«در ساختارهای هارِ سرمایه‌داری، هنگامی که ارزش‌های انسانی و وجه متافیزیکی آدمی جای خود را به محاسبه‌گری و سود محوری می‌دهند، گفتاری مسموم پدید می‌آید گویی انسان چیزی جز ماشین نیست، و مادامی که توانایی خلق سرمایه نداشته باشد باید از میان برداشته شود.
چنین گفتمان‌های شنیع، درون‌مایه‌ی آلوده و چرکین سرمایه‌داری را بر همگان آشکار می‌سازند؛ جایی که انسان و ماشین، هم‌ردیف و هم‌سرنوشت، تنها در خدمت تولید و انباشت حداکثری به کار گرفته می می‌شوند.»

#سرمایه_داری
#عدالت

@havarpress

«در دوره‌ی رضاخان، تضاد اساسی جامعه‌ی ایران، تضادی بود میان «خلق» یعنی بورژوازی ملی، کارگران، خرده‌بورژوازی، دهقانان و توده‌های عشایر با «ارتجاع حاکم» ـ یعنی امپریالیسم، بورژوازی کمپرادور و فئودالیسم. این امر به آن معناست که در جامعه‌ی ایرانِ آن زمان، یک فرماسیون کامل و یک‌دست، مانند فئودالیسم یا سرمایه‌داری، حاکم نبود.»

جزنی، بیژن. تاریخ سی‌ساله‌ی ایران، ص ۲۳

@havarpress

#اردوغان: ما وارثان ابوعلی سینا هستیم!!!

«یکی از وجوه اصلی پان‌ترکیسم، جعل است. جعل تاریخ، فرهنگ، سیاست، هویت و هر آنچه که معنا و اصالت می‌بخشد. 
از آن جهت که متأسفانه ما به‌طور کلی دیپلماسی را رها کرده‌ایم: از دیپلماسی سیاسیِ مفتضح که هیچ اراده و کنشی در مسیر قدرت ندارد و منفعلانه همه چیز را در گرو بخشیدن به آمریکا می‌بیند، تا دیپلماسی فرهنگیِ ضعیف که در برابر یک فاشیستِ جاعلِ تاریخ، سکوت کرده و اجازه می‌دهد او خود را وارث ابن‌سینا معرفی کند. 

این مدعیان وارثت ابن‌سینا را نباید شوخی گرفت!!! چرا که این ادعاها به‌معنای ترسیم خاک پان‌ترکیسم از استانبول تا همدان است. اگر در برابر این یاوه‌گویی‌ها ایستادگی نشود، پلن بعدی این نوچه‌های امپریالیسم چه‌بسا عملیات نظامی در خاک ایران باشد.»

#اردوغان
#پانترکیسم
#دیپلماسی

@havarpress

امکانش واقعا وجود دارد که آتش سوزی های اخیر در راستای خرابکاریهای شرافتمندانه!! سلطنت طلبان باشد.

پ.ن: «آیا می‌توان در میان انسان‌هایی که از قوه‌ی عقل برخوردارند، به کسانی اعتماد کرد که نه‌تنها از فاشیستی‌ترین و خونخوارترین حکومت‌های تاریخ برای سلاخی جوانان ایرانی حمایت می‌کنند، بلکه به امید دستیابی به حکومت چند استان مرکزی ایران، بر آتش‌سوزی جنگل‌های شمال و تخریب زیست‌بوم ملی ایران نیز پلی برای منافع خود می‌سازند؟»

آیا در میان ایرانیان، کسی نابخردتر از سلطنت‌طلبان وجود دارد؟

#سلطنت_طلب
#ایران
@havarpress

ساحتِ گورِ تو، سروستان شد...
ای عزیزِ دلِ من،
تو کدامین سروی؟

این سروده‌ی سایه، یادآور زنده یاد #مرتضی_کیوان است؛ شاعر میهن دوست، آزادی خواه و عضو حزب توده، که پس از کودتای ۲۸ مرداد به دست حکومت پهلوی دست گیر و تیرباران شد. پس از تخریب مزار او، بر همان جایگاه درختکاری کردند اما دریغ که جسم نیست میشود، اما یاد هرگز!

