خاطرات سرهنگ فرزانه فرمانده لشکر 88 و 92 زرهی گردآورنده سرهنگ محسن قرهی ( قسمت 119) در ساعت 12 ظهر، همان برنامه رفتن به توالت و برگشتن اجرا شد. در این مکان متعفن، علاوه بر کثیف بودن، ناراحتی از سوزش که به من دست می‌داد، بزرگترین زجر برای من بود. من سابقه‌ای در مورد پروستات نداشتم، حتماً از فشارهای عصبی آن نمایش بود. بعد از نمازظهر، به تخت خود برگشتم. غذا و نان آوردند در یک کاسه روحی، قدری برنج و کمی خورش رویش ریخته، با تکه‌ای نان رویش به دستم دادند. من قاشق داشتم نصف نان را که قابل خوردن بود، با کمی خورش خوردم، بقیه را با کاسه کنار تخت گذاشتم. سیگار آوردند و بعدش باز خوابیدم. غروب بیدار شدم، برنامه‌ها اجرا شد. در موقع کشیدن سیگار هوس کردم کمی چشم بند را بالا بزنم تا به قول معروف شناسائی دور خود را تکمیل کنم غافل از یک موجود نکبت، که در گوشه‌ای کنار تخت و در ورودی ایستاده و ما را کنترل می‌کرد، نزد من آمد و گفت مگر به تو نگفته بودند نباید چشم‌بند خود را باز کنی یا شل کنید یا بالا بکشید. کوچکترین تنبیه این است و رفت و برگشت چشم بند من را از جلو بلند کرد یک سمباده لوله شده را روی چشم چپ و یکی هم روی چشم راست روی پلک گذاشت و چشم‌بند را محکم کرد گفت اگر دست به طرف چشمت بزنی حسابت را بدجوری می‌رسم. در این صورت و در این حالت، پلک‌های چشم، امکان بازشدن و حتی کوچکترین حرکت را ندارند. بدتر از همه نمی‌شود جلو حرکات غیرارادی کره چشم که به پلک مالیده می‌شود را گرفت. اگر خواب باشی زجر دو برابر می‌شود، سوزش پلک در اثر حرکت کردن و مالیده شدن به آن، انسان را از خواب می‌پراند و تا ساعت‌ها باید چشم را کنترل کرد که حرکتی نداشته باشد. حتماً باید بیدار بود و چشم را آن چنان کنترل کرد که سوزشی در پلک ایجاد نشود. یعنی کاملاً بدون حرکت مثل یک مرده، مگر چقدر می‌شود انسان دوام بیاورد (شما هم می‌توانید امتحان کنید). شب را در همین حالت بودم، آن نکبت هم دو سه بار آمد کنترل کرد که فتیله سرجایش باشد، به نگهبان بعدی هم سفارش کرده بود، او هم آمد، دید و گفت درد دارد، گفتم: تحمل می‌کنم، چیزی نگفت و رفت، من هم اعتراضی نمی‌کردم چون نمونه اعتراض را چند ساعت قبل دیدم، نگهبان از کنار یک نفر که خوابیده بود، رد می‌شد، پوتینش پای او را لگد کرد بلند شد و گفت مگر کوری، اینجا آدم خوابیده، او را بردند بیرون و صدای چک و فحش و ناسزا بود که نثارش می‌کردند. این بود که اعتراض به هیچ‌وجه به صلاح نبود.
خاطرات سرهنگ فرزانه فرمانده لشکر 88 و 92 زرهی گردآورنده سرهنگ محسن قرهی ( قسمت 119) در ساعت 12 ظهر، همان برنامه رفتن به توالت و برگشتن اجرا شد. در این مکان متعفن، علاوه بر کثیف بودن، ناراحتی از سوزش که به من دست می‌داد، بزرگترین زجر برای من بود. من سابقه‌ای در مورد پروستات نداشتم، حتماً از فشارهای عصبی آن نمایش بود. بعد از نمازظهر، به تخت خود برگشتم. غذا و نان آوردند در یک کاسه روحی، قدری برنج و کمی خورش رویش ریخته، با تکه‌ای نان رویش به دستم دادند. من قاشق داشتم نصف نان را که قابل خوردن بود، با کمی خورش خوردم، بقیه را با کاسه کنار تخت گذاشتم. سیگار آوردند و بعدش باز خوابیدم. غروب بیدار شدم، برنامه‌ها اجرا شد. در موقع کشیدن سیگار هوس کردم کمی چشم بند را بالا بزنم تا به قول معروف شناسائی دور خود را تکمیل کنم غافل از یک موجود نکبت، که در گوشه‌ای کنار تخت و در ورودی ایستاده و ما را کنترل می‌کرد، نزد من آمد و گفت مگر به تو نگفته بودند نباید چشم‌بند خود را باز کنی یا شل کنید یا بالا بکشید. کوچکترین تنبیه این است و رفت و برگشت چشم بند من را از جلو بلند کرد یک سمباده لوله شده را روی چشم چپ و یکی هم روی چشم راست روی پلک گذاشت و چشم‌بند را محکم کرد گفت اگر دست به طرف چشمت بزنی حسابت را بدجوری می‌رسم. در این صورت و در این حالت، پلک‌های چشم، امکان بازشدن و حتی کوچکترین حرکت را ندارند. بدتر از همه نمی‌شود جلو حرکات غیرارادی کره چشم که به پلک مالیده می‌شود را گرفت. اگر خواب باشی زجر دو برابر می‌شود، سوزش پلک در اثر حرکت کردن و مالیده شدن به آن، انسان را از خواب می‌پراند و تا ساعت‌ها باید چشم را کنترل کرد که حرکتی نداشته باشد. حتماً باید بیدار بود و چشم را آن چنان کنترل کرد که سوزشی در پلک ایجاد نشود. یعنی کاملاً بدون حرکت مثل یک مرده، مگر چقدر می‌شود انسان دوام بیاورد (شما هم می‌توانید امتحان کنید). شب را در همین حالت بودم، آن نکبت هم دو سه بار آمد کنترل کرد که فتیله سرجایش باشد، به نگهبان بعدی هم سفارش کرده بود، او هم آمد، دید و گفت درد دارد، گفتم: تحمل می‌کنم، چیزی نگفت و رفت، من هم اعتراضی نمی‌کردم چون نمونه اعتراض را چند ساعت قبل دیدم، نگهبان از کنار یک نفر که خوابیده بود، رد می‌شد، پوتینش پای او را لگد کرد بلند شد و گفت مگر کوری، اینجا آدم خوابیده، او را بردند بیرون و صدای چک و فحش و ناسزا بود که نثارش می‌کردند. این بود که اعتراض به هیچ‌وجه به صلاح نبود.
BY pt22b
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
At its heart, Telegram is little more than a messaging app like WhatsApp or Signal. But it also offers open channels that enable a single user, or a group of users, to communicate with large numbers in a method similar to a Twitter account. This has proven to be both a blessing and a curse for Telegram and its users, since these channels can be used for both good and ill. Right now, as Wired reports, the app is a key way for Ukrainians to receive updates from the government during the invasion. Pavel Durov, a billionaire who embraces an all-black wardrobe and is often compared to the character Neo from "the Matrix," funds Telegram through his personal wealth and debt financing. And despite being one of the world's most popular tech companies, Telegram reportedly has only about 30 employees who defer to Durov for most major decisions about the platform. Telegram has gained a reputation as the “secure” communications app in the post-Soviet states, but whenever you make choices about your digital security, it’s important to start by asking yourself, “What exactly am I securing? And who am I securing it from?” These questions should inform your decisions about whether you are using the right tool or platform for your digital security needs. Telegram is certainly not the most secure messaging app on the market right now. Its security model requires users to place a great deal of trust in Telegram’s ability to protect user data. For some users, this may be good enough for now. For others, it may be wiser to move to a different platform for certain kinds of high-risk communications. Since its launch in 2013, Telegram has grown from a simple messaging app to a broadcast network. Its user base isn’t as vast as WhatsApp’s, and its broadcast platform is a fraction the size of Twitter, but it’s nonetheless showing its use. While Telegram has been embroiled in controversy for much of its life, it has become a vital source of communication during the invasion of Ukraine. But, if all of this is new to you, let us explain, dear friends, what on Earth a Telegram is meant to be, and why you should, or should not, need to care. As the war in Ukraine rages, the messaging app Telegram has emerged as the go-to place for unfiltered live war updates for both Ukrainian refugees and increasingly isolated Russians alike.
from no
