أخٌ‌في‌الله

هواپیمای جدیدی که اسقاطیل در حال توسعه آن است

این سلاح هوایی جدید در اصل یک ابزار کشاورزی بوده است. این هواپیما قرار نیست برتری راهبردی در هزاران کیلومتر دورتر ایجاد کند، بلکه هدف آن حضور مداوم و مطمئن در امتداد مرزهاست. این هواپیما جایگزین جنگنده‌هایی چون «ادیر» نیست، و موفقیتش وابسته به برنامه‌ریزی دقیق مأموریت‌ها و اطلاعات باکیفیت است.

هواپیمای Blue Sky Warden حاصل همکاری صنایع هوایی اسقاطیل (IAI) و شرکت آمریکایی L3Harris Technologies است. این پروژه تجسم یک رویکرد نو در زمینه‌ی هواپیماهای سبک شناسایی و تهاجمی است. در واقع، این مدل نسخه‌ی ارتقایافته‌ی هواپیمای آمریکایی Air Tractor است؛ همان هواپیمای کشاورزی و اطفای حریق که در اسقاطیل نیز در اسکادران آتش‌نشانی هوایی «العاد» خدمت می‌کند.

در نسخه‌ی جدید، این هواپیما در اسقاطیل برای مأموریت‌های اطلاعاتی، دیده‌بانی و حملات سبک تطبیق داده می‌شود. ویژگی‌های کلیدی آن شامل هزینه‌ی عملیاتی پایین، توان ماندگاری طولانی در آسمان و واکنش سریع است. انتخاب چنین پلتفرمی مقاوم، سبک و ساده برای نگهداری، پاسخی است به نیازهای مرزهای غزه و لبنان، جایی که نیاز به حضور دائمی هوایی وجود دارد، اما نه لزوماً به جنگنده‌های مافوق صوت یا بسیار گران‌قیمت.

رویکرد صنایع هوایی اسقاطیل بر تجربه‌ی طولانی در تبدیل پلتفرم‌های غیرنظامی به اهداف نظامی تکیه دارد؛ نمونه‌هایی چون «شاعیط» (Westwind) که به هواپیمای اطلاعات دریایی تبدیل شد، مدل‌های «عیطام» و «اورون» که بر پایه‌ی جت‌های تجاری Gulfstream ساخته شدند، هواپیمای «عربا» برای حمل‌ونقل سبک، و جنگنده‌های «ناشر» و «کفیر» که بر اساس طراحی Mirage 5 فرانسه ساخته و بهبود یافتند. از یاد نباید برد پروژه‌ی بلندپروازانه‌ی «لاویا» برای ساخت جنگنده‌ی بومی پیشرفته که با ممانعت دولت آمریکا متوقف شد.

مدیرعامل صنایع هوایی بوعز لوی و نماینده‌ی شرکت L3Harris Technologies قرارداد همکاری را امضا کرده‌اند. همچنین، بسیاری از مدل‌های جت تجاری Gulfstream در همکاری با صنایع هوایی اسقاطیل طراحی و تولید می‌شوند؛ از جمله مدل G280 که تولید و توسعه‌اش در اسقاطیل انجام می‌شود، و مدل‌های قدیمی‌تر مانند G100 (Astra) که در همین صنایع طراحی شده بودند. این شرکت همچنین در سطح جهانی پیشگام در تبدیل هواپیماهای مسافربری همچون بوئینگ 777 به هواپیماهای باری است.

در هواپیمای جدید، سیستم‌های پیشرفته‌ی اسقاطیلی مانند رابط‌های باز مأموریت، ارتباط رمزگذاری‌شده، حسگرهای الکترواپتیکی و دکترین عملیاتی خاص ادغام خواهند شد. این ویژگی‌ها به آن امکان می‌دهد تا در شبکه‌ی عملیاتی عرررررتش اسقاطیل ادغام شود و آگاهی مستمر، واکنش سریع و دقت بالا را در امتداد مرزها فراهم کند.

«Blue Sky Warden» جایگزین جنگنده‌هایی چون F-35 یا هواپیماهای پشتیبان نیست، بلکه مکملی انعطاف‌پذیر در ترکیب هوایی محسوب می‌شود. این هواپیما به فرماندهی‌های میدانی اجازه می‌دهد تا الگوها را رصد کنند، رهگیری‌ها را هدایت کنند و به اهداف متغیر پاسخ دهند، بدون آن‌که به جنگنده‌ها یا پهپادهای بسیار گران فشار وارد شود. در واقع، این طرح بازگرداندن مأموریت‌های روزمره به پلتفرم‌های ساده‌تر و ارزان‌تر است؛ مأموریت‌هایی که معمولاً منابع زیادی از نیروی هوایی می‌گیرند.

