اخبار جامعه پزشکی ایران

من ۴۵ رو پذیرفته بودم، با ۴۶ هم یه جورایی کنار اومده بودم ولی آخه ۴۷؟! اون هم نه شروع ۴۷، بلکه تموم شدنش و ورود به ۴۸ سالگی! این دیگه نامردیه! ولی راستش کلی احساس‌های متناقض دارم. خب ۴۷ ساله شدن که چیز خوبی نیست، ولی با این حال خوشحالم که در این ۴۷ سال مواجهه‌ی زیادی با زندگی داشتم. این آخر هم که جنگ و وحشت‌های اگزیستانسیال روش سوار شد. خوشحالم که یه ... طلای سردی و گرمی روزگار نچشیده نیستم. دست زندگی به اندازه‌ی کافی برام رو شده. به واسطه‌ی شغلم ارتباطات ارزشمندی با مراجعانم دارم، درس‌های زیادی ازشون گرفتم و دارم می‌گیرم، با شرارت‌ها و تاریکی‌ها و نقاط ضعف درونیم خیلی بیشتر از قبل آشنا هستم، سوگ از دست دادن مادرم رو تجربه کردم و فهمیدم وقتی مراجعانم از سوگ حرف می‌زنن، دارن از چی حرف می‌زنن. امشب به بابام گفتم می‌دونی امروز چه روزیه؟ گفت نه. گفتم اگه زنت زنده بود می‌دونست چه روزیه. گفت چه روزیه؟ گفتم یکمی فکر کن. گفت نمی‌دونم. گفتم روز خیلی مهمیه! تولد منه! خجالت کشید و گفت خب من تاریخ‌ها تو ذهنم نمی‌مونه... گفت فردا هدیه‌ی تولدت رو می‌دم. یک میلیون به حسابت می‌ریزم. گفتم فقط یک میلیون؟! گفت پس چقدر بدم؟ گفتم حداقل  دو میلیون بده! گفت تو که خودت پول داری، چه نیازی به پول من داری! بعد مگه کسی می‌گه هدیه کم یا زیاده؟ مهم اینه که به فکرت بودم!دقیقن این ویژگی فراموشی تاریخ‌ها  رو به من هم داده. من حتا خیلی وقت‌ها یادم می‌ره در چه فصلی هستیم. تاریخ تولد کمتر کسی هم تو ذهنم می‌مونه. همیشه شرمنده‌ی دوستانی می‌شم که تولد منو تبریک می‌گن و من هیچ وقت تاریخ تولدشون یادم نمی‌مونه. کلن با تاریخ‌ها میونه‌ی خوبی ندارم. این تاریخ تولد خودم هم دیگه تو پاچه‌م رفته. وگرنه ترجیح درونیم این بود که تاریخ تولد خودم رو هم فراموش می‌کردم. ولی خب کسی نمی‌تونه تاریخ تولد خودشو فراموش کنه. خیلی از چیزهایی که برام ذوق ایجاد می‌کردن، دیگه ذوقی ایجاد نمی‌کنن. نمی‌تونم بگم زندگی رو دوست دارم، ولی نسبت بهش کنجکاوم. مثل کسی که به شناخت دشمنش کنجکاو باشه. می‌خواد ببینه این چه مرگشه، چی تو سرشه، چه نقشه‌ای براش داره! رابطه‌ی من با زندگی هم همین جوره. نسبت به مقوله‌ی زندگی کنجکاوم. همچنان پرتلاشم. حتا تا حد نسبتن زیادی جاه‌طلبم. دوست دارم رازهای نهفته‌‌ی زندگی رو بیشتر بفهمم که وقتی خواستم این دنیا رو ترک کنم، بدونم کجا رو دارم ترک می‌کنم.
۶ تیر ۱۴۰۴

دکتر باجغلی.روانپزشک

پ.ن:هیئت تحریریه کانال اخبار جامعه پزشکی ایران ؛ تولد آقای دکتر رو با تاخیر😊😊خدمتشان تبریک عرض میکند.



