Telegram Group & Telegram Channel
واقعاً منظور از اینکه ما «قوم برگزیده» هستیم چیست؟

عنوان «قوم‌برگزیده» از بیرون ممکن است متکبرانه و خودپسندانه به نظر برسد. سؤال بزرگ این است که آیا ما، به‌عنوان یک جامعه، آماده‌ایم این چالش را بپذیریم تا این عنوان را توجیه کنیم: یعنی «قوم برگزیده» بودن نه تنها در حقوق، بلکه در مسئولیت‌ها و تعهدات نیز معنا پیدا کند.

در طول سال گذشته، کار جدید و دشواری انجام دادم: سایتی راه‌اندازی کردم که در آن افراد ضدیهود را برای گفت‌وگو دعوت می‌کنم. بله، دقیقاً همین‌طور. هفته‌ای یک یا دو بار با آن‌ها می‌نشینم، گوش می‌کنم و سؤال می‌پرسم. من سعی نمی‌کنم آن‌ها را قانع کنم، بحث نمی‌کنم، حتی قصد ندارم نظرشان را تغییر دهم. هدف تنها این است که بفهمم این دیدگاه‌ها از کجا شکل گرفته‌اند؟ آن‌ها آخرین بار چه زمانی این دیدگاه‌ها را بررسی کرده‌اند؟ چه چیزهایی آموخته‌اند؟ این ملاقات همیشه راحت نیست، اما امیدوارم به مرور زمان بفهمم یهودستیزی چگونه شکل می‌گیرد و شاید بتوانم شروع به تفکر درباره راه‌هایی کنم که به ما کمک کند با آن مقابله کنیم.

در طول این گفت‌وگوها، چیزهای جالبی یاد گرفتم. به‌عنوان مثال، چند نفر از آنتی‌سمیت‌ها گفتند که از ایده ما به‌عنوان «قوم برگزیده» بسیار آزرده می‌شوند. از نظر آن‌ها، این یک اظهار نظر متکبرانه است. آن‌ها می‌پرسند: «چطور جرأت می‌کنید چنین چیزی بگویید؟» و اضافه می‌کنند: «ما چه؟ ما نوع دوم هستیم؟»

به محض اینکه این را شنیدم، ناگهان به جامعه خودمان در اسقاطیل فکر کردم. در میان ما نیز کسانی هستند که خود را نوع اول می‌دانند و کسانی که خود را نوع دوم می‌دانند. کسانی که احساس می‌کنند کشور 🤮 متعلق به آن‌هاست و کسانی که مطمئن هستند کشور 🤮 آن‌ها را نادیده می‌گیرد. ناگهان متوجه شدم که این اظهار نظر درباره اینکه ما «قوم برگزیده» هستیم، می‌تواند واقعاً به‌عنوان متکبرانه و آسیب‌زننده برداشت شود.

با این حال، در کنار این درک، اعتراف می‌کنم که هنوز معتقدم این بیان درست است. از نظر من، ملت یهود واقعاً جامعه‌ای خاص است؛ مردمی کوچک که تأثیرگذار هستند و بیش از اندازه خودشان به جهان کمک می‌کنند. و از آنجا که می‌خواهم همچنان بر این ایده پایبند بمانم که ما واقعاً ملت منتخب و ویژه‌ای هستیم، شروع به پرسیدن این سؤال کردم: معنای «قوم برگزیده» بودن چیست؟

اولین چیزی که به ذهنم رسید جمله قدیمی از فیلم‌های «اسپایدرمن» بود: «با قدرت زیاد، مسئولیت بزرگ هم می‌آید». این باعث شد فکر کنم که اگر واقعاً خود را قوم برگزیده می‌دانیم، شاید معنای آن فقط حقوق نباشد، بلکه مسئولیت هم داشته باشیم. شاید قوم برگزیده بودن یعنی قبول کردن استانداردهای بالاتر: در کمک‌هایمان، در اخلاقمان، در رفتار اجتماعی و در مسئولیتمان نسبت به جهان.

اما وقتی شروع به فکر کردن درباره معنای قوم‌برگزیده بودن – یعنی پایبندی به استانداردهای بالاتر – کردم، متوجه شدم که این کار آنقدرها ساده نیست.

در بحث‌هایمان با مردم کشورهای دیگر، و همچنین در گفتگوهای داخلی‌مان که خودمان را توجیه می‌کنیم، اغلب می‌گوییم استانداردهایی که بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شویم با استانداردهایی که دیگر کشورها بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شوند، متفاوت است. اغلب می‌گوییم: «چرا درباره آنچه در یمن، سوریه و ایران رخ می‌دهد شکایتی نیست؟» ما می‌خواهیم بر اساس همان استانداردهایی قضاوت شویم که دیگر کشورها نیز بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شوند، و نه هر کشور دیگری، بلکه کشورهایی که واقعاً نمی‌خواهیم شبیه آن‌ها باشیم، کشورهایی که ما آن‌ها را تحسین نمی‌کنیم.

