تقي رحماني

Forwarded from ملی مذهبی

حکایت بدفهمی ما از خود و دیگری (غرب) -قسمت اول

✍🏿تقی رحمانی

♦️این بحث فتح بابی در کاوش های ذهنی من با مرور تجربه گذشته خود و دیگران است که به شکل سلسله مقالاتی پیاپی منتشر می شود و بی گمان بدون نقض و ایراد در تحلیل و نتیجه نیست.

♦️من معتقدم در همه دوران مدرن و حتی پس از دوران امیرکبیر که نوسازی ایران با مشکلاتی مواجه شد، همزمان ما نیز به شکل متقابل در فهم خودمان و در فهم از دیگری (غرب) دچار مشکلات اساسی شدیم. علت آن نیز این بود که اندیشه سازی و تولید فکر ما همواره ترجمه ای بوده است.

♦️باید توجه کرد که هر حوزه تمدنی در فهم مسائل خود، علوم انسانی ویژه و مختص جامعه خود را خلق می کند. علوم نیز با هم دهش و ارتباط دارند ولی کاملا شبیه هم نیستند.

♦️نظریات و روش هایی که ما برای تبیین خود و فهم دیگری از حوزه تمدنی غرب به عاریت گرفته ایم، هر چند که لزوما تمام آن اشتباه نیست، اما ما را به شناخت درست خود و دیگری رهنمون نکرده است. درصورتی‌که آن نظریه ها و روش ها برای آن حوزه تمدنی مفید و درست بوده است.

♦️البته هر ایده و نظر در آن حوزه تمدنی را نیز می توان نقد و بررسی کرد. حوزه های تمدنی در روش و نظریه از هم کمک و الهام می گیرند ولی شبیه هم نیستند، حتی در غرب هم اینگونه نیست که مثلاً نگاه آنگلوساکسونی به تاریخ با نگاه ایتالیایی نسبت به تاریخ یکی باشد؛ یعنی حتی با وجود این که حوزه تمدنی غرب یک کل واحد است، ولی اگر وارد این کل واحد شویم، می بینیم که با هم تفاوت هایی دارند که اتفاقاً به خلاقیت و نوآوریشان افزوده است.

📌متن کامل

@mellimazzhabi

ملی مذهبی

حکایت بدفهمی ما از خود و دیگری (غرب) -قسمت اول - ملی مذهبی

    این بحث فتح بابی در کاوش های ذهنی من با مرور تجربه گذشته خود و دیگران است که به شکل سلسله مقالاتی پیاپی منتشر می شود و بی گمان بدون نقض و ایراد در تحلیل و نتیجه نیست. من معتقدم در همه دوران مدرن و حتی پس از دوران امیرکبیر که نوسازی ایران […]

www.group-telegram.com/ms/taghirahmani.com/2885

2.97K viewsApr 8, 2022 at 18:14

حکایت بدفهمی ما از خود و دیگری (غرب) -قسمت اول

✍🏿تقی رحمانی

♦️این بحث فتح بابی در کاوش های ذهنی من با مرور تجربه گذشته خود و دیگران است که به شکل سلسله مقالاتی پیاپی منتشر می شود و بی گمان بدون نقض و ایراد در تحلیل و نتیجه نیست.

♦️من معتقدم در همه دوران مدرن و حتی پس از دوران امیرکبیر که نوسازی ایران با مشکلاتی مواجه شد، همزمان ما نیز به شکل متقابل در فهم خودمان و در فهم از دیگری (غرب) دچار مشکلات اساسی شدیم. علت آن نیز این بود که اندیشه سازی و تولید فکر ما همواره ترجمه ای بوده است.

♦️باید توجه کرد که هر حوزه تمدنی در فهم مسائل خود، علوم انسانی ویژه و مختص جامعه خود را خلق می کند. علوم نیز با هم دهش و ارتباط دارند ولی کاملا شبیه هم نیستند.

♦️نظریات و روش هایی که ما برای تبیین خود و فهم دیگری از حوزه تمدنی غرب به عاریت گرفته ایم، هر چند که لزوما تمام آن اشتباه نیست، اما ما را به شناخت درست خود و دیگری رهنمون نکرده است. درصورتی‌که آن نظریه ها و روش ها برای آن حوزه تمدنی مفید و درست بوده است.

♦️البته هر ایده و نظر در آن حوزه تمدنی را نیز می توان نقد و بررسی کرد. حوزه های تمدنی در روش و نظریه از هم کمک و الهام می گیرند ولی شبیه هم نیستند، حتی در غرب هم اینگونه نیست که مثلاً نگاه آنگلوساکسونی به تاریخ با نگاه ایتالیایی نسبت به تاریخ یکی باشد؛ یعنی حتی با وجود این که حوزه تمدنی غرب یک کل واحد است، ولی اگر وارد این کل واحد شویم، می بینیم که با هم تفاوت هایی دارند که اتفاقاً به خلاقیت و نوآوریشان افزوده است.

📌متن کامل

@mellimazzhabi

BY تقي رحماني