در وین، پایتخت اتریش، یک پسر یهودی ۱۲ساله به‌طور وحشیانه توسط دو همکلاسی‌اش در مدرسه‌ای در محله «لاوپولد‌اشتات» مورد ضرب‌وشتم و اخاذی قرار گرفت.
مادر کودک گفت این حمله‌ها ماهیتی ضدیهودی داشته و مدیران مدرسه بارها هشدارهای او را نادیده گرفته‌اند تا جایی که ناچار شد به پلیس شکایت کند. به گفته او، هنگام حمله یکی از مهاجمان فریاد زده: «یهودی! اگر چیزی بگویی، به همه می‌گویم که یهودی هستی، آن وقت ببین چه می‌شود».

طبق گزارش رسانه‌های اتریشی، مشاجره ساده بین دو دانش‌آموز به کتک‌کاری شدید تبدیل شد. رهگذران دخالت کردند و پسر مضروب به بیمارستان منتقل شد و ۲۴ ساعت بستری بود.
خانواده می‌گویند این نخستین بار نیست؛ پیش‌تر هم دانش‌آموزان دیگر او را خفه کرده، از پله‌ها هل داده، عکسش را در تیک‌تاک با توهین منتشر کرده و از او پول اخاذی کرده‌اند.

با وجود شکایت‌های مکرر، مدرسه اقدامی نکرده و حتی شعارهای «از رود تا دریا» بارها در محوطه مدرسه شنیده شده است. اکنون خانواده در تلاش‌اند کودک را به مدرسه‌ای امن‌تر منتقل کنند.

واقعاً منظور از اینکه ما «قوم برگزیده» هستیم چیست؟

عنوان «قوم‌برگزیده» از بیرون ممکن است متکبرانه و خودپسندانه به نظر برسد. سؤال بزرگ این است که آیا ما، به‌عنوان یک جامعه، آماده‌ایم این چالش را بپذیریم تا این عنوان را توجیه کنیم: یعنی «قوم برگزیده» بودن نه تنها در حقوق، بلکه در مسئولیت‌ها و تعهدات نیز معنا پیدا کند.

در طول سال گذشته، کار جدید و دشواری انجام دادم: سایتی راه‌اندازی کردم که در آن افراد ضدیهود را برای گفت‌وگو دعوت می‌کنم. بله، دقیقاً همین‌طور. هفته‌ای یک یا دو بار با آن‌ها می‌نشینم، گوش می‌کنم و سؤال می‌پرسم. من سعی نمی‌کنم آن‌ها را قانع کنم، بحث نمی‌کنم، حتی قصد ندارم نظرشان را تغییر دهم. هدف تنها این است که بفهمم این دیدگاه‌ها از کجا شکل گرفته‌اند؟ آن‌ها آخرین بار چه زمانی این دیدگاه‌ها را بررسی کرده‌اند؟ چه چیزهایی آموخته‌اند؟ این ملاقات همیشه راحت نیست، اما امیدوارم به مرور زمان بفهمم یهودستیزی چگونه شکل می‌گیرد و شاید بتوانم شروع به تفکر درباره راه‌هایی کنم که به ما کمک کند با آن مقابله کنیم.

در طول این گفت‌وگوها، چیزهای جالبی یاد گرفتم. به‌عنوان مثال، چند نفر از آنتی‌سمیت‌ها گفتند که از ایده ما به‌عنوان «قوم برگزیده» بسیار آزرده می‌شوند. از نظر آن‌ها، این یک اظهار نظر متکبرانه است. آن‌ها می‌پرسند: «چطور جرأت می‌کنید چنین چیزی بگویید؟» و اضافه می‌کنند: «ما چه؟ ما نوع دوم هستیم؟»

به محض اینکه این را شنیدم، ناگهان به جامعه خودمان در اسقاطیل فکر کردم. در میان ما نیز کسانی هستند که خود را نوع اول می‌دانند و کسانی که خود را نوع دوم می‌دانند. کسانی که احساس می‌کنند کشور 🤮 متعلق به آن‌هاست و کسانی که مطمئن هستند کشور 🤮 آن‌ها را نادیده می‌گیرد. ناگهان متوجه شدم که این اظهار نظر درباره اینکه ما «قوم برگزیده» هستیم، می‌تواند واقعاً به‌عنوان متکبرانه و آسیب‌زننده برداشت شود.

