group-telegram.com/kazemostadiqom/567
Last Update:
آزمایش کربن و نسخ خطی
.
آزمایش کربن-۱۴ یکی از مهم‌ترین ابزارهای علمی برای تعیین سن مواد آلی در مطالعات «باستان‌شناسی، تاریخ‌نگاری و نسخ خطی» است.
این روش، که بر پایه‌ی فروپاشی ایزوتوپ رادیواکتیو کربن-۱۴ انجام می‌شود، قادر است سن مواد ارگانیک را تا حدود ۵۰ هزار سال قبل تخمین بزند.
در حوزه‌ی نسخ خطی، این آزمایش عمدتاً روی موادی چون «پوست، کاغذ گیاهی، و الیاف طبیعی» انجام می‌گیرد.
در نسخه‌های خطی، کربن-۱۴ تنها می‌تواند تاریخ ماده‌ی حامل متن را تعیین کند، نه زمان دقیق نگارش محتوا.
به عبارت دیگر، آزمایش می‌تواند نشان دهد که مثلاً پوست مورد استفاده در یک نسخه به قرن دوم هجری تعلق دارد، اما نمی‌تواند مشخص کند که متن روی آن دقیقاً در همان دوره نوشته شده یا بعداً.
این محدودیت، به ویژه در بررسی انتساب نسخ به افراد خاص تاریخی، اهمیت زیادی دارد.
افزون بر این، امکان تاریخ‌گذاری جوهر وجود ندارد، مگر در موارد خاص که جوهر از مواد ارگانیک باشد و مقدار کافی برای آزمایش در دسترس باشد. بسیاری از جوهرهای سنتی، به‌ویژه جوهر آهن–گال، ترکیبات معدنی دارند و فاقد کربن قابل تحلیل هستند.
پدیده‌ای مهم در این زمینه، پالم‌سست است: حالتی که متن قدیمی پاک شده و متن جدیدی بر همان پوست نوشته شده.
در این موارد، آزمایش کربن-۱۴ فقط سن پوست را نشان می‌دهد، نه نوشته‌ی جدید.
پس، این خطر وجود دارد که سن ماده با سن محتوای فعلی یکی انگاشته شود، که می‌تواند باعث تحلیل‌های اشتباه شود.
بنابراین، برای تحلیل دقیق‌تر نسخ خطی، آزمایش کربن-۱۴ باید در کنار روش‌های مکملی چون تحلیل خط‌شناسی، بررسی ساختار فیزیکی نسخه، و تصویربرداری پیشرفته (multispectral imaging) استفاده شود.
ترکیب این داده‌هاست که می‌تواند تصویر کامل‌تری از تاریخ نگارش نسخه‌ها ارائه دهد.
.
https://www.group-telegram.com/tw/kazemostadiqom.com/566
BY کتخه‌شناسی
Share with your friend now:
group-telegram.com/kazemostadiqom/567