آسمانه

📜معرفی سند: «درخواست دستور مساعد جهت اصلاح تعمیر مسجد جامع قم»
🔸محل نگهداری: سازمان اوقاف و امور خیریه‌ی‌ استان قم
🔸تاریخ سند: ۱۳۸۶/۰۱/۲۸
🔸معرفی سند از: امیرحسین محمدی

برخی از اسنادی که گاه درباره‌ی بناهای تاریخی بِه دستمان می‌رسد، در نگاه اول ساده به نظر می‌آیند؛ اما می‌توان اهمیت خاصی در آنها یافت. اسنادی که در عین سادگی، می‌توانند سرگذشت بنا را بهتر نشان دهند و منجر شوند دقیق‌تر نگاهشان کنیم. یکی از نمونه‌های قابل توجه در این زمینه، نامه‌ای است که مرحوم حاج سید مهدی صُحُفی، امام جماعت وقت مسجد جامع قم، در سال ۱۳۸۶، خطاب به سرپرست سازمان اوقاف و امور خیریه نوشت.
موضوع این نامه، اعتراض و درخواست رسیدگی به شیوه‌ی مرمت‌های انجام‌شده در مسجد جامع قم است؛ مرمت‌هایی که به گفته‌ی نویسنده، نه‌تنها با تخریب بخش‌هایی از بنای سالم همراه بود، بلکه آسیب‌هایی نیز به اجزای اصیل و تاریخی مسجد وارد کرد. حاج سید مهدی صُحُفی در این نامه، به‌تفصیل توضیح می‌دهد که در حالی که بخش عمده‌ای از کف‌سازی حیاط و برخی کاشی‌کاری‌ها آسیب دیده و نیاز به تعمیر دارد، قسمت‌های سالمی مانند شبستان غربی مسجد ــ که در اوایل سلطنت ناصرالدین‌شاه، توسط حسین‌خان نظام‌الدوله (ملقب به شهاب‌الملک) از نو، با سقفی مسطح، بنا شده بود تا در شب‌های تابستان از آن استفاده شود ــ بدون دلیل موجه، تخریب شده‌ است. سقف مسطح که در ایام تابستان محل برگزاری نماز جماعت بود، به دستور مهندس ناظر، با برداشتی نامناسب جایگزین شد و موجب شده آب باران راه خروج مناسبی نداشته باشد و به بنا آسیب برساند. همچنین، دیوارهای سالم که دارای پوشش زیبایی بودند، تخریب شده و به شکل اولیه بازنگشته‌اند. طبق گفته‌ی آقای صُحُفی، شبستان شرقی نیز که در زمان فتحعلی‌شاه بنا شده بود، به همین مصیبت دچار شده است.
افزون بر این، مسجد جامع قم از اواسط دهه‌ی بیست تا به امروز، بارها توسط مردم، میراث فرهنگی و افرادی چون آیت‌الله فیض و آیت‌الله بروجردی، در مقیاس‌های بزرگ و کوچک، مرمت شده است. در نامه «به طرز زیبای» کار مهندس سابق اشاره شده. این نکته ناظر به مرمت دوره‌ی قبلی است.
حاج سید مهدی صُحُفی از چهره‌های شناخته‌شده‌ی مذهبی و اجتماعی شهر قم به شمار می‌رفت. خاندان صُحُفی از خانواده‌های خوشنام و معتبر این شهر هستند که برخی از آنها در حوزه‌ی کتاب‌فروشی فعالیت داشتند و تا سال‌های اخیر، در خیابان ارم، کنار مدرسه‌ی خان، اشتغال داشتند.[۱] مرحوم حاج سید مهدی صُحُفی، (متولد ۱۳۰۸ ش)، بیش از سه دهه پیش‌نماز مسجد جامع قم بود. در کنار این مسئولیت، در مدرسه‌ی فیضیه نیز تدریس می‌کرد و گفته می‌شود که مکتب‌خانه‌ای نیز داشت، که به کودکان قمی سواد می‌آموخت.
اهمیت این نامه، نه فقط از حیث محتوای آن، بلکه از زاویه‌ی نگاه نویسنده‌اش قابل تأمل است. برخلاف بسیاری از نوشته‌ها و اسناد موجود که از بیرون به بنا نگاه می‌کند، این نامه از تجربه‌ی کسی نوشته شده که سال‌ها در این فضا زیسته و هر روز در آن حضور داشته است. در نتیجه، حساسیت‌ها و دغدغه‌های او نسبت به فضا، نه از موضع نظری یا کارشناسی، بلکه بر پایه‌ی تجربه‌ی زیسته است. او مشکلاتی را در مرمت‌ها مشاهده کرده که ممکن است برای یک بیننده‌ی عادی قابل تشخیص نباشد؛ چرا که این ایرادها در جریان استفاده‌ی مداوم از فضا خود را نشان می‌دهد. همین ویژگی است که این نامه را به سندی جالب توجه در بررسی وضعیت مرمت یک بنای تاریخی تبدیل می‌کند.🔻