با این حال، در کنار این درک، اعتراف می‌کنم که هنوز معتقدم این بیان درست است. از نظر من، ملت یهود واقعاً جامعه‌ای خاص است؛ مردمی کوچک که تأثیرگذار هستند و بیش از اندازه خودشان به جهان کمک می‌کنند. و از آنجا که می‌خواهم همچنان بر این ایده پایبند بمانم که ما واقعاً ملت منتخب و ویژه‌ای هستیم، شروع به پرسیدن این سؤال کردم: معنای «قوم برگزیده» بودن چیست؟

اولین چیزی که به ذهنم رسید جمله قدیمی از فیلم‌های «اسپایدرمن» بود: «با قدرت زیاد، مسئولیت بزرگ هم می‌آید». این باعث شد فکر کنم که اگر واقعاً خود را قوم برگزیده می‌دانیم، شاید معنای آن فقط حقوق نباشد، بلکه مسئولیت هم داشته باشیم. شاید قوم برگزیده بودن یعنی قبول کردن استانداردهای بالاتر: در کمک‌هایمان، در اخلاقمان، در رفتار اجتماعی و در مسئولیتمان نسبت به جهان.

اما وقتی شروع به فکر کردن درباره معنای قوم‌برگزیده بودن – یعنی پایبندی به استانداردهای بالاتر – کردم، متوجه شدم که این کار آنقدرها ساده نیست.

در بحث‌هایمان با مردم کشورهای دیگر، و همچنین در گفتگوهای داخلی‌مان که خودمان را توجیه می‌کنیم، اغلب می‌گوییم استانداردهایی که بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شویم با استانداردهایی که دیگر کشورها بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شوند، متفاوت است. اغلب می‌گوییم: «چرا درباره آنچه در یمن، سوریه و ایران رخ می‌دهد شکایتی نیست؟» ما می‌خواهیم بر اساس همان استانداردهایی قضاوت شویم که دیگر کشورها نیز بر اساس آن‌ها قضاوت می‌شوند، و نه هر کشور دیگری، بلکه کشورهایی که واقعاً نمی‌خواهیم شبیه آن‌ها باشیم، کشورهایی که ما آن‌ها را تحسین نمی‌کنیم.

پس، اگر می‌خواهیم قوم‌برگزیده را حفظ کنیم، شاید نباید خود را با کسانی که رفتار زشتی دارند مقایسه کنیم، بلکه باید خود را با استانداردی که می‌خواهیم تعیین کنیم بسنجیم: استانداردهای ملت منتخب.

آیا می‌خواهیم خود را قوم برگزیده بدانیم – و بدانیم که این یعنی استانداردهایی که بر ما اعمال می‌شود باید بالاتر باشند، و نباید انتظار داشته باشیم حتی بر اساس همان استانداردهایی که سایر کشورها را قضاوت می‌کنند قضاوت شویم، چه برسد به کشورهایی که شکست خورده‌اند؟

و سؤال اصلی: آیا واقعاً آماده این چالش هستیم؟ آیا می‌خواهیم خود را قوم برگزیده بدانیم و بدانیم این یعنی استانداردهایی که بر ما اعمال می‌شود باید بالاتر باشد، و نباید انتظار داشته باشیم حتی بر اساس همان استانداردهایی که سایر کشورها را قضاوت می‌کنند قضاوت شویم، چه برسد به کشورهایی که شکست خورده‌اند؟

من، حداقل، آماده این چالش هستم. آماده‌ام که گفته شود: اسقاطیل قوم برگزیده است، جامعه‌ای که موفق و سهم خود را دارد، اما هم‌زمان مسئولیت‌ها و استانداردهای بالاتر را نیز بر عهده دارد.

و سؤالی که برای شما باقی می‌گذارم این است: آیا ما، همه ما، آماده‌ایم این چالش را بپذیریم، نه تنها از نظر حقوق، بلکه از نظر مسئولیت‌ها و تعهدات؟

اسکای نیوز عربی :
منابع اروپایی ادعا کردند: «حمله گستردهٔ اسقاطیل به لبنان فقط مسئلهٔ زمان است».

در فرماندهی جنوب امروز سامانه‌ای آزمایشی از سوی عرررررتش به نمایش گذاشته شد که هدف آن کمک به متوقف کردن پدیده پهپادها در مرز مصر است.

