مجلهٔ‌نقدداستان‌اردی‌بهشت

#نقد | #نکته | #دلنوشته | #امیرنمازی
#جلسه سوم | دلنوشته‌ای درنیامده

تو همانی که می‌شود برایت مرد
همانی که می‌توان قصه ها
از مزرعه ها، گندم ها و آفتابگردان ها برایت گفت
تو همانی که بعد از یک عمر شب بیداری
می‌شود به خیال رویایت تاریکی را به آغوش کشید و خفت
تو خود آنی، تو همانی که به آنی از گذشته تا لغایت ابد وصله ی جانی
من همانم که گر نمانی، نمانم، تو رازی و نیازی، برایت دائم الوضوام ای ناز و نمازم
می‌شود برایت جان داد به وسعت تمام مرگ ها، تو اکسیری، اکسیر فراموشی، فراموشیِ رنج و درد ها
متنفرم از دست هایم که نمی‌تواند دست هایش را بگیرد به دست هایت، یک بطری الکلم که دوست دارد بمیرد در مست هایت
باد رقصیده و برافراشته کرده موهایت را به عَلَمِ تنت، زلف پریشانت شده پرچم مملکتم
می‌شود یه یادت سال ها اشک ریخت، درخت شد به پاییزت و تمام سال به رده پایت برگ ریخت
تو بخند به گریه های این شهر تا که شهر نورانی تر شود به لبخندت، نظاره کن آواره‌گی شهر را به چشمان هنرمندت
تو همان رود روانی به خشکیِ کویر روحم، تو نقطه‌ی اوجی، قله‌ای به کوهم، تو خورشیدِ پشت ابری، نقطه‌ی شکست نورم، سفینه‌ی نجاتی تو اقیانوسی به کشتیِ نوحم
تو همانی که می‌شود برایت مرد
همانی که می‌توان قصه ها
از مزرعه ها، گندم ها و آفتابگردان ها برایت گفت


🖋#احسان_پسندی

............................................

#نظر و #بازخوردی کوتاه:

دلنوشته‌ای تقریباً آماده داریم و می‌توان با کمی وقت گذاشتن روی آن تکمیلش کرد. شروع خوبی دارد، پایان به جایی هم دارد؛ اما میانه‌ای به شدت آشفته و در هم ریخته دارد که دل خواننده را از هر لحاظ می زند ساده بگویم تکلیف میانه کارتان با خودش مشخص نیست آنقدر در بطن شاعرانه فرو رفته است که از حالت منطق خارج شده و با توصیف‌های پی در پی و ذهن پران، بیشتر حواس خواننده را پرت می‌کند. وسط کار را شاعرانه نوشتید انگار پای #بحرطویل ای در میان است! علاوه بر این، متن انسجام خوبی هم ندارد و یا بالاست یا پایین‌تر از پایین...

سعی کنید روح و کالبد شاعرانه و بند بند دلنوشته را با نثر یا قالب‌های داستانی که درازی و کوتاهی بندها در آن‌ها اهمیتی ندارد، یکی نکنید. هر چیزی با خودش است که معنا دارد و دلنوشته هم با وجود منطقی، روحیه احساسی و زبان بند بندش. این رمز را در یاد داشته باشید و کارهایتان را در آنی با فوران احساسات و لحظه‌ای با حالت که‌تر مواجه نکنید تا خواننده هر لحظه از متن‌تان را دوچندان زندگی کند، بخواند و تخیل کنید.

یکی از نقاط مثبت کار، همین حالت دکلمه‌وارش است و این حالت، تنها در ابتدا و انتها، در گوش زمزمه می‌شود و میانه به خاطر همان فوران و پرش جملات و توصیفات غیرنیاز، جای‌اش خالی است. کار را یکی دو بار ویرایش عمیق کنید تا بهتر و بیشتر ظاهر خواندنی بگیرد. آفرین بر شما.
پیروز و پایدار باشید.
🌺👏

✍ نقد و تحلیلی کوتاه از: #امیر_نمازی
(حضور در گروهی پر بار به عنوان معلم و منتقد میهمان - یکشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۰)