#معرفی_اسناد #مسجدجامع #قم #امیرحسین_محمدی
@asmaaneh

www.group-telegram.com/sa/asmaaneh.com/7038

1.65K viewsJul 10 at 16:46

📜معرفی سند: «درخواست دستور مساعد جهت اصلاح تعمیر مسجد جامع قم»
🔸محل نگهداری: سازمان اوقاف و امور خیریه‌ی‌ استان قم
🔸تاریخ سند: ۱۳۸۶/۰۱/۲۸
🔸معرفی سند از: امیرحسین محمدی

برخی از اسنادی که گاه درباره‌ی بناهای تاریخی بِه دستمان می‌رسد، در نگاه اول ساده به نظر می‌آیند؛ اما می‌توان اهمیت خاصی در آنها یافت. اسنادی که در عین سادگی، می‌توانند سرگذشت بنا را بهتر نشان دهند و منجر شوند دقیق‌تر نگاهشان کنیم. یکی از نمونه‌های قابل توجه در این زمینه، نامه‌ای است که مرحوم حاج سید مهدی صُحُفی، امام جماعت وقت مسجد جامع قم، در سال ۱۳۸۶، خطاب به سرپرست سازمان اوقاف و امور خیریه نوشت.
موضوع این نامه، اعتراض و درخواست رسیدگی به شیوه‌ی مرمت‌های انجام‌شده در مسجد جامع قم است؛ مرمت‌هایی که به گفته‌ی نویسنده، نه‌تنها با تخریب بخش‌هایی از بنای سالم همراه بود، بلکه آسیب‌هایی نیز به اجزای اصیل و تاریخی مسجد وارد کرد. حاج سید مهدی صُحُفی در این نامه، به‌تفصیل توضیح می‌دهد که در حالی که بخش عمده‌ای از کف‌سازی حیاط و برخی کاشی‌کاری‌ها آسیب دیده و نیاز به تعمیر دارد، قسمت‌های سالمی مانند شبستان غربی مسجد ــ که در اوایل سلطنت ناصرالدین‌شاه، توسط حسین‌خان نظام‌الدوله (ملقب به شهاب‌الملک) از نو، با سقفی مسطح، بنا شده بود تا در شب‌های تابستان از آن استفاده شود ــ بدون دلیل موجه، تخریب شده‌ است. سقف مسطح که در ایام تابستان محل برگزاری نماز جماعت بود، به دستور مهندس ناظر، با برداشتی نامناسب جایگزین شد و موجب شده آب باران راه خروج مناسبی نداشته باشد و به بنا آسیب برساند. همچنین، دیوارهای سالم که دارای پوشش زیبایی بودند، تخریب شده و به شکل اولیه بازنگشته‌اند. طبق گفته‌ی آقای صُحُفی، شبستان شرقی نیز که در زمان فتحعلی‌شاه بنا شده بود، به همین مصیبت دچار شده است.
افزون بر این، مسجد جامع قم از اواسط دهه‌ی بیست تا به امروز، بارها توسط مردم، میراث فرهنگی و افرادی چون آیت‌الله فیض و آیت‌الله بروجردی، در مقیاس‌های بزرگ و کوچک، مرمت شده است. در نامه «به طرز زیبای» کار مهندس سابق اشاره شده. این نکته ناظر به مرمت دوره‌ی قبلی است.
حاج سید مهدی صُحُفی از چهره‌های شناخته‌شده‌ی مذهبی و اجتماعی شهر قم به شمار می‌رفت. خاندان صُحُفی از خانواده‌های خوشنام و معتبر این شهر هستند که برخی از آنها در حوزه‌ی کتاب‌فروشی فعالیت داشتند و تا سال‌های اخیر، در خیابان ارم، کنار مدرسه‌ی خان، اشتغال داشتند.[۱] مرحوم حاج سید مهدی صُحُفی، (متولد ۱۳۰۸ ش)، بیش از سه دهه پیش‌نماز مسجد جامع قم بود. در کنار این مسئولیت، در مدرسه‌ی فیضیه نیز تدریس می‌کرد و گفته می‌شود که مکتب‌خانه‌ای نیز داشت، که به کودکان قمی سواد می‌آموخت.
اهمیت این نامه، نه فقط از حیث محتوای آن، بلکه از زاویه‌ی نگاه نویسنده‌اش قابل تأمل است. برخلاف بسیاری از نوشته‌ها و اسناد موجود که از بیرون به بنا نگاه می‌کند، این نامه از تجربه‌ی کسی نوشته شده که سال‌ها در این فضا زیسته و هر روز در آن حضور داشته است. در نتیجه، حساسیت‌ها و دغدغه‌های او نسبت به فضا، نه از موضع نظری یا کارشناسی، بلکه بر پایه‌ی تجربه‌ی زیسته است. او مشکلاتی را در مرمت‌ها مشاهده کرده که ممکن است برای یک بیننده‌ی عادی قابل تشخیص نباشد؛ چرا که این ایرادها در جریان استفاده‌ی مداوم از فضا خود را نشان می‌دهد. همین ویژگی است که این نامه را به سندی جالب توجه در بررسی وضعیت مرمت یک بنای تاریخی تبدیل می‌کند.🔻

#معرفی_اسناد #مسجدجامع #قم #امیرحسین_محمدی
@asmaaneh

BY آسمانه