در سطح بین‌المللی، هواپیماهای مشابهی وجود دارند: مدل AT-802 از Air Tractor، مدل برزیلی Super Tucano از Embraer، مدل آمریکایی OV-10 Bronco و IOMAX Archangel — همه نمونه‌هایی از گرایش جهانی به استفاده از هواپیماهای سبک (گاه کشاورزی) که برای مأموریت‌های تهاجمی و اطلاعاتی تطبیق یافته‌اند. در سوی دیگر طیف، هواپیمای آمریکایی A-10 Thunderbolt II قرار دارد که چالش حفظ هواپیماهای تهاجمی اختصاصی در برابر تهدیدهای مدرن را نشان می‌دهد.

در آمریکا سال‌هاست بحث بر سر ادامه‌ی خدمت A-10، این هواپیمای کند اما مرگبار، جریان دارد. پرسش اصلی آن است که آیا بهتر است ناوگانی کوچک اما پرتوان داشت یا پلتفرم‌های سنگین و پرهزینه را حفظ کرد؟ در پس این جدال، مسئله‌ی بنیادی توازن میان هزینه، انعطاف و بقا نهفته است؛ در دورانی که سامانه‌های پدافند هوایی پیشرفته آزادی عمل جنگنده‌ها را محدود می‌کنند. انتخاب فرماندهی عملیات ویژه‌ی آمریکا برای نسخه‌ی نظامی Sky Warden با نام OA-1K Skyraider II پاسخی به همین معضل است: وقتی اعزام هواپیماهای بزرگ و گران مقرون‌به‌صرفه نیست، هنوز می‌توان از پلتفرم ساده‌تر و ارزان‌تر برای کنترل اطلاعاتی و حمله‌ی محدود استفاده کرد.

😁2🫡1

www.group-telegram.com/us/mhrezaa2.com/201735

1.74K viewsOct 18 at 13:54

هواپیمای جدیدی که اسقاطیل در حال توسعه آن است

این سلاح هوایی جدید در اصل یک ابزار کشاورزی بوده است. این هواپیما قرار نیست برتری راهبردی در هزاران کیلومتر دورتر ایجاد کند، بلکه هدف آن حضور مداوم و مطمئن در امتداد مرزهاست. این هواپیما جایگزین جنگنده‌هایی چون «ادیر» نیست، و موفقیتش وابسته به برنامه‌ریزی دقیق مأموریت‌ها و اطلاعات باکیفیت است.

هواپیمای Blue Sky Warden حاصل همکاری صنایع هوایی اسقاطیل (IAI) و شرکت آمریکایی L3Harris Technologies است. این پروژه تجسم یک رویکرد نو در زمینه‌ی هواپیماهای سبک شناسایی و تهاجمی است. در واقع، این مدل نسخه‌ی ارتقایافته‌ی هواپیمای آمریکایی Air Tractor است؛ همان هواپیمای کشاورزی و اطفای حریق که در اسقاطیل نیز در اسکادران آتش‌نشانی هوایی «العاد» خدمت می‌کند.

در نسخه‌ی جدید، این هواپیما در اسقاطیل برای مأموریت‌های اطلاعاتی، دیده‌بانی و حملات سبک تطبیق داده می‌شود. ویژگی‌های کلیدی آن شامل هزینه‌ی عملیاتی پایین، توان ماندگاری طولانی در آسمان و واکنش سریع است. انتخاب چنین پلتفرمی مقاوم، سبک و ساده برای نگهداری، پاسخی است به نیازهای مرزهای غزه و لبنان، جایی که نیاز به حضور دائمی هوایی وجود دارد، اما نه لزوماً به جنگنده‌های مافوق صوت یا بسیار گران‌قیمت.