🌎 @ideh_dastan (مرجع ایده ها)
📖 @Golden_Pen1 (منطوقِ نوشتن)
🅰 instagram.com/amiir_namazi

www.group-telegram.com/us/naghd_dastan.com/1116

192 viewsedited  Oct 17, 2021 at 11:52

#نقد | #نکته | #دلنوشته | #امیرنمازی
#جلسه سوم | دلنوشته‌ای درنیامده

تو همانی که می‌شود برایت مرد
همانی که می‌توان قصه ها
از مزرعه ها، گندم ها و آفتابگردان ها برایت گفت
تو همانی که بعد از یک عمر شب بیداری
می‌شود به خیال رویایت تاریکی را به آغوش کشید و خفت
تو خود آنی، تو همانی که به آنی از گذشته تا لغایت ابد وصله ی جانی
من همانم که گر نمانی، نمانم، تو رازی و نیازی، برایت دائم الوضوام ای ناز و نمازم
می‌شود برایت جان داد به وسعت تمام مرگ ها، تو اکسیری، اکسیر فراموشی، فراموشیِ رنج و درد ها
متنفرم از دست هایم که نمی‌تواند دست هایش را بگیرد به دست هایت، یک بطری الکلم که دوست دارد بمیرد در مست هایت
باد رقصیده و برافراشته کرده موهایت را به عَلَمِ تنت، زلف پریشانت شده پرچم مملکتم
می‌شود یه یادت سال ها اشک ریخت، درخت شد به پاییزت و تمام سال به رده پایت برگ ریخت
تو بخند به گریه های این شهر تا که شهر نورانی تر شود به لبخندت، نظاره کن آواره‌گی شهر را به چشمان هنرمندت
تو همان رود روانی به خشکیِ کویر روحم، تو نقطه‌ی اوجی، قله‌ای به کوهم، تو خورشیدِ پشت ابری، نقطه‌ی شکست نورم، سفینه‌ی نجاتی تو اقیانوسی به کشتیِ نوحم
تو همانی که می‌شود برایت مرد
همانی که می‌توان قصه ها
از مزرعه ها، گندم ها و آفتابگردان ها برایت گفت


🖋#احسان_پسندی

............................................

#نظر و #بازخوردی کوتاه:

دلنوشته‌ای تقریباً آماده داریم و می‌توان با کمی وقت گذاشتن روی آن تکمیلش کرد. شروع خوبی دارد، پایان به جایی هم دارد؛ اما میانه‌ای به شدت آشفته و در هم ریخته دارد که دل خواننده را از هر لحاظ می زند ساده بگویم تکلیف میانه کارتان با خودش مشخص نیست آنقدر در بطن شاعرانه فرو رفته است که از حالت منطق خارج شده و با توصیف‌های پی در پی و ذهن پران، بیشتر حواس خواننده را پرت می‌کند. وسط کار را شاعرانه نوشتید انگار پای #بحرطویل ای در میان است! علاوه بر این، متن انسجام خوبی هم ندارد و یا بالاست یا پایین‌تر از پایین...

سعی کنید روح و کالبد شاعرانه و بند بند دلنوشته را با نثر یا قالب‌های داستانی که درازی و کوتاهی بندها در آن‌ها اهمیتی ندارد، یکی نکنید. هر چیزی با خودش است که معنا دارد و دلنوشته هم با وجود منطقی، روحیه احساسی و زبان بند بندش. این رمز را در یاد داشته باشید و کارهایتان را در آنی با فوران احساسات و لحظه‌ای با حالت که‌تر مواجه نکنید تا خواننده هر لحظه از متن‌تان را دوچندان زندگی کند، بخواند و تخیل کنید.

یکی از نقاط مثبت کار، همین حالت دکلمه‌وارش است و این حالت، تنها در ابتدا و انتها، در گوش زمزمه می‌شود و میانه به خاطر همان فوران و پرش جملات و توصیفات غیرنیاز، جای‌اش خالی است. کار را یکی دو بار ویرایش عمیق کنید تا بهتر و بیشتر ظاهر خواندنی بگیرد. آفرین بر شما.
پیروز و پایدار باشید.
🌺👏

✍ نقد و تحلیلی کوتاه از: #امیر_نمازی
(حضور در گروهی پر بار به عنوان معلم و منتقد میهمان - یکشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۰)

🌎 @ideh_dastan (مرجع ایده ها)
📖 @Golden_Pen1 (منطوقِ نوشتن)
🅰 instagram.com/amiir_namazi

BY مجلهٔ‌نقدداستان‌اردی‌بهشت