روشنفکران

ساحل را دور زدند کامل
رسیدند به اقای ماهر
و گفتند درود مشتاق دیدار
چه دارید برای ما
اقای ماه
آقای ماهر دستی به ظاهر خود کشید
و به ارامی گفت
درود بر انسان های طاهر
خدمتتان عرض کنم که
پوست ها انداختم به تیک تاک عمر
به هفته ای که شما را ندیدم
بعمر
سری زدم به حافظ حافظه
بیتی از او
مزه ای کرد نافذه
حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست
بشتاب هان که اسب و قبا میفرستمت
سری زدم به سعدی صاعقه
بیتی از او بارقه ای واقعه
سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز
مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
خدمت خیام رسیدم
خیام اگر ز باده مستی خو شباش
با ساده رخی
اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش
صبری به صائب کردم
صائب مرا ز نام چه حاصل که چون نگین
تر میکنم زمین خود از آب دیگران
صائب از طرز نویی
کاندر میان انداختی
دودمان شعر را
دادی بقای تازه ای
پروین‌ پیامی داد مرا
این خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
کر چه جز تلخی ز ایام ندید
هرچه خواهی سخنش شیرین است
عشق کردم با عشقی
عشقی از عشق وطن آنسان مجرب شد که این
کهنه دیوان جنون تعلیم مجنون می کند
حال اورد مولانا مرا
پرده برگردان و بزن ساز نو
هین که رسید از فلک اواز نو
تازه و خندان نشود گوش و هوش
تا ز خرد در نرسد راز نو
سکوت کرد اقای ماهر
نگاهی به اسمان و گفت
دوستان زمان بر کهکشان های پنهان به جز نفس کشیدن جان
از وطایف اصلی خود شناسی است بر سپنج مان
هرکه را این ان ندارد
زندگی اش پر ز حرمان
هرکه را در بر چنین گوهر
رود با شعر و شوری دل بر او غنج
شنوندگان سپاس گفتند اقای ماهر را
دستی مرتب زدند
و بدرود گفتند یکدیگر را
تا گپی دوباره دنج
[بیداراس]403زمستان

#اجتماعی
@Roshanfkrane

👍29❤4👏1

www.group-telegram.com/sg/Roshanfkrane.com/165567

5.24K viewsSaeidy, Feb 17 at 06:39

ساحل را دور زدند کامل
رسیدند به اقای ماهر
و گفتند درود مشتاق دیدار
چه دارید برای ما
اقای ماه
آقای ماهر دستی به ظاهر خود کشید
و به ارامی گفت
درود بر انسان های طاهر
خدمتتان عرض کنم که
پوست ها انداختم به تیک تاک عمر
به هفته ای که شما را ندیدم
بعمر
سری زدم به حافظ حافظه
بیتی از او
مزه ای کرد نافذه
حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست
بشتاب هان که اسب و قبا میفرستمت
سری زدم به سعدی صاعقه
بیتی از او بارقه ای واقعه
سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز
مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
خدمت خیام رسیدم
خیام اگر ز باده مستی خو شباش
با ساده رخی
اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش
صبری به صائب کردم
صائب مرا ز نام چه حاصل که چون نگین
تر میکنم زمین خود از آب دیگران
صائب از طرز نویی
کاندر میان انداختی
دودمان شعر را
دادی بقای تازه ای
پروین‌ پیامی داد مرا
این خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
کر چه جز تلخی ز ایام ندید
هرچه خواهی سخنش شیرین است
عشق کردم با عشقی
عشقی از عشق وطن آنسان مجرب شد که این
کهنه دیوان جنون تعلیم مجنون می کند
حال اورد مولانا مرا
پرده برگردان و بزن ساز نو
هین که رسید از فلک اواز نو
تازه و خندان نشود گوش و هوش
تا ز خرد در نرسد راز نو
سکوت کرد اقای ماهر
نگاهی به اسمان و گفت
دوستان زمان بر کهکشان های پنهان به جز نفس کشیدن جان
از وطایف اصلی خود شناسی است بر سپنج مان
هرکه را این ان ندارد
زندگی اش پر ز حرمان
هرکه را در بر چنین گوهر
رود با شعر و شوری دل بر او غنج
شنوندگان سپاس گفتند اقای ماهر را
دستی مرتب زدند
و بدرود گفتند یکدیگر را
تا گپی دوباره دنج
[بیداراس]403زمستان

#اجتماعی
@Roshanfkrane

BY روشنفکران