رویکرد صنایع هوایی اسقاطیل بر تجربه‌ی طولانی در تبدیل پلتفرم‌های غیرنظامی به اهداف نظامی تکیه دارد؛ نمونه‌هایی چون «شاعیط» (Westwind) که به هواپیمای اطلاعات دریایی تبدیل شد، مدل‌های «عیطام» و «اورون» که بر پایه‌ی جت‌های تجاری Gulfstream ساخته شدند، هواپیمای «عربا» برای حمل‌ونقل سبک، و جنگنده‌های «ناشر» و «کفیر» که بر اساس طراحی Mirage 5 فرانسه ساخته و بهبود یافتند. از یاد نباید برد پروژه‌ی بلندپروازانه‌ی «لاویا» برای ساخت جنگنده‌ی بومی پیشرفته که با ممانعت دولت آمریکا متوقف شد.

مدیرعامل صنایع هوایی بوعز لوی و نماینده‌ی شرکت L3Harris Technologies قرارداد همکاری را امضا کرده‌اند. همچنین، بسیاری از مدل‌های جت تجاری Gulfstream در همکاری با صنایع هوایی اسقاطیل طراحی و تولید می‌شوند؛ از جمله مدل G280 که تولید و توسعه‌اش در اسقاطیل انجام می‌شود، و مدل‌های قدیمی‌تر مانند G100 (Astra) که در همین صنایع طراحی شده بودند. این شرکت همچنین در سطح جهانی پیشگام در تبدیل هواپیماهای مسافربری همچون بوئینگ 777 به هواپیماهای باری است.

در هواپیمای جدید، سیستم‌های پیشرفته‌ی اسقاطیلی مانند رابط‌های باز مأموریت، ارتباط رمزگذاری‌شده، حسگرهای الکترواپتیکی و دکترین عملیاتی خاص ادغام خواهند شد. این ویژگی‌ها به آن امکان می‌دهد تا در شبکه‌ی عملیاتی عرررررتش اسقاطیل ادغام شود و آگاهی مستمر، واکنش سریع و دقت بالا را در امتداد مرزها فراهم کند.

«Blue Sky Warden» جایگزین جنگنده‌هایی چون F-35 یا هواپیماهای پشتیبان نیست، بلکه مکملی انعطاف‌پذیر در ترکیب هوایی محسوب می‌شود. این هواپیما به فرماندهی‌های میدانی اجازه می‌دهد تا الگوها را رصد کنند، رهگیری‌ها را هدایت کنند و به اهداف متغیر پاسخ دهند، بدون آن‌که به جنگنده‌ها یا پهپادهای بسیار گران فشار وارد شود. در واقع، این طرح بازگرداندن مأموریت‌های روزمره به پلتفرم‌های ساده‌تر و ارزان‌تر است؛ مأموریت‌هایی که معمولاً منابع زیادی از نیروی هوایی می‌گیرند.

در سطح بین‌المللی، هواپیماهای مشابهی وجود دارند: مدل AT-802 از Air Tractor، مدل برزیلی Super Tucano از Embraer، مدل آمریکایی OV-10 Bronco و IOMAX Archangel — همه نمونه‌هایی از گرایش جهانی به استفاده از هواپیماهای سبک (گاه کشاورزی) که برای مأموریت‌های تهاجمی و اطلاعاتی تطبیق یافته‌اند. در سوی دیگر طیف، هواپیمای آمریکایی A-10 Thunderbolt II قرار دارد که چالش حفظ هواپیماهای تهاجمی اختصاصی در برابر تهدیدهای مدرن را نشان می‌دهد.

در آمریکا سال‌هاست بحث بر سر ادامه‌ی خدمت A-10، این هواپیمای کند اما مرگبار، جریان دارد. پرسش اصلی آن است که آیا بهتر است ناوگانی کوچک اما پرتوان داشت یا پلتفرم‌های سنگین و پرهزینه را حفظ کرد؟ در پس این جدال، مسئله‌ی بنیادی توازن میان هزینه، انعطاف و بقا نهفته است؛ در دورانی که سامانه‌های پدافند هوایی پیشرفته آزادی عمل جنگنده‌ها را محدود می‌کنند. انتخاب فرماندهی عملیات ویژه‌ی آمریکا برای نسخه‌ی نظامی Sky Warden با نام OA-1K Skyraider II پاسخی به همین معضل است: وقتی اعزام هواپیماهای بزرگ و گران مقرون‌به‌صرفه نیست، هنوز می‌توان از پلتفرم ساده‌تر و ارزان‌تر برای کنترل اطلاعاتی و حمله‌ی محدود استفاده کرد.

BY أخٌ‌في‌الله