دغدغه‌های محیط زیستی و دانشگاهی - حسین آخانی

خاموشی یک مارچوبه بومی شورزی در میقان
حسین آخانی
اسلایدهای این پست اسکرین شات آخرین مقاله ماست که همین امروز منتشر شده است.
داستان این مقاله به ۳۸ سال پیش (۳ مهر ۱۳۶۵) بر می گردد. زمانی که من هنوز یک دانشجوی لیسانس بودم و اولین کار تحقیقی من به عنوان پایان نامه لیسانس بررسی گیاهان کویر میقان و یا دریاچه میقان و به قول همشهری های ما تالاب میقان بود.
بدون تردید این اولین تحقیق تاثیر عمیقی روی کل زندگی من گذاشت. اگر چه گروه زیست شناسی دانشگاه شهید بهشتی در آن زمان اجازه نوشتن پایان نامه را به من نداند. بعد فهمیدم دلیلشان بالا بودن سطح کار من بوده و با نوشتن آن برای پایان نامه های فوق لیسانس مشکل ایجاد می شود. ولی این تصمیم خنجری بود در مغز یک دانشجوی پر شوری که دو سال در کویر میقان وجب به وجب آنجا را تحقیق کرده است.
در آن مدت من سه گونه گیاهی کشف کردم که سرنوشت هر سه به انقراض
Microcnemum coralloides
Schrenkiella parvula
Asparagus lycaonicus
دو گونه اول اولین مقاله پژوهشی من بود (اسلاید ۶). ولی شناسایی گونه سوم، که یک مارچوبه هالوفیت است، ۱۳ سال طول کشید و مقاله آن در سال ۲۰۰۲ منتشر شد (اسلاید ۷).
سالها گذشت تا به کمک روشهای مولکولی جمعیت ایران و ترکیه مقایسه شوند و مشخص شد که این گیاه خویشاوند گونه مارچوبه زراعی است )اسلایدهای ۱ تا ۵).
این مقاله تبریک ندارد، پایان یک داستان تلخ است. داستان سرزمینی که نبود درک و فهم بوم شناختی یکی یکی گونه های بومی ما را به انقراض می کشاند. انقراض این مارچوبه خاص و دو گونه دیگر به دلیل به هم خوردن هیدرولوژی پهنه شور میقان رخ داد. آنچه تلخی داستان را به حد اعلای تراژیک می رساند این است که کسانی باعث خاموشی آنها شدند که اتفاقا وظیفه حفظ آن را داشتند. اول منابع طبیعی که با ساختن بندهای آبخیزداری کلیه آبراهه های حوضه آبریز میقان را بست و دوم آنهایی که با روان کردن فاضلاب شیرین اراک یک تالاب شور را به نی زاری تبدیل کردند که باعث نابودی تنوع زیستی گیاهان هالوفیت شد.
داستان جریان فاضلاب اراک به دریاچه میقان، بسیار شبیه همین دوستان خاله خرسه ای است که به سگ و گربه غذا می دهند. وقتی فهم و دانش بومشناختی نباشد، کار خیر ما جز آسیب و ضرر نتیجه ای ندارد. گیاهان ما منقرض می شوند به خاطر به هم خوردن توازن هیدرولوژیک کشور توسط سد ساز و بند ساز، جانوران ما هم منقرض می شوند توسط گروهی از آدمهای احساسی که فکر می کنند با پر کردن طبیعت و شهرهای ایران با سگ و گربه کار خوبی می کنند.
علاقه مندان به اصل مقاله پیام خصوصی بدهند.
#حسین_آخانی
#گیاهشناسی_با_حسین_آخانی
https://www.ddinstagram.com/p/C6c_hlgiINf/?igsh=MXF4ajlmMnhlcTZiaw==

InstaFix

@hosseinakhani

خاموشی یک مارچوبه بومی شورزی در میقان
اسلایدهای این پست اسکرین شات آخرین مقاله ماست که همین امروز منتشر شده است.
داستان این مقاله به ۳۸ سال پیش (۳ مهر ۱۳۶۵) بر می گردد. زمانی که من هنوز یک دانشجوی لیسانس بودم و اولین کار تحقیقی من به عنوان پایان نام...

