در این عبارت را اصلاً نشان نمی‌دهد. دولت لیبرال ضرورتاً دموکراتیک نیست و دولت دموکراتیک هم ضرورتاً لیبرال نیست.

دولتی که در آن اکثریت دموکراتیک بر اقلیت‌ها مسلط‌اند، به آن‌ها آزادی بیان و دین نمی‌دهند و حتی اموالشان را مصادره می‌کنند، شاید دموکراسی باشد اما قطعاً لیبرال نیست. همچنین می‌توانیم رژیمی را تصور کنیم که حقوق لیبرال را به رسمیت می‌شناسد و دخالت چندانی در زندگی شهروندان نمی‌کند و بنابراین نسبتاً لیبرال است.

🔻اما همین جامعه‌ی لیبرال به شهروندانش حق رأی نمی‌دهد و بنابراین نمی‌توان آن را دموکراتیک تلقی کرد. باید اشاره کرد که این دو مقوله عمیقاً درهم‌تنیده‌اند: دموکراسی فاقد حقوق لیبرالی مانند آزادی بیان و مطبوعات فقط اسم دموکراسی را یدک می‌کشد و دولت لیبرالی که در آن شهروندان قدرت اثرگذاری بر دولت را ازطریق شرکت در انتخابات ندارند هم واقعاً لیبرال نیست.

معمولاً نزاعی میان آزادی و جمع برقرار است. ارتباط بین این دو چندان روشن نیست، چون آزادی فقط در جمع ممکن می‌شود، اما جمع می‌تواند تهدیدی برای آزادی باشد. در سنت لیبرال، ایده‌ی محوری _ با هدف محدود کردن این تهدید _ حقوق است.

📓حقوق اصول مطلقی هستند که هیچ جمع، یا مثلاً اکثریت دموکراتیکی نمی‌تواند نادیده بگیرد. درواقع اراده‌ی اکثریت فقط یکی از شروط خیر است و چون در لیبرالیسم حقوق بر خیر ارجحیت دارند، اکثریت نمی‌تواند خودش را برتر از حقوق فردی بداند.



📘فلسفه‌ی آزادی، ص ۷۳
لارس اسوندسن
@cafe_andishe95

BY لیبراسیون/لیبرالیسم