پرسپکتیویسم- محمد رهبری

⭕️مهم‌ترین ویژگی دولت وفاق ملی: دولتی که همه مردم فارغ از نگاه سیاسی، خودشان را در آن می‌بینند
✍🏻محمد رهبری

🔻این روزها موضوع دولت وفاق ملی که ایده مرکزی مسعود پزشکیان است محل بحث محافل فکری و سیاسی قرار گرفته است. وفاق ملی، یکی از ضرورت‌های جامعه امروز ایران است؛ جامعه‌ای قطب‌بندی شده که در آن گروه‌های سیاسی نسبت به یکدیگر بی‌اعتماد هستند تا جایی که برخی از آن‌ها به یکدیگر به چشم دشمن می‌نگرند. افول سرمایه اجتماعی نهادی در چنین جامعه‌ای، امکان پیشرفت و توسعه را محدود می‌کند.

🔻ایجاد وفاق ملی و حل تعارضات گذشته، یکی از ضرورت‌های جامعه ایران است و دولت نیز برای چنین پروژه‌ای باید اهتمام بورزد. مسعود پزشکیان، با سکوت نسبت به برخی رفتارها در جریان مناظرات انتخاباتی و با نوع کنش‌هایش پس از انتخابات، تلاش کرده تا بخشی که در انتخابات احساس باخت می‌کرد را همراه کند و زمینه وفاق با آن بخش از جامعه که حدود ۲۰ درصد از مردم را شکل می‌دهند، فراهم کند.

🔻بر همین مبنا، و با هدف همراه کردن آن گروهی که در انتخابات به جریان اصولگرا رأی دادند، این ایده شکل گرفته است که باید افرادی از جریان اصولگرا نیز درون کابینه حضور داشته باشند؛ ایده‌ای که برای ایجاد وفاق و همدلی و شریک کردن سایر جریانات سیاسی از کیک قدرت، لازم و مفید است.

🔻اما وفاق ملی لوازم دیگری نیز دارد؛ در انتخابات، علاوه بر ۲۰ درصدی که به جریان اصولگرایی رأی دادند، ۵۰ درصد نیز اساسا در انتخابات حضور نداشتند. برای ایجاد وفاق ملی، لازم است هر دو سمت حضور داشته باشند و اگر قرار است کابینه‌ای تشکیل شود که در آن به‌منظور ایجاد وفاق، همه سلایق حضور داشته باشند، ضرورت دارد تا همه این گروه‌های متکثر در آن دیده شود؛ چه آن کسانی که به آقای پزشکیان رأی دادند، چه کسانی که به رقبای ایشان رأی دادند و چه کسانی که رأی ندادند.

🔻آن پنجاه درصدی که در انتخابات نیامدند، اکثریت جامعه ایران را شامل می‌شوند. جلب نظر آن‌ها و فراهم کردن زمینه مشارکت سیاسی آن‌ها، یک ضرورت برای ایجاد وفاق و افزایش قدرت ملی است. از این منظر، دولت مسعود پزشکیان کار سختی پیش رو دارد چرا که باید بتواند دو قطب متفاوت در جامعه ایران را با خود همراه کند.

🔻شاید تشکیل کابینه‌ای که همه سلایق سیاسی در آن حضور داشته باشند، چه مخالفان داخلی پزشکیان و چه کسانی که در انتخابات شرکت نکردند، در مقطع حاضر ممکن نباشد چرا که ابتدا باید زمینه آن فراهم شود. اما آنچه مهم است رویکرد دولت مسعود پزشکیان است که با همراه کردن بخش‌های دیگر از ساختار قدرت و ائتلاف‌سازی با آن‌ها (که با دعوت از تعدادی از آن‌ها برای حضور در کابینه ممکن می‌شود) این زمینه را فراهم کند؛ در غیر این صورت و بدون تلاش ملموس و عینی برای فرصت دادن به گروه‌هایی که در انتخابات شرکت نکردند، حضور چهره‌های اصولگرا در دولت ممکن است طور دیگری تعبیر شود و مانع از تحقق پروژه وفاق ملی شود.

🔻ایجاد وفاق ملی یک فرایند چند ساله است؛ آنچه برای تحقق آن لازم است اراده و رویکرد رئیس‌جمهور برای تحقق آن است. این اراده باید برای اقشار مختلف مردم، چه آن‌ها که در انتخابات آمدند و چه آن‌ها که نیامدند، ملموس باشد تا این پروژه به سرانجام برسد. یکی از دشواری‌ها نیز همین است که باید در عین همراه کردن بخش‌های مختلف قدرت، این اراده را به منصه ظهور برساند. امید است که دولت مسعود پزشکیان در اجرای این پروژه سخت بتواند موفق باشد چرا که این امر از لوازم توسعه ایران است.

