جامعه باز و دشمنان آن ( فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی )

⭕️زمان فهم

شیمون پرز از رهبران حزب کارگر اسرائیل روزی گفته بود
جریان‌های سیاسی مختلف نهایتاً همه به یک نتیجه می‌رسند اما آنچه آنها را از یکدیگر متفاوت می‌کند، موضوع "زمان‌بندی" است.
بنابراین، اهمیت یک جریان سیاسی به زمان‌بندی کارها و مواضع آن‌ست.
برای نمونه، حق رأی زنان را امروزه عموم نحله‌های فکری و نیروهای سیاسی در ایران پذیرفته‌اند اما اینکه در کدام مقطع زمانی به این حق اعتراف کرده‌اند اساسِ تفاوت آنهاست.
به همین دلیل، جریان سیاسی موفق آن‌ست که کار درست را در زمان درست انجام دهد. در کشور ما البته چنین توقعی از اهل قدرت و سیاست نوعی خیال‌پردازی‌ست! با این همه، آیا انتظارِ تصحیح کار نادرست در زمان درست هم توقعِ خارق‌العاده‌ای است؟
از ابتدای انقلاب تا کنون کارهای نادرست بسیاری از قبیل ممنوعیتِ نوار کاست، دستگاه ویدئو، دیش ماهواره....در مقطعی اصلاح شده است اما در همۀ موارد، بسیار دیر هنگام یعنی زمانی که از یک طرف اعمال محدودیت‌ها خشم ناشی از آن را در سطح جامعه متراکم کرده و از طرف دیگر، اعمال آن محدودیت، به امری بسیار پرهزینه و حتی غیرممکن تبدیل شده است. از این رو، لغو غیررسمی ممنوعیت در این زمینه‌ها، مایۀ رضایت جامعه نشده است.
این درست مانند رفتار باغبانی است که مردم را با قهر و غیظ از چیدن میوه‌های رسیدۀ باغِ مشاع روستا باز می‌دارد اما همین‌که میوه‌ها پوسید و تلف شد، دیگران را به چیدن آنها فرا می‌خواند و انتظار قدردانی هم دارد!
بارها تأکید شده است که حرکت از پشتِ سرِ تحولات، به معنای از دست دادنِ همیشگیِ ابتکارعمل و نهایتاً تصمیم‌گیری از روی اجبار و اکراه و اضطرار است. این وضع، جامعه را در وضعیت نارضایتیِ دائم نگه می‌دارد و امیدی به آینده در آنان برنمی‌انگیزد.

بریده‌ای از یادداشت احمد زيدآبادی (در مورد تاخیر در رفع حصر)


گر توانی که بجویی دلم امروز بجو

#پیام_انقلاب
@mghlte | عصر روشنگری

www.group-telegram.com/nl/JAAMEbaaz.com/6361

385 viewsedited  Feb 27, 2024 at 21:39

⭕️زمان فهم

شیمون پرز از رهبران حزب کارگر اسرائیل روزی گفته بود
جریان‌های سیاسی مختلف نهایتاً همه به یک نتیجه می‌رسند اما آنچه آنها را از یکدیگر متفاوت می‌کند، موضوع "زمان‌بندی" است.
بنابراین، اهمیت یک جریان سیاسی به زمان‌بندی کارها و مواضع آن‌ست.
برای نمونه، حق رأی زنان را امروزه عموم نحله‌های فکری و نیروهای سیاسی در ایران پذیرفته‌اند اما اینکه در کدام مقطع زمانی به این حق اعتراف کرده‌اند اساسِ تفاوت آنهاست.
به همین دلیل، جریان سیاسی موفق آن‌ست که کار درست را در زمان درست انجام دهد. در کشور ما البته چنین توقعی از اهل قدرت و سیاست نوعی خیال‌پردازی‌ست! با این همه، آیا انتظارِ تصحیح کار نادرست در زمان درست هم توقعِ خارق‌العاده‌ای است؟
از ابتدای انقلاب تا کنون کارهای نادرست بسیاری از قبیل ممنوعیتِ نوار کاست، دستگاه ویدئو، دیش ماهواره....در مقطعی اصلاح شده است اما در همۀ موارد، بسیار دیر هنگام یعنی زمانی که از یک طرف اعمال محدودیت‌ها خشم ناشی از آن را در سطح جامعه متراکم کرده و از طرف دیگر، اعمال آن محدودیت، به امری بسیار پرهزینه و حتی غیرممکن تبدیل شده است. از این رو، لغو غیررسمی ممنوعیت در این زمینه‌ها، مایۀ رضایت جامعه نشده است.
این درست مانند رفتار باغبانی است که مردم را با قهر و غیظ از چیدن میوه‌های رسیدۀ باغِ مشاع روستا باز می‌دارد اما همین‌که میوه‌ها پوسید و تلف شد، دیگران را به چیدن آنها فرا می‌خواند و انتظار قدردانی هم دارد!
بارها تأکید شده است که حرکت از پشتِ سرِ تحولات، به معنای از دست دادنِ همیشگیِ ابتکارعمل و نهایتاً تصمیم‌گیری از روی اجبار و اکراه و اضطرار است. این وضع، جامعه را در وضعیت نارضایتیِ دائم نگه می‌دارد و امیدی به آینده در آنان برنمی‌انگیزد.

بریده‌ای از یادداشت احمد زيدآبادی (در مورد تاخیر در رفع حصر)


گر توانی که بجویی دلم امروز بجو

#پیام_انقلاب
@mghlte | عصر روشنگری

BY جامعه باز و دشمنان آن ( فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی )