group-telegram.com/notesofvahidehsani/652
Last Update:
عزاداری اباعبدالله؛ مرهم یا نمک بر زخم‌هایش!
آهای عاشقان و عزاداران اباعبدالله!
حسین (ع) به‌شدّت زخمی است و خونریزی شدیدی دارد!
بی‌تفاوت و تماشاچی نباشیم، بیایید تاجایی که می‌توانیم، بر زخم‌های حسین (ع) مرهمی بگذاریم!
زخم‌های حسین (ع):
فاصله طبقاتی!
تبعیض! [1]
زندگی تجمّلاتی برخی مسئولان!
فقری که حرمت بسیاری را خدشه‌دار کرده است!
انسان‌هایی که به زباله‌گردی روی آورده‌اند!
سوء استفاده از دین!
در بند بودن عدالت‌خواهان و فسادستیزانی مانند وحید اشتری، یاشار سلطانی و صبا آذرپیک!
عدم شفاف‌سازی دربارۀ مسائلی که مردم به‌حق نسبت به آنها بدگمان شده‌اند! [2]
زندانی‌بودن برخی آزادگان منتقد!
آزادبودن برخی مفسدان!
پارتی‌بازی!
حفظ نشدن کرامت انسان‌ها!
نسل‌کشی مردم مظلوم فلسطین!
تنزّل حیا و عفت!
مهاجرت نخبگان!
رشد سفلگان!
مدیریت ضعیف و سرمایه‌سوز!
هدررفت منابع و امکانات!
آسیب‌های محیط زیست!
و ...
اگر برای مرهم گذاشتن روی زخم‌های حسین (ع) هیچ اقدامی (حتّی در حدّ امضاکردن یک کارزار) نکرده‌ایم، چگونه می‌توانیم خود را عزادار و شیعۀ حسین (ع) بدانیم؟!
در مجالس عزایی شرکت کنیم که به‌مثابه «مرهمی کوچک بر زخم‌های حسین (ع)» هستند و نه آنهایی که «نمک بر زخم‌هایش»!
صرف رونق و شکوه ظاهری برخی مجالس گولمان نزند؛ نسبت به اینکه در این تنگنای اقتصادی و رواج رانت‌خواری، هزینۀ هیئت‌ها و مجالس از کجاها و توسط چه کسانی تأمین می‌شود حساس باشیم!
در هر هیئت و مجلس عزاداری که می‌خواهیم شرکت کنیم، بپرسیم هزینه‌های آن از کجا و توسط چه کسانی تأمی می‌شود، حواسمان جمع باشد که زیر علم چه کسانی سینه می‌زنیم!
نکند همان سینه‌زنی و رنجیرزنی‌هایمان هم نمکی بر زخم‌های حسین (ع) باشد!
منبرها و مجالسی مرهم بر زخم‌های حسین (ع) هستند که سوءاستفاده‌کنندگان از دین، رانت‌خواران و ظالمان از آن مجالس و منبرها احساس خطر کنند و نه آنهایی که توسّط زخم‌زنندگان بر حسین (ع) برگزار یا حمایت می‌شوند!
به عمق دلمان نگاهی بیندازیم! اگر می‌خواهیم به مجالس عزایی برویم که شرکت در آنها برایمان امتیازاتی داشته باشد، اصحاب قدرت ما را ببینند، به مراکز توزیع رانت نزدیک‌ترمان کنند و ... بدانیم که خنجری به دست گرفته‌ایم و در زخم‌های حسین (ع) فرو می‌کنیم!
در مجالس عزایی شرکت کنیم و پای منبرهایی بنشینیم که نفس شرکت‌کردن در آنها به‌مثابه «امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر حاکمان و مسئولان» و «طلب اصلاح» جامعه باشد، یعنی همان چیزهایی که امام حسین (ع) به‌عنوان اهداف حرکت خود بیان فرمود.
عمر بن سعد، امام حسین (ع) را به حکومت ری فروخت، نکند ما به یک پرس غذای چرب یا مدّاح خوش‌صداتر بفروشیم!
نفس شرکت‌کردن در برخی مجالس به‌مثابه سلام‌دادن، زیارت‌کردن و تجدید عهد با حسین (ع) است و زیارت‌عاشورا خواندن و اشک‌ریختن در برخی مجالس، به‌مثابه نمک‌پاشیدن بر زخم‌هایش!
امام حسین و تمام اولیای دین (ع) نسبت به حق‌الناس بسیار حساس بودند، آیا هیئت، دسته و مجلسی که شرکت می‌کنیم، حقوق مردم و به‌ویژه همسایگان (سروصدا، سد معبر و ...) را رعایت می‌کنند؟!
اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ (ص)
پانویس
[1] اوّلین اقدام حضرت امیر (ع) پس از پذیرش حکومت، الغای تمام سهیمه‌ها و رانت‌هایی بود که با عناوین به‌ظاهر اسلامی نهادینه شده بود، مانند سابقه در اسلام، شرکت کردن در جنگ‌ها و ... . امام (ع) همگان (حتّی منتقدان و مخالفانش مانند خوارج) را در بیت‌المال مساوی قرار داد.
[2] حضرت امیر (ع) در نامۀ مشهور به «عهدنامۀ مالک‌اشتر» می‌فرماید: «اگر مردم بر تو به ستمگری [شامل فساد و سوءاستفاده از قدرت] گمان بردند، عذر خود را به آشکارا با آنان در میانه نه و با این کار از بدگمانیشان بکاه، که چون چنین کنی، خود را به عدالت پروده‌ای و با رعیت مدارا نموده‌ای. عذری که می‌آوری سبب می‌شود که تو به مقصود خود رسی و آنان نیز به حق راه یابند». طی سالیان اخیر مردم به‌حق نسبت به مسائل زیادی بدگمان شدند مانند چای دبش، حواشی آقای قالیباف، حواشی آقای صدیقی، واریزهای مالی موسسه مصاف آقای رائفی‌پور و ... امّا متأسفانه توصیۀ حضرت امیر (ع) مبنی بر «اصحار» (شفاف‌سازی) درمورد هیچ‌یک از آنها عملی نشد.
عاشورای حسینی، سال ۱۴۰۳
سایر یادداشت‌هایم درباره محرم
کانال وحید احسانی
@vahidehsani_vh
https://www.group-telegram.com/us/notesofvahidehsani.com
BY کانال وحید احسانی
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/notesofvahidehsani/652