Бироз аввал бир аллергологнинг ёзганларини ўқиб қолдим:

"Allergiyaning bitta xususiyati bor — agar hech narsa o‘zgartirilmasa, u yo‘qolmaydi.  U “ko‘chib yuradi”: teridan — ichakka, keyin — burun, keyin esa — bronxlarga".

Унинг аллергия ҳақида чиройли ва содда ўхшатишини ўқиб туриб, яъни "аллергия "кўчиб юради" деган изоҳи, психологиядаги жуда бир муҳим принципни эслатади: "Симптомларнинг кўчиши" (Symptom Shifting) ёки "Қаршиликнинг кўчиши" (Resistance Shifting).

Бизнинг психологик муаммоларимиз ҳам худди шундай. Агар муаммонинг илдизига (сабабига) етиб борилмаса, уни ҳал қилишга ҳақиқий ҳаракат қилинмаса, у йўқолмайди, балки бир шаклдан бошқа шаклга, бир жойдан (масалан, хавотирдан – депрессияга, ёки жисмоний оғриқдан – ички ташвишга) "кўчиб юраведи".

Аллергия каби, бизнинг психологик "аллергияларимиз" ҳам ўз-ўзидан йўқолиб қолмайди ёки кетмайди. Улар бизнинг ички дунёмиздан ташқарига қайта-қайта бошқа кўриниш ва шаклларда юзага чиқаверади, турли вазиятларда турли кўринишларда намоён бўлаверади.

Муаммони "аллергия" каби тушуниб, унинг илдизини даволаш – психологик соғломликка эришишнинг асоси ҳисобланади.
#метафора
#ўхшатиш
#психология
@madina_miytan