#مرتضی_کیوان
#سایه

@havarpress

در ستایش یونس فیضی، قهرمان مردم

✍میلاد تاجیک


در لحظاتی که طبیعت یک ملت که دارایی اوست در آتش می‌سوزد، مردانی تاریخ‌ساز پدیدار می‌شوند که تقدیر اجتماعیِ یک دوران را در قامت خویش تجسم می‌بخشند. هنگامی که جنگل‌های مازندران در شعله‌هایی بی‌رحمانه فرو می‌رفت و دود آن در آسمان زبانه می‌کشید، مردی ساده اما فداکار از میان ما مردم سربرآورد؛ جنس او از قهرمانانی نیست که رسانه‌های پرطمطراق، برای ملت‌ها می‌سازند تا بعدا به پشتوانه‌ی آن‌ها استعمارگریِ خود را توسعه دهند، بلکه از آنانی است که تاریخِ راستینِ ما آن را شکل داده است. از یونس فیضی سخن می‌گویم.
این مرد در حالی‌که بسیاری از ما تنها در فضای مجازی به استوری کردنِ آن آتش سوزیِ مهیب مشغول بودیم و تنها نظاره‌گرانی بودیم که کاری نیز از دستمان بر نمی‌آمد، پیراهن خود را بر تنۀ شعله‌ور درختان می‌کوبید تا آتش را خاموش کند. او با جسمی که نظم ظالمانه جهان آن را محدود کرده بود، کاری انجام داد که روح‌های آزاد تنها می‌توانند بیندیشند. او نشان داد که اراده انسانی، زمانی که به منبع وظیفه اجتماعی متصل شود، نیرویی شکست‌ناپذیر است.
اما قهرمان ما یونس فیضی علاوه بر تلاش برای نجات چند هکتار جنگل، برای نجات اصل بنیادی‌ دیگری نیز جنگید که ملت‌ کهن ما بر آن تکیه دارد و آن نیروی «همبستگی» است. این مرد، که قدرت قدم‌زدن نداشت، بر بلندترین قله اخلاق اجتماعی ایستاد؛ چرا که در رگ‌های او وجدان اجتماعی همچون خون در جریان است. او نمونه روشن این حقیقت است که «عظمت انسان نه در دارایی، نه در قدرت، و نه در سلامت کامل اندام اوست، بلکه در آن لحظه‌های تاریخ‌ساز است که فرد خود را وقف جمع می‌کند».
جامعه سرمایه‌سالار، انسان‌ها را بر اساس توانایی‌های اقتصادی، تولیدی یا جسمی‌شان طبقه‌بندی می‌کند. اما عمل یونس فیضی نشان داد که «معیار واقعی انسان، میزان تعلق او به مردم است». او با هر ضربه‌ای که با لباس ساده‌ی خود بر شعله‌ها زد، ضربه‌ای نیز بر پندارهای پوسیده‌ای وارد کرد که انسان را به کالا تبدیل می‌کنند. او با وجود محرومیتی که نظام‌های اجتماعی معمولاً آن را نشانه ضعف می‌انگارند، نشان داد که قهرمان‌بودن امتیازی بیولوژیک نیست، بلکه انتخابی آگاهانه است.
کسانی که آتش را در جنگل‌ها می‌افروزند و آنان که در برابر این فاجعه بی‌تفاوت هستند، هر دو در یک چیز مشترکند: انفعال در برابر مسئولیت تاریخی. اما یونس فیضی در برابر سرنوشت خاموش نایستاد. او با اراده‌ای از جنس فولاد، با پیراهنی ساده، آتش را خاموش می‌کرد تا ثابت کند که هر انسان می‌تواند سرچشمه نیرویی باشد که وجدان جامعه را دگرگون می‌کند.
در تحولاتی که بر وجدان جامعه نهیب می‌زنند، اغلب، نخستین جرقه را مردمی بی‌ادعا می‌زنند. مردانی که می‌دانند ارزش انسان در آن چیزی است که برای مردم می‌بخشد و امروز او چیزی بسیار بزرگ بخشید: یادآوری دوباره مسئولیت مشترک ما در برابر زمین، جنگل، انسان و آینده.
من، به نام تمام مردمی که به قدرت توده‌ها ایمان دارند، در برابر این مرد می‌ایستم و با احترامی عمیق می‌گویم: تو نه تنها شعله‌های جنگل، که شعله‌های بی‌تفاوتی به محیط زیست را نیز خاموش کردی! تو قهرمان امروز و فردایی؛ نماد انسان‌های آزاد، انسان‌هایی که جهان را به حرکت درمی‌آورند و تاریخ این را فراموش نخواهد کرد!
از ما به شما ارادت بسیار قهرمان❤️

🆔@Kaveh_Academyy

در یک گفتمان صحیح  انسانی، شعر و ادبیات روح و جلا‌دهنده‌ی بنیان‌های اجتماعی‌اند آن‌ها به کنش‌ها و رفتارها در جامعه معنا می‌بخشند. همین امر سبب شد که حافظ، سعدی، فردوسی، رودکی، شاملو، نیما یوشیج، ابتهاج و هزاران شاعر دیگر ظهور کنند و با قلم خود نقش نگارین بر تاریخ فرهنگی ایران بیارایند. 

اما به میمنت نظم سرمایه داری و کالایی شدن همه چیز هنر هم فاسد و بی معنی گشته است. کافی‌ست این خزعبلات موسوم به «شعر نو» برخی لمپن‌سلبریتی‌ها را با اشعار ابتهاج و اخوان ثالث و... مقایسه کنیم تا به گریه بیفتیم... 

از این رو ماهیت درونی این لمپن‌سلبریتی‌ها چیزی جز تلاش برای فاسد کردن مفاهیم به‌منظور دیده شدن نیست. دغدغه‌ی آنان نه مردم‌ و نه زیست و معیشت و مشکلات آن ها بلکه تنها دغدغه‌شان چگونگی دیده شدن است. در ساختار سرمایه‌داری چنین افرادی مجال بروز می‌یابند، زیرا توان فروش و خلق سود دارند. دیگر هنر با هنر و فهم با میزان اثرگذاری در جامعه سنجیده نمی‌شود، بلکه با میزان خلق سود سنجیده می‌شود. 

در این منطق، اگر کسی هر آنچه چرند و بی‌مایه است تولید کند و بفروشد، «هنرمند» محسوب می‌شود. اما اگر هنرمندی واقعی نتواند سود بیافریند، او و هنر اصیلش زیر چرخ‌های سرمایه‌داری له می‌شوند. 

به واقع روح سرمایه‌داری همه‌چیز را فاسد کرده است...

#هنر
#ابتذال

@havarpress

روزگارا قصد ايمانم مكن
زآنچه می‌گويم پشيمانم مكن

كبريای خوبی از خوبان مگير
فضلِ محبوبی ز محبوبان مگير

گم مكن از راه، پيشاهنگ را
دور دار از نامِ مردان، ننگ را

گر بدی گيرد جهان را سربه‌سر
از دلم اميّد خوبی را مبر

چون ترازويم به سنجش آوری
سنگ سودم را منه در داوری

#هوشنگ_ابتهاج
@havarpress

«به‌راستی هر لحظه علاقه‌ام به واژه‌ی «لمپن‌سلبریتی» بیشتر می‌شود.
نمونه‌ی دیگری از این لمپن‌سلبریتی‌ها کسی است که رسانه و گفتمان خود را به مزدوران سرمایه‌داری اجاره داده و خود را مزدوری درجه‌چندم در پول‌پاشی و پول‌خواری نظم نئولیبرالی بی‌وطن معرفی می‌کند: علی ضیاء.
اکنون با دعوت از یک شارلاتان بی‌وطنِ به‌اصطلاح اقتصاددان، در پی تثبیت گفتمان استثمارگرانه‌ی شیادان بازار آزاد هستند؛ گفتمانی که آرام و خزنده در ناخودآگاه ملت فرودست نفوذ می‌کند.

دوستان، ما با دشمنی فردی یا مشخص طرف نیستیم ما با یک پارادایم روبه‌رو هستیم. پارادایمی که علاوه بر انباشت سرمایه های گزاف، تمام تصمیماتش در راستای منافع خود و تثبیت نابرابری و تعمیق شکاف‌های اجتماعی است.
هوشیار باشید: چپاول‌گران رانتی سرمایه‌داری ایران با ساختن برنامه‌هایی مطابق ذائقه‌ی عمومی، گفتمان خود را به توده‌ها تحمیل می‌کنند.»

#سرمایه_داری
#اقتصاد
#نئولیبرالیسم

@havarpress

با دیدن این کابوس، انسان به یاد سخن پرمحتوای برتولت برشت می‌افتد که می‌گفت: 
«دزدی از بانک‌ها کار دزدان ناشی است؛ دزدان اصلی و بزرگ بانک تأسیس می‌کنند.» 

امروز باید افزود: دزدان بزرگ‌تر از تأسیس بانک عبور کرده‌اند و سهامدار عمده بانک می‌شوند تا در قالب وام‌های کلان، دزدی‌هایشان عادی جلوه کند. 