این سامانه به‌سرعت توسعه یافته تا به تهدید روزانه نفوذ پهپادهایی از مصر پاسخ دهد؛ پهپادهایی که حامل سلاح هستند و در نهایت به دست شبکه‌های جنایتکار در جنوب سرزمین‌های اشغالی می‌رسند. این راهکار می‌تواند این پدیده را از میان ببرد یا دست‌کم آن را کاهش دهد.

تهدید پهپادها از آغاز جنگ به‌شدت در ذهن عمومی اسقاطیلی‌ها نقش بسته است، اما در هفته‌های اخیر این پدیده به مرزهای «آرام‌تر» نیز گسترش یافته است.

حمله پهپادی تروریست های صهیونیست به خودرویی در جنوب لبنان

حمله پهپادی تروریست های صهیونیست به ماشین الات اواربرداری در جنوب لبنان

امروزهم اجازه ندادند فلسطینیها زیتونهاشون رو برداشت کنند

خود شهرک نشینان تروریست زیتونهای فلسطینی. رو دزدیدن

⭕️سلسلة "أُولي البأس"... ليست مجرد عرضٍ للأحداث، بل هي وثيقة تاريخية، عبر حلقات يومية، تسطّر بطولات رجالٍ كتبوا بدمهم وصمودهم فصولًا ساطعة من تاريخ المقاومة.
"أُولي البأس"... حكاية الذين لم يُهزَموا، بل صنعوا بدمائهم ذاكرة المجد والخلود التي ستبقى حيّة.

اليوم الثاني والثلاثون / الخميس 24 تشرينَ الأوَّلِ 2024

جودة منخفضة

#أولي_البأس
#الإعلام_الحربي

هم‌زمان با خویشتنداری آمریکا در مورد اقدامات در غزه، در مورد لبنان، آمریکایی‌ها در واقع به اسقاطیل چراغ سبز داده‌اند تا حملاتش علیه حزب‌الله را تشدید کند.

در عمل، لبنان در مسئله خلع سلاح سازمان تروریستی حزب‌الله تعلل می‌کند، و آمریکایی‌ها کاملاً از این موضوع و از نگرانی‌های اسقاطیل آگاه‌اند. بنابراین، در حالی که آمریکایی‌ها از اسقاطیل می‌خواهند واکنش‌های خود را در غزه محدود کند، در مورد لبنان چنین درخواستی ندارند.

در واقع، اسقاطیل همچنان از آمریکا چراغ سبز دریافت می‌کند تا به حملات خود علیه تحریکات حزب‌الله ادامه دهد و حتی آن‌ها را افزایش دهد.

امروز شاید آغاز این روند را با همین حملات اسقاطیلی دیده باشیم. فقط یادآوری کنیم سخنانی را که چند روز پیش «تام براک»، فرستاده آمریکایی، گفت: «اگر بیروت اقدام نکند، شاخه نظامی حزب‌الله به‌طور اجتناب‌ناپذیر در برابر رویارویی بزرگی با اسقاطیل قرار خواهد گرفت.» و باید گفت که همه طرف‌ها خود را به‌خوبی برای این رویارویی آماده می‌کنند.

وزیر خارجه آمریکا، روبیو: «اگر حماس سلاح‌هایش را زمین نگذارد، این نقض توافق خواهد بود؛ همه بر سر این موضوع توافق دارند که حماس نباید بر غزه حکومت کند و سازمان اونروا نیز در تلاش‌های امدادی مشارکت نخواهد داشت.»

با حضور سربازانی از اسپانیا و فرانسه، وزیر خارجه آمریکا اعلام کرد در مقر فرماندهی در کریات گت: «هیچ برنامه جایگزینی وجود ندارد»

«دیگر نه تونلی وجود خواهد داشت و نه موشکی، و اونروا هیچ نقشی نخواهد داشت»، این را مارکو روبیو در مقر فرماندهی آمریکایی اعلام کرد؛ جایی که سربازانی از چندین ارتش خارجی نیز دیده می‌شدند. روبیو گفت اگر حماس سلاح‌هایش را زمین نگذارد یا پیکر کشته‌شدگان بازگردانده نشود، این نقض توافق خواهد بود و تأکید کرد که هیچ برنامه دیگری جز طرح ترامپ وجود ندارد: «بیش از ۲۴ کشور، از جمله کشورهای مسلمان، متعهد به بازسازی غزه بدون حماس هستند.»