@IMS_NEWS 🩺💉👨‍⚕👩‍⚕

❤36😁4👍3😭2👏1

www.group-telegram.com/us/IMS_NEWS.com/19759

2.86K viewsedited  Jun 30 at 05:02

من ۴۵ رو پذیرفته بودم، با ۴۶ هم یه جورایی کنار اومده بودم ولی آخه ۴۷؟! اون هم نه شروع ۴۷، بلکه تموم شدنش و ورود به ۴۸ سالگی! این دیگه نامردیه! ولی راستش کلی احساس‌های متناقض دارم. خب ۴۷ ساله شدن که چیز خوبی نیست، ولی با این حال خوشحالم که در این ۴۷ سال مواجهه‌ی زیادی با زندگی داشتم. این آخر هم که جنگ و وحشت‌های اگزیستانسیال روش سوار شد. خوشحالم که یه ... طلای سردی و گرمی روزگار نچشیده نیستم. دست زندگی به اندازه‌ی کافی برام رو شده. به واسطه‌ی شغلم ارتباطات ارزشمندی با مراجعانم دارم، درس‌های زیادی ازشون گرفتم و دارم می‌گیرم، با شرارت‌ها و تاریکی‌ها و نقاط ضعف درونیم خیلی بیشتر از قبل آشنا هستم، سوگ از دست دادن مادرم رو تجربه کردم و فهمیدم وقتی مراجعانم از سوگ حرف می‌زنن، دارن از چی حرف می‌زنن. امشب به بابام گفتم می‌دونی امروز چه روزیه؟ گفت نه. گفتم اگه زنت زنده بود می‌دونست چه روزیه. گفت چه روزیه؟ گفتم یکمی فکر کن. گفت نمی‌دونم. گفتم روز خیلی مهمیه! تولد منه! خجالت کشید و گفت خب من تاریخ‌ها تو ذهنم نمی‌مونه... گفت فردا هدیه‌ی تولدت رو می‌دم. یک میلیون به حسابت می‌ریزم. گفتم فقط یک میلیون؟! گفت پس چقدر بدم؟ گفتم حداقل  دو میلیون بده! گفت تو که خودت پول داری، چه نیازی به پول من داری! بعد مگه کسی می‌گه هدیه کم یا زیاده؟ مهم اینه که به فکرت بودم!دقیقن این ویژگی فراموشی تاریخ‌ها  رو به من هم داده. من حتا خیلی وقت‌ها یادم می‌ره در چه فصلی هستیم. تاریخ تولد کمتر کسی هم تو ذهنم می‌مونه. همیشه شرمنده‌ی دوستانی می‌شم که تولد منو تبریک می‌گن و من هیچ وقت تاریخ تولدشون یادم نمی‌مونه. کلن با تاریخ‌ها میونه‌ی خوبی ندارم. این تاریخ تولد خودم هم دیگه تو پاچه‌م رفته. وگرنه ترجیح درونیم این بود که تاریخ تولد خودم رو هم فراموش می‌کردم. ولی خب کسی نمی‌تونه تاریخ تولد خودشو فراموش کنه. خیلی از چیزهایی که برام ذوق ایجاد می‌کردن، دیگه ذوقی ایجاد نمی‌کنن. نمی‌تونم بگم زندگی رو دوست دارم، ولی نسبت بهش کنجکاوم. مثل کسی که به شناخت دشمنش کنجکاو باشه. می‌خواد ببینه این چه مرگشه، چی تو سرشه، چه نقشه‌ای براش داره! رابطه‌ی من با زندگی هم همین جوره. نسبت به مقوله‌ی زندگی کنجکاوم. همچنان پرتلاشم. حتا تا حد نسبتن زیادی جاه‌طلبم. دوست دارم رازهای نهفته‌‌ی زندگی رو بیشتر بفهمم که وقتی خواستم این دنیا رو ترک کنم، بدونم کجا رو دارم ترک می‌کنم.
۶ تیر ۱۴۰۴

دکتر باجغلی.روانپزشک

پ.ن:هیئت تحریریه کانال اخبار جامعه پزشکی ایران ؛ تولد آقای دکتر رو با تاخیر😊😊خدمتشان تبریک عرض میکند.



@IMS_NEWS 🩺💉👨‍⚕👩‍⚕

BY اخبار جامعه پزشکی ایران