پس، اگر می‌خواهیم قوم‌برگزیده را حفظ کنیم، شاید نباید خود را با کسانی که رفتار زشتی دارند مقایسه کنیم، بلکه باید خود را با استانداردی که می‌خواهیم تعیین کنیم بسنجیم: استانداردهای ملت منتخب.

آیا می‌خواهیم خود را قوم برگزیده بدانیم – و بدانیم که این یعنی استانداردهایی که بر ما اعمال می‌شود باید بالاتر باشند، و نباید انتظار داشته باشیم حتی بر اساس همان استانداردهایی که سایر کشورها را قضاوت می‌کنند قضاوت شویم، چه برسد به کشورهایی که شکست خورده‌اند؟

و سؤال اصلی: آیا واقعاً آماده این چالش هستیم؟ آیا می‌خواهیم خود را قوم برگزیده بدانیم و بدانیم این یعنی استانداردهایی که بر ما اعمال می‌شود باید بالاتر باشد، و نباید انتظار داشته باشیم حتی بر اساس همان استانداردهایی که سایر کشورها را قضاوت می‌کنند قضاوت شویم، چه برسد به کشورهایی که شکست خورده‌اند؟

من، حداقل، آماده این چالش هستم. آماده‌ام که گفته شود: اسقاطیل قوم برگزیده است، جامعه‌ای که موفق و سهم خود را دارد، اما هم‌زمان مسئولیت‌ها و استانداردهای بالاتر را نیز بر عهده دارد.

و سؤالی که برای شما باقی می‌گذارم این است: آیا ما، همه ما، آماده‌ایم این چالش را بپذیریم، نه تنها از نظر حقوق، بلکه از نظر مسئولیت‌ها و تعهدات؟
🤬20👎5😁3



group-telegram.com/mhrezaa2/202220
Create:
Last Update:

واقعاً منظور از اینکه ما «قوم برگزیده» هستیم چیست؟

عنوان «قوم‌برگزیده» از بیرون ممکن است متکبرانه و خودپسندانه به نظر برسد. سؤال بزرگ این است که آیا ما، به‌عنوان یک جامعه، آماده‌ایم این چالش را بپذیریم تا این عنوان را توجیه کنیم: یعنی «قوم برگزیده» بودن نه تنها در حقوق، بلکه در مسئولیت‌ها و تعهدات نیز معنا پیدا کند.

در طول سال گذشته، کار جدید و دشواری انجام دادم: سایتی راه‌اندازی کردم که در آن افراد ضدیهود را برای گفت‌وگو دعوت می‌کنم. بله، دقیقاً همین‌طور. هفته‌ای یک یا دو بار با آن‌ها می‌نشینم، گوش می‌کنم و سؤال می‌پرسم. من سعی نمی‌کنم آن‌ها را قانع کنم، بحث نمی‌کنم، حتی قصد ندارم نظرشان را تغییر دهم. هدف تنها این است که بفهمم این دیدگاه‌ها از کجا شکل گرفته‌اند؟ آن‌ها آخرین بار چه زمانی این دیدگاه‌ها را بررسی کرده‌اند؟ چه چیزهایی آموخته‌اند؟ این ملاقات همیشه راحت نیست، اما امیدوارم به مرور زمان بفهمم یهودستیزی چگونه شکل می‌گیرد و شاید بتوانم شروع به تفکر درباره راه‌هایی کنم که به ما کمک کند با آن مقابله کنیم.

در طول این گفت‌وگوها، چیزهای جالبی یاد گرفتم. به‌عنوان مثال، چند نفر از آنتی‌سمیت‌ها گفتند که از ایده ما به‌عنوان «قوم برگزیده» بسیار آزرده می‌شوند. از نظر آن‌ها، این یک اظهار نظر متکبرانه است. آن‌ها می‌پرسند: «چطور جرأت می‌کنید چنین چیزی بگویید؟» و اضافه می‌کنند: «ما چه؟ ما نوع دوم هستیم؟»

به محض اینکه این را شنیدم، ناگهان به جامعه خودمان در اسقاطیل فکر کردم. در میان ما نیز کسانی هستند که خود را نوع اول می‌دانند و کسانی که خود را نوع دوم می‌دانند. کسانی که احساس می‌کنند کشور 🤮 متعلق به آن‌هاست و کسانی که مطمئن هستند کشور 🤮 آن‌ها را نادیده می‌گیرد. ناگهان متوجه شدم که این اظهار نظر درباره اینکه ما «قوم برگزیده» هستیم، می‌تواند واقعاً به‌عنوان متکبرانه و آسیب‌زننده برداشت شود.