www.group-telegram.com/sg/environ_concerns.com/1757

3.73K viewsHossein Akhani, edited  May 2, 2024 at 04:53

خاموشی یک مارچوبه بومی شورزی در میقان
حسین آخانی
اسلایدهای این پست اسکرین شات آخرین مقاله ماست که همین امروز منتشر شده است.
داستان این مقاله به ۳۸ سال پیش (۳ مهر ۱۳۶۵) بر می گردد. زمانی که من هنوز یک دانشجوی لیسانس بودم و اولین کار تحقیقی من به عنوان پایان نامه لیسانس بررسی گیاهان کویر میقان و یا دریاچه میقان و به قول همشهری های ما تالاب میقان بود.
بدون تردید این اولین تحقیق تاثیر عمیقی روی کل زندگی من گذاشت. اگر چه گروه زیست شناسی دانشگاه شهید بهشتی در آن زمان اجازه نوشتن پایان نامه را به من نداند. بعد فهمیدم دلیلشان بالا بودن سطح کار من بوده و با نوشتن آن برای پایان نامه های فوق لیسانس مشکل ایجاد می شود. ولی این تصمیم خنجری بود در مغز یک دانشجوی پر شوری که دو سال در کویر میقان وجب به وجب آنجا را تحقیق کرده است.
در آن مدت من سه گونه گیاهی کشف کردم که سرنوشت هر سه به انقراض
Microcnemum coralloides
Schrenkiella parvula
Asparagus lycaonicus
دو گونه اول اولین مقاله پژوهشی من بود (اسلاید ۶). ولی شناسایی گونه سوم، که یک مارچوبه هالوفیت است، ۱۳ سال طول کشید و مقاله آن در سال ۲۰۰۲ منتشر شد (اسلاید ۷).
سالها گذشت تا به کمک روشهای مولکولی جمعیت ایران و ترکیه مقایسه شوند و مشخص شد که این گیاه خویشاوند گونه مارچوبه زراعی است )اسلایدهای ۱ تا ۵).
این مقاله تبریک ندارد، پایان یک داستان تلخ است. داستان سرزمینی که نبود درک و فهم بوم شناختی یکی یکی گونه های بومی ما را به انقراض می کشاند. انقراض این مارچوبه خاص و دو گونه دیگر به دلیل به هم خوردن هیدرولوژی پهنه شور میقان رخ داد. آنچه تلخی داستان را به حد اعلای تراژیک می رساند این است که کسانی باعث خاموشی آنها شدند که اتفاقا وظیفه حفظ آن را داشتند. اول منابع طبیعی که با ساختن بندهای آبخیزداری کلیه آبراهه های حوضه آبریز میقان را بست و دوم آنهایی که با روان کردن فاضلاب شیرین اراک یک تالاب شور را به نی زاری تبدیل کردند که باعث نابودی تنوع زیستی گیاهان هالوفیت شد.
داستان جریان فاضلاب اراک به دریاچه میقان، بسیار شبیه همین دوستان خاله خرسه ای است که به سگ و گربه غذا می دهند. وقتی فهم و دانش بومشناختی نباشد، کار خیر ما جز آسیب و ضرر نتیجه ای ندارد. گیاهان ما منقرض می شوند به خاطر به هم خوردن توازن هیدرولوژیک کشور توسط سد ساز و بند ساز، جانوران ما هم منقرض می شوند توسط گروهی از آدمهای احساسی که فکر می کنند با پر کردن طبیعت و شهرهای ایران با سگ و گربه کار خوبی می کنند.
علاقه مندان به اصل مقاله پیام خصوصی بدهند.
#حسین_آخانی
#گیاهشناسی_با_حسین_آخانی
https://www.ddinstagram.com/p/C6c_hlgiINf/?igsh=MXF4ajlmMnhlcTZiaw==

BY دغدغه‌های محیط زیستی و دانشگاهی - حسین آخانی