در مقر آمریکایی در کریات گات امروز، سربازانی از چند کشور دیده شدند، حتی کشورهایی که در طول جنگ موضعی تند و سخت علیه اسقاطیل داشتند. در میان یونیفورم‌ها، نیروهایی از ارتش آمریکا، فرانسه، بریتانیا، اسپانیا، استرالیا، یونان و قبرس دیده می‌شدند. در کنار این نیروها، شخصیت‌هایی از کشورهای دیگری نیز حضور داشتند — از جمله اردن، امارات متحده عربی، کانادا، دانمارک و حتی سفیر آمریکا در یمن.

مسئول این مقر که وظیفه‌اش نظارت بر اجرای آتش‌بس در نوار غزه و ورود کمک‌های انسانی است، ژنرال پاتریک فرانک، فرمانده سه‌ستاره است. به گفته منابع حاضر، جمعه گذشته شرکت‌کنندگان طبق سنت مراسم شبات برگزار کردند و سربازان آمریکایی «بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند». روی صفحه‌نمایش‌های بزرگ، گزارش‌های خبری و تصاویری از تمرکز کمک‌های انسانی در مرز غزه نمایش داده می‌شود.

در میان اطلاعاتی که بر صفحه‌ها نمایش داده می‌شود، گزارشی هست مبنی بر این‌که در ۲۲ اکتبر کامیون‌های حامل کمک از امارات از گذرگاه رفح عبور کرده و در راه گذرگاه کرم شالوم بودند تا تجهیزات خود را به نوار غزه منتقل کنند. در ۲۳ اکتبر در شبکه‌های اجتماعی غزه گزارش شد که در نوار غزه کمبود سبزیجات، میوه‌ها و لبنیات وجود دارد. در گزارشی دیگر، نقل‌قولی از نتانیابو آمده بود که گفته است آمریکا خواهان اسقاطیلی «قوی و مستقل است که بداند چگونه از خود دفاع کند».

در وسط آشیانه بزرگ، دو پوستر بزرگ حاوی «طرح بیست‌نکته‌ای ترامپ» نصب شده است. برای بهبود آکوستیک محیط، آمریکایی‌ها کف آشیانه را با چمن مصنوعی پوشانده‌اند.

مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا که ظهر به این مقر آمده بود، در میان شخصیت‌ها و افسران حاضر گشت و فعالیت آن‌ها را مرور کرد. همه سربازان حاضر در آشیانه برای شنیدن بیانیه‌اش گرد آمدند. در گوشه آشیانه نیز میزهایی وجود داشت که از دید رسانه‌ها پنهان بودند و در آن‌جا سربازان خارجی و افسران عرررررتش اسقاطیل مشغول فعالیت بودند.

روبیو گفت: «در اینجا کار بزرگی انجام می‌شود، چیزی که هرگز پیش از این اتفاق نیفتاده بود. این مأموریتی تاریخی است؛ جای افتخار داریم، گرچه چالش‌های زیادی پیش روست. مسیر طولانی خواهد بود، با فراز و نشیب‌ها، اما می‌توان خوش‌بین بود.»

او افزود که در بازدیدش خواسته بداند نیازهای این مقر چیست: «در این‌جا نمایندگانی از کشورهای دیگر حضور دارند، و البته اسقاطیلی‌هایی که میزبان ما هستند. آن‌ها در چند جبهه پیشرفت کرده‌اند — نخست در حفظ آتش‌بس.»

روبیو تأکید کرد: «در آن‌سوی خط زرد، تروریست‌های(باباته) مسلحی هستند که با بیرحمی به مردم خود آسیب می‌زنند. همه این‌ها باید کنترل شود تا رخدادهای ناخواسته روی ندهد. ما همچنین در حال هماهنگی برای ورود کمک‌های انسانی به غزه هستیم، چون در پشت این خط مناطق امن‌تری داریم. در آنجا در حال ایجاد نیروی ثبات از کشورهای داوطلب و تأمین‌کننده منابع هستیم و می‌خواهیم برای آن بهترین مأموریت ممکن را بسازیم — خواه تحت نظارت سازمان ملل باشد، خواه نهادی دیگر. هدف این است که کمک‌ها بدون غارت تحویل داده شوند و شرایطی ایجاد شود که بتوانیم نیروی ثبات را وارد کنیم و بازسازی را پیش ببریم.»