@MohammadRahbari

👍6

www.group-telegram.com/ru/mohammadRahbari.com/231

1.63K viewsedited  Jul 22, 2024 at 14:54

⭕️مهم‌ترین ویژگی دولت وفاق ملی: دولتی که همه مردم فارغ از نگاه سیاسی، خودشان را در آن می‌بینند
✍🏻محمد رهبری

🔻این روزها موضوع دولت وفاق ملی که ایده مرکزی مسعود پزشکیان است محل بحث محافل فکری و سیاسی قرار گرفته است. وفاق ملی، یکی از ضرورت‌های جامعه امروز ایران است؛ جامعه‌ای قطب‌بندی شده که در آن گروه‌های سیاسی نسبت به یکدیگر بی‌اعتماد هستند تا جایی که برخی از آن‌ها به یکدیگر به چشم دشمن می‌نگرند. افول سرمایه اجتماعی نهادی در چنین جامعه‌ای، امکان پیشرفت و توسعه را محدود می‌کند.

🔻ایجاد وفاق ملی و حل تعارضات گذشته، یکی از ضرورت‌های جامعه ایران است و دولت نیز برای چنین پروژه‌ای باید اهتمام بورزد. مسعود پزشکیان، با سکوت نسبت به برخی رفتارها در جریان مناظرات انتخاباتی و با نوع کنش‌هایش پس از انتخابات، تلاش کرده تا بخشی که در انتخابات احساس باخت می‌کرد را همراه کند و زمینه وفاق با آن بخش از جامعه که حدود ۲۰ درصد از مردم را شکل می‌دهند، فراهم کند.

🔻بر همین مبنا، و با هدف همراه کردن آن گروهی که در انتخابات به جریان اصولگرا رأی دادند، این ایده شکل گرفته است که باید افرادی از جریان اصولگرا نیز درون کابینه حضور داشته باشند؛ ایده‌ای که برای ایجاد وفاق و همدلی و شریک کردن سایر جریانات سیاسی از کیک قدرت، لازم و مفید است.

🔻اما وفاق ملی لوازم دیگری نیز دارد؛ در انتخابات، علاوه بر ۲۰ درصدی که به جریان اصولگرایی رأی دادند، ۵۰ درصد نیز اساسا در انتخابات حضور نداشتند. برای ایجاد وفاق ملی، لازم است هر دو سمت حضور داشته باشند و اگر قرار است کابینه‌ای تشکیل شود که در آن به‌منظور ایجاد وفاق، همه سلایق حضور داشته باشند، ضرورت دارد تا همه این گروه‌های متکثر در آن دیده شود؛ چه آن کسانی که به آقای پزشکیان رأی دادند، چه کسانی که به رقبای ایشان رأی دادند و چه کسانی که رأی ندادند.

🔻آن پنجاه درصدی که در انتخابات نیامدند، اکثریت جامعه ایران را شامل می‌شوند. جلب نظر آن‌ها و فراهم کردن زمینه مشارکت سیاسی آن‌ها، یک ضرورت برای ایجاد وفاق و افزایش قدرت ملی است. از این منظر، دولت مسعود پزشکیان کار سختی پیش رو دارد چرا که باید بتواند دو قطب متفاوت در جامعه ایران را با خود همراه کند.

🔻شاید تشکیل کابینه‌ای که همه سلایق سیاسی در آن حضور داشته باشند، چه مخالفان داخلی پزشکیان و چه کسانی که در انتخابات شرکت نکردند، در مقطع حاضر ممکن نباشد چرا که ابتدا باید زمینه آن فراهم شود. اما آنچه مهم است رویکرد دولت مسعود پزشکیان است که با همراه کردن بخش‌های دیگر از ساختار قدرت و ائتلاف‌سازی با آن‌ها (که با دعوت از تعدادی از آن‌ها برای حضور در کابینه ممکن می‌شود) این زمینه را فراهم کند؛ در غیر این صورت و بدون تلاش ملموس و عینی برای فرصت دادن به گروه‌هایی که در انتخابات شرکت نکردند، حضور چهره‌های اصولگرا در دولت ممکن است طور دیگری تعبیر شود و مانع از تحقق پروژه وفاق ملی شود.

🔻ایجاد وفاق ملی یک فرایند چند ساله است؛ آنچه برای تحقق آن لازم است اراده و رویکرد رئیس‌جمهور برای تحقق آن است. این اراده باید برای اقشار مختلف مردم، چه آن‌ها که در انتخابات آمدند و چه آن‌ها که نیامدند، ملموس باشد تا این پروژه به سرانجام برسد. یکی از دشواری‌ها نیز همین است که باید در عین همراه کردن بخش‌های مختلف قدرت، این اراده را به منصه ظهور برساند. امید است که دولت مسعود پزشکیان در اجرای این پروژه سخت بتواند موفق باشد چرا که این امر از لوازم توسعه ایران است.

@MohammadRahbari

BY پرسپکتیویسم- محمد رهبری