خانواده فاسد  مدلل و بانک فاسد پاسارگاد

-شرکت نابدانه مدلل: ۷۸۲ میلیارد تومان بدهی مشکوک‌الوصول به بانک پاسارگاد دارد؛ بیش از ۱۸ ماه است اقساط پرداخت نشده و ارزش وثایق این وام «صفر» ثبت شده است. 

شرکت‌های وابسته به خاندان مدلل: در مجموع بیش از ۴۹۵۰ میلیارد تومان از بانک پاسارگاد وام گرفته‌اند. 

جالب آن‌که حجم این وام‌ها تقریباً معادل ۲.۵ درصد سهام بانک پاسارگاد است. 

سهامداری خاندان مدلل
- ستاره منصوبی (که گفته می‌شود از نزدیکان این خاندان است): مالک ۴.۹۹ درصد سهام بانک پاسارگاد و همچنین ۴ درصد سهام شرکت سرمایه‌گذاری پارس آریان (سهامدار اصلی بانک). 
- پژمان مدلل: ۱.۷۴ درصد سهام بانک پاسارگاد. 
- دنیا مدلل: ۱.۲۲ درصد سهام بانک پاسارگاد. 

این ترکیب سهامداری و بدهی‌های مشکوک‌الوصول نشان می‌دهد که ارتباط میان سهامداران و دریافت‌کنندگان وام‌های کلان، چرخه‌ای از فساد مالی را شکل داده است؛ چرخه‌ای که همان‌طور که برشت هشدار داده بود، دزدی را در قالب ساختارهای رسمی و قانونی پنهان می‌کند.

#فساد
#مدلل

@havarpress

اراجیف و خزعبلات طبقاتی سریع القلم

فقرا نباید در سیاست و اقتصاد وارد شوند. این علوم نیاز به ظرفیت‌های ذهنی‌ای دارند که فقرا فاقد آن هستند.

در آینده‌ی ایران نباید اجازه دهیم از این طبقات وزیر خارجه یا وزیر اقتصاد شوند.

این طبقات اگر بر سر کار بیایند، به دنبال جبران محرومیت‌های گذشته‌ی خودشان هستند، نه شوکت ایران.

#محمود_سریع_القلم
#حلقه_نیاوران

@havarpress

محمود سریع‌القلم خالق گفتمان های زرد و خواننده  ۵۰۰۰ کتاب در ۹ ماه! ، از اعضای اصلی حلقه نیاوران و مروج گفتمان سرمایه‌داری افسارگسیخته در ایران، اکنون بار دیگر سخنانی جنجالی بر زبان آورده است.
او که به‌عنوان نماد فاشیسم طبقاتی و راست افراطی شناخته می‌شود، در مسیر تحقیر و تخریب طبقه فرودست گام برمی‌دارد گفتمانی که نه به وطن و نه به انسان، بلکه تنها به سود معنا می‌دهد آن هم  در راستای منافع آمریکا.

حال فاشیسم نژادی دست‌کم بر تعلق به خاک، خون نژاد استوار است، اما فاشیسم طبقاتی انسانیت را به جوی می‌ریزد و در مسیر سود اندوزی  فرودستان را بی‌رحمانه تحقیر می‌کند و به راحت ترین‌ شکل ممکن حاضر به خون ریزی است. این جریان، با ادعای اینکه فرودستان نمی‌توانند کاردار سیاسی یا اقتصاددان باشند، در حقیقت دو هدف اصلی را دنبال می‌کند: نخست تخریب آرمان‌های انقلاب ایران که عدالت اجتماعی(مستضعفین و فرودستان) یکی از پایه‌های آن بود، و دوم زیر سؤال بردن ۱۴۰۰ سال تاریخ اسلام و سنت مساوات‌طلبی در بطن آن که بر تخصیص منابع و نگاه انسانی به محرومان بنا شده است. به‌طور کلی یک ماموریت را دنبال میکنند نابودی ایران و تبدیل آن به یک کشور بی خطر و عقیم از کنش.

این جماعت با طرح‌ریزی جریان‌های خطرناک، آینده‌ای خونین را برای ایران نشانه گرفته آن . خود سریع‌القلم نیز اذعان کرده که اگر تصمیم به توسعه گرفته شود، باید ده سال «بی‌ثباتی» را تجربه کنیم سخنی که معنای پنهان آن چیزی جز آماده‌سازی برای خشونت و قربانی‌کردن فرودستان جامعه نیست خود آن ها که از کاخ هایشان تکان نمی‌خورند و خطری آن هارا تهدید نمی‌کند .