با این حال، در کنار این درک، اعتراف می‌کنم که هنوز معتقدم این بیان درست است. از نظر من، ملت یهود واقعاً جامعه‌ای خاص است؛ مردمی کوچک که تأثیرگذار هستند و بیش از اندازه خودشان به جهان کمک می‌کنند. و از آنجا که می‌خواهم همچنان بر این ایده پایبند بمانم که ما واقعاً ملت منتخب و ویژه‌ای هستیم، شروع به پرسیدن این سؤال کردم: معنای «قوم برگزیده» بودن چیست؟

اولین چیزی که به ذهنم رسید جمله قدیمی از فیلم‌های «اسپایدرمن» بود: «با قدرت زیاد، مسئولیت بزرگ هم می‌آید». این باعث شد فکر کنم که اگر واقعاً خود را قوم برگزیده می‌دانیم، شاید معنای آن فقط حقوق نباشد، بلکه مسئولیت هم داشته باشیم. شاید قوم برگزیده بودن یعنی قبول کردن استانداردهای بالاتر: در کمک‌هایمان، در اخلاقمان، در رفتار اجتماعی و در مسئولیتمان نسبت به جهان.

اما وقتی شروع به فکر کردن درباره معنای قوم‌برگزیده بودن – یعنی پایبندی به استانداردهای بالاتر – کردم، متوجه شدم که این کار آنقدرها ساده نیست.

در بحث‌هایمان با مردم کشورهای دیگر، و همچنین در گفتگوهای داخلی‌مان که خودمان را توجیه می‌کنیم، اغلب می‌گوییم استانداردهایی که بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شویم با استانداردهایی که دیگر کشورها بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شوند، متفاوت است. اغلب می‌گوییم: «چرا درباره آنچه در یمن، سوریه و ایران رخ می‌دهد شکایتی نیست؟» ما می‌خواهیم بر اساس همان استانداردهایی قضاوت شویم که دیگر کشورها نیز بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شوند، و نه هر کشور دیگری، بلکه کشورهایی که واقعاً نمی‌خواهیم شبیه آن‌ها باشیم، کشورهایی که ما آن‌ها را تحسین نمی‌کنیم.

پس، اگر می‌خواهیم قوم‌برگزیده را حفظ کنیم، شاید نباید خود را با کسانی که رفتار زشتی دارند مقایسه کنیم، بلکه باید خود را با استانداردی که می‌خواهیم تعیین کنیم بسنجیم: استانداردهای ملت منتخب.

آیا می‌خواهیم خود را قوم برگزیده بدانیم – و بدانیم که این یعنی استانداردهایی که بر ما اعمال می‌شود باید بالاتر باشند، و نباید انتظار داشته باشیم حتی بر اساس همان استانداردهایی که سایر کشورها را قضاوت می‌کنند قضاوت شویم، چه برسد به کشورهایی که شکست خورده‌اند؟

و سؤال اصلی: آیا واقعاً آماده این چالش هستیم؟ آیا می‌خواهیم خود را قوم برگزیده بدانیم و بدانیم این یعنی استانداردهایی که بر ما اعمال می‌شود باید بالاتر باشد، و نباید انتظار داشته باشیم حتی بر اساس همان استانداردهایی که سایر کشورها را قضاوت می‌کنند قضاوت شویم، چه برسد به کشورهایی که شکست خورده‌اند؟

من، حداقل، آماده این چالش هستم. آماده‌ام که گفته شود: اسقاطیل قوم برگزیده است، جامعه‌ای که موفق و سهم خود را دارد، اما هم‌زمان مسئولیت‌ها و استانداردهای بالاتر را نیز بر عهده دارد.

و سؤالی که برای شما باقی می‌گذارم این است: آیا ما، همه ما، آماده‌ایم این چالش را بپذیریم، نه تنها از نظر حقوق، بلکه از نظر مسئولیت‌ها و تعهدات؟

BY أخٌ‌في‌الله




Share with your friend now:
group-telegram.com/mhrezaa2/202220

View MORE
Open in Telegram


Telegram | DID YOU KNOW?

Date: |

The news also helped traders look past another report showing decades-high inflation and shake off some of the volatility from recent sessions. The Bureau of Labor Statistics' February Consumer Price Index (CPI) this week showed another surge in prices even before Russia escalated its attacks in Ukraine. The headline CPI — soaring 7.9% over last year — underscored the sticky inflationary pressures reverberating across the U.S. economy, with everything from groceries to rents and airline fares getting more expensive for everyday consumers. Again, in contrast to Facebook, Google and Twitter, Telegram's founder Pavel Durov runs his company in relative secrecy from Dubai. "For Telegram, accountability has always been a problem, which is why it was so popular even before the full-scale war with far-right extremists and terrorists from all over the world," she told AFP from her safe house outside the Ukrainian capital. However, the perpetrators of such frauds are now adopting new methods and technologies to defraud the investors. The last couple days have exemplified that uncertainty. On Thursday, news emerged that talks in Turkey between the Russia and Ukraine yielded no positive result. But on Friday, Reuters reported that Russian President Vladimir Putin said there had been some “positive shifts” in talks between the two sides.
from us


Telegram أخٌ‌في‌الله
FROM American