به گفته روبیو، کشورهای زیادی علاقه‌مند به شرکت در این نیرو هستند، هرچند گزارش‌هایی وجود دارد که کشورهای عربی تا زمانی که حماس مسلح است، از ورود به نوار غزه هراس دارند و نمی‌خواهند به‌عنوان نیروی اشغالگر دیده شوند. او حاضر نشد بگوید اسقاطیل بر چه کشورهایی «وتو» گذاشته است و یا کدام کشورها در نیرو شرکت خواهند کرد.

روبیو هدف این مأموریت را چنین توضیح داد: «بازسازی بلندمدت غزه و ایجاد شرایطی که آنچه در هفتم اکتبر رخ داد، هرگز تکرار نشود و دیگر هیچ تهدیدی علیه اسقاطیل وجود نداشته باشد.»

او تأکید کرد: «هیچ کشوری در جهان به‌اندازه آمریکا به امنیت اسقاطیل کمک نکرده است.» روبیو خواستار خلع سلاح کامل نوار غزه شد و گفت: «فراتر از طرح بیست‌نکته‌ای ترامپ، هیچ طرح جایگزینی وجود ندارد. این بهترین برنامه برای موفقیت است.»

روبیو تصریح کرد: «اگر حماس از خلع سلاح خود سر باز زند، این نقض توافق خواهد بود — و این موضوع اجرا خواهد شد.» او افزود که در حال حاضر طرف‌ها مشغول بررسی صدها کیلومتر تونل باقی‌مانده در غزه هستند. «اسقاطیل به تعهدات خود در توافق عمل می‌کند و ما امیدواریم شرایطی ایجاد کنیم که حماس دیگر کنترل و نفوذی نداشته باشد. این در هفته آینده رخ نخواهد داد، اما می‌خواهیم شرایطی بسازیم که مردم دیگر از حماس نترسند.»

او ادامه داد: «این فقط آمریکا نیست، بلکه بیش از ۲۴ کشور، از جمله کشورهای مسلمان، متعهد به غزه‌ای بدون حماس هستند.»

روبیو گفت آمریکا فشار می‌آورد تا تمام گروگان‌ها و پیکرهای کشته‌شدگان بازگردانده شوند و انتظار دارد هر دو طرف تعهداتشان را اجرا کنند تا توافق از هم نپاشد. «پیکرها بازگردانده خواهند شد، و اگر نه، توافق فرو خواهد ریخت — اما این اتفاق خواهد افتاد.»

وزیر خارجه آمریکا افزود: «کارهای زیادی باقی مانده و موانعی نیز وجود دارد. همه توافق دارند که حماس در اداره غزه نقشی نخواهد داشت. پیشرفتی که در دو هفته گذشته حاصل شده، در تاریخ بشر بی‌سابقه است و امنیت اسقاطیل را در بلندمدت به شکل مثبتی تغییر خواهد داد. مسیر دشوار خواهد بود، اما هر روز وضعیت بهتر می‌شود.»

روبیو در پاسخ به پرسشی درباره نقش آینده تشکیلات خودگردان فلسطین در غزه گفت: «ما از وضعیت تشکیلات خودگردان نگرانیم؛ این نهاد نیازمند اصلاحات است. در بلندمدت، جایگزین حماس نخواهد بود، زیرا حماس سازمانی تروریستی است. این موضوعی است که باید با اسقاطیل و کشورهای دیگر روی آن کار کنیم.» او افزود: «اونروا درگیر نخواهد شد، و دیگر نه تونلی خواهد بود و نه موشکی که اسقاطیل را تهدید کند.»

در مورد عادی‌سازی روابط با کشورهای دیگر، روبیو گفت: «نیازی نیست مزایای عادی‌سازی را برای اسقاطیلی‌ها توضیح دهیم. پیش از هفتم اکتبر، ما به آن نزدیک شده بودیم. این امر به نفع مردم اسقاطیل و کل منطقه است. نام کشورها را نمی‌برم، اما می‌دانیم چه کسانی در این روند دخیل‌اند. این فوق‌العاده خواهد بود، ما می‌خواهیم شاهد گسترش “توافق‌های ابراهیم” باشیم، و کاری که اکنون انجام می‌دهیم، به این روند شتاب می‌بخشد.»