#محمود_سریع_القلم
#نئولیبرالیسم
#حلقه_نیاوران

@havarpress

در دوران ساسانی مفهومی به نام خویشکاری وجود داشت. بر اساس این مفهوم، جامعه به‌طور کامل طبقاتی شده بود و هیچ‌کس نمی‌توانست از طبقهٔ خود خارج شود. نمونه آن در شاهنامه نیز وجود دارد که فردوسی مثال کفاشی را میزند که در دوران رکود اقتصادی حاضر به پرداختن هزینه حکومت است به شرط اینکه فرزندش از طبقه مورد نظر خارج گردد و این اجازه را به وی نمی‌دهند .به این معنا که فرزند یک نجیب‌زاده، حتی اگر فاقد توانایی، هوش یا کارآمدی بود، همچنان نجیب‌زاده محسوب می‌شد؛ و فرزند یک کشاورز، حتی اگر بسیار کارآمد و باهوش بود، ناگزیر کشاورز باقی می‌ماند.

امروز، گفتمان فاشیستی و ارتجاعی تلاش می‌کند همین مفهوم را در جامعهٔ کنونی تئوریزه کند. آنان با آویختن به نظریه‌های نخبه‌گرایانهٔ دوپارتو و موسکا، و با استناد به هایک و فریدمن، در واقع یک گفتمان نئولیبرالی را بازتولید می‌کنند. نئولیبرالیسم چیزی جز فاشیسم طبقاتی نیست نظامی که همه‌چیز را در گرو سود و خلق ارزش افزوده می‌بیند.

این فرایند طبقاتی‌سازی جامعه نیازمند آن است که حق مسلم فرودستان به آموزش از آنان سلب شود. اکنون شاهدیم که با تبدیل آموزش به کالا و خصوصی‌سازی آن، طبقات فرودست عملاً از چرخهٔ رشد و پیشرفت کنار گذاشته می‌شوند. و در نهایت، تیر خلاص را آقای سریع‌القلم با نظریه‌پردازی‌های خود به هدف می‌زند.

#جامعه_طبقاتی
#نابرابری

@havarpress

برخورد دانشمند برجسته، جناب دکتر سریع القلم (که گویا سرعت قلم شان غالبا از سرعت ذهنی ایشان پیشی می گیرد)، مرا به یاد سال ۱۹۷۳، یا ۱۹۷۴ میلادی انداخت که یکی از ده ها انجمن دانشجوئی «مدرسه اقتصاد و علوم سیاسی لندن» پروفسور آیزنک (Eysenck)، یهودی آلمانی تبار انگلیسی و استاد علوم انسانی کالج برکبک (Birkbeck) دانشگاه لندن را برای ایراد یک سخنرانی در آمفی تئاتر دانشگاه دعوت کرده بود. این یهودی، که خود از نسل کشی آلمان نازی فرار کرده بود، در نظریه پردازی های جنجال آفرین مبتنی بر «علم» ژنتیک، مدعی بود که ضریب هوشی (IQ) زنان، رنگین پوستان، و کارگران پائین تر از مردان سفیدپوست طبقه متوسط به بالا است.

تنها، با گذشت دو دقیقه، و پس از ادای فقط چند جمله، عضوی از یک انجمن دانشجوئی مائوئیستی (که اکثرا بنگلادشی بودند) با هجوم به طرف پروفسور عالیمقام، میکروفون را از دست وی ربود و مانع از ادامه اراجیف آن حضرت شد!

ساعتی بعد که از دانشگاه خارج می شدم، تیتر درشت صفحه اول روزنامه های عصر (Evening Standard و Evening News) چنین می خواند: «لات و لوت های L.S.E پروفسور آیزنک را ضرب و شتم کردند».

موجرها، اکثرا، پس از اطلاع از این که فردی دانشجوی L.S.E است، از اجاره دادن اتاق به وی خودداری می کردند.

مقایسه کنید با ذهنیت های اکثر دانشجویان امروزی در جمهوری اسلامی!

«به نقل از جناب مهرداد خلیل شهابی، مردی فرهیخته در ساحت قلم و ترجمه، که لطف فرمودند اجازه‌ی بازنشر این متن را در کانال به ما دادند.»

@havarpress