У Мінску ёсць цудоўны прыклад, што бетон не трэба фарбаваць, калі побач вада — Сляпянская водная сістэма.

Проста ўявіце, калі б нейкі з гэтых штучных каскадаў, якія даўно пара ўнесці ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей, фарбавалі ў вясёленькія колеры.

І кожны б год гэтая фарба непрыгожа аблазіла, пакрывалася нейкімі грыбкамі і іншым, а жыхары пісалі скаргі "як гэта так, трэба ўсё паднавіць".

А так бетон жыве сваім жыццём: пакрываецца водарасцямі, лішайнікамі, разводамі, трэшчынамі — але ўсё гэта выглядае абсалютна арганічна і не выклікае ніякага атаргнення, бо бетон паводзіць сябе гэтак жа, як натуральны камень.