ادب‌سرا | Adabsara

Forwarded from قُویِ سیاه | دیبا امین

قُویِ سیاه | دیبا امین

Photo

الطاف صافی، بهتر است بگویم الطاف کهکشانی، از نخبه‌های دوره ششم و خلاق‌ترین انسان‌هایی‌ست که می‌شناسم.
می‌گویند شخصیت انسان از پشت واژه‌های که می‌گوید، می‌درخشد پس بگذارید واژه‌چینی‌های خودش، معرف او باشد.

فارغ صنف یازده‌ام.‌ دختری که مکتبش بسته شد، اما راه یادگیری‌اش نه.
وقتی نتوانستم به صنف بروم، خودم برای خودم صنف ساختم.
کانکور خواندم، انگلیسی آموختم، تدریس کردم، خیاطی یاد گرفتم و کارهای در این بخش انجام دادم، کتاب فروختم، و در دل هر مسیر، چیزی آموختم.

اما همیشه یک عشق عمیق در دلم بود: هنر.
از بچگی با هنر گره خورده بودم.
خود آموز بودم با دست‌های خودم، نقاشی کردم و چند وقتی هم کورس رفتم.

و پیش خود خطاطی کردم، کمی میناتوری یاد گرفتم.
و حالا، بوکمارک‌هایی می‌سازم که فقط یک تکه کاغذ نیستند؛ همسفرهایی‌اند برای عاشقان کتاب، با حس و معنا و عمق.

اولش هیچ‌کس جدی نگرفت، اما من باور داشتم بالای خودم و کارم و میدانستم که ارزش اش فهمیده خواهد شد که امروز خوشبختانه همین‌طور شد!

و اینکه خاص باشم (خودم باشم)
چون خاص بودن یعنی خودت باشی، تقلید نکنی، خلاق باشی.
حضرت نزدیکم فقط یکی مثل من ساخته، پس چرا نسخهٔ دیگری باشم؟
و همیشه من میگویم که:
هر کسی میتواند کاری انجام دهد که تو انجام میتی اما تو با "خودت بودن"متفاوت اش کن
چون تو یکدانه استی و حضرت نزدیک فقد یکی از تو ساخته و همینطور همیشه کارهای می‌کنم که خلاقانه باشد از ذهن و دل خودم باشد و ناب باشد منحصر به فرد باشد و نوآوری می‌کنم.

و البته باید بگویم دهه‌ی هشتادی هم استم 😅
کلاسیکم =🤍

و همچنان زرگر هم هستم؛ از دل آتش، زیبایی می‌سازم.
و با همهٔ سختی‌ها، هنوز باور دارم که می‌شود ساخت، می‌شود ماند، می‌شود درخشید.

این هم آدرسِ چند نمونه از شاهکارهای این کهکشانیِ خلاق (الطاف):

https://www.instagram.com/eltaf.art?igsh=cTFtbmxtd3I2NGw2

❤2👏2

www.group-telegram.com/tr/AdabSara0.com/8699

131 views【ᗪEEᗷᗩ_ᗩᗰIᑎ】, Sep 16 at 18:23

الطاف صافی، بهتر است بگویم الطاف کهکشانی، از نخبه‌های دوره ششم و خلاق‌ترین انسان‌هایی‌ست که می‌شناسم.
می‌گویند شخصیت انسان از پشت واژه‌های که می‌گوید، می‌درخشد پس بگذارید واژه‌چینی‌های خودش، معرف او باشد.

فارغ صنف یازده‌ام.‌ دختری که مکتبش بسته شد، اما راه یادگیری‌اش نه.
وقتی نتوانستم به صنف بروم، خودم برای خودم صنف ساختم.
کانکور خواندم، انگلیسی آموختم، تدریس کردم، خیاطی یاد گرفتم و کارهای در این بخش انجام دادم، کتاب فروختم، و در دل هر مسیر، چیزی آموختم.

اما همیشه یک عشق عمیق در دلم بود: هنر.
از بچگی با هنر گره خورده بودم.
خود آموز بودم با دست‌های خودم، نقاشی کردم و چند وقتی هم کورس رفتم.

و پیش خود خطاطی کردم، کمی میناتوری یاد گرفتم.
و حالا، بوکمارک‌هایی می‌سازم که فقط یک تکه کاغذ نیستند؛ همسفرهایی‌اند برای عاشقان کتاب، با حس و معنا و عمق.

اولش هیچ‌کس جدی نگرفت، اما من باور داشتم بالای خودم و کارم و میدانستم که ارزش اش فهمیده خواهد شد که امروز خوشبختانه همین‌طور شد!

و اینکه خاص باشم (خودم باشم)
چون خاص بودن یعنی خودت باشی، تقلید نکنی، خلاق باشی.
حضرت نزدیکم فقط یکی مثل من ساخته، پس چرا نسخهٔ دیگری باشم؟
و همیشه من میگویم که:
هر کسی میتواند کاری انجام دهد که تو انجام میتی اما تو با "خودت بودن"متفاوت اش کن
چون تو یکدانه استی و حضرت نزدیک فقد یکی از تو ساخته و همینطور همیشه کارهای می‌کنم که خلاقانه باشد از ذهن و دل خودم باشد و ناب باشد منحصر به فرد باشد و نوآوری می‌کنم.

و البته باید بگویم دهه‌ی هشتادی هم استم 😅
کلاسیکم =🤍

و همچنان زرگر هم هستم؛ از دل آتش، زیبایی می‌سازم.
و با همهٔ سختی‌ها، هنوز باور دارم که می‌شود ساخت، می‌شود ماند، می‌شود درخشید.

این هم آدرسِ چند نمونه از شاهکارهای این کهکشانیِ خلاق (الطاف):

https://www.instagram.com/eltaf.art?igsh=cTFtbmxtd3I2NGw2

BY ادب‌سرا | Adabsara