group-telegram.com/MHMohaqeqMoein/1922
Last Update:
⛳️تمسخر سیاست ترس و فراموشی
✍️ لیلی نیکونظر، روزنامه نگار و پژوهشگر
دیکتاتور بر شانه‌های ترس نشسته است: سیاست ترس، از واهمه‌افکنی در دل مخالفان با اجرای دل‌آزارترین و مکارترین شیوه‌های پروپاگاندا. از همان سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، در نتیجه سیاست‌‌گذاری‌های مختلف حجاب و عفاف، از کمیته، تا سال‌های بعد و ورود بسیجیان و آمران به معروف و ناهیان از منکر به معرکه، تا سال‌های استقرار ترسناک گشت ارشاد، بدحجابی و بی‌حجابی، با ترس زنان از زندان و شلاق و وزرا آمیخته است.
حجاب، با اجرایِ سیاستِ ترس، اجباری شده است. روسری، در تمامی این سال‌ها، به عضو اضافه بدن زنانه تبدیل شده و کدهای حجاب اسلامی، به اجبار، "بدنی" شده‌اند. دور انداختن این حجاب، به قدر وحشت بی‌نام و نشان و درک‌ناشدنیِ به دور انداختن عضوی قدیمی از بدن، تن‌لرزه‌آور است.
پرسش این است: چه اتفاقی افتاده و چگونه دختران انقلاب برسیاستِ ترسِ این چند دهه چیره شده‌اند؟ پوسته واهمه از تنبیه و مجازاتِ احتمالی چطور ترک برداشته؟ دختران خیابان انقلاب می‌دانستند اعتراض‌شان بی‌مجازات نخواهد ماند. چه مجموعه دلایلی، به اعتراض دختران انقلاب، شهامت داده است؟
دختران خیابان انقلاب، روی سکو می‌ایستند و در نمایشی نفسگیر، به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند. با اینحال، این مبارزه، در فقدان شاهدان خیابانی، ثبت‌کنندگان اعتراض و تماشاگران آنلاین در دنیای دیجیتال، با تقریب زیادی بی‌اثر است. آن‌ها، شاهدان، بخشی از نمایش‌اند و پرفورمر و اجراگر، تماشاگران را به تماشایی "فعال" و کنشگرانه دعوت کرده است.
مردان و زنان حاضر در تصویر، نه آکساسوار، نه تزیین و حواشیِ تصاویر ثبت‌شده که به اندازه خود اجراگر، فعال و موثراند. گوشی‌های موبایل در تمامی این سال‌ها، مهم‌ترین ابزار مبارزه زنان و دختران ایرانی در جریان اعتراض به حجاب اجباری بوده است. کاری‌ترین خراش به پوسته سخت سالیان ترس، از همین توانایی شاهدگیری و ثبت لحظه‌به‌لحظه و زنده واقعه و مستندسازی وارد آمده است.
دختران خیابان انقلاب، در پرفورمنس تماشایی‌شان تنها نیستند. آن‌ها، بازیگوشانه و هدفمند، روی صدها گوشی همراه دور و برشان حساب کرده‌اند: کسانی هستند تا واقعه را ثبت کنند، کسانی هستند تا در انتشار اعتراض، کوشا باشند. مردان و زنانی، پیگیر سرنوشت دختران خیابان انقلاب‌اند؛ کسانی که از شروع اجرا و نمایش اعتراض، لحظه‌به‌لحظه برافراشتن پرچم اعتراض را "تلویزیونی" کرده‌اند. تماشاگران، این اجرا را نیمه رها نمی‌کنند. دختران خیابان انقلاب، بر بخشی از ترس نهادینه شده و بخشی- از- تن-شده سالیان اینگونه فائق آمده‌اند: شاهد دارند، ثبت شده‌اند، تنها نیستند.
سال‌ها پیش سوزان سانتاگ از دوربین به مثابه تفتگ و اسلحه "متعالی‌شده" گفته بود. دوربین‌های تلفن همراه، آن اسلحه‌های متعالی‌شده امروز هستند: مستندکنندگان دستگیری، نهیب زنندگان به حافظه، ابزار به تمسخر گرفتن سیاست "ترس" و "فراموشی".
🌧🍇⛈
BY حسن معین - خودشناسی
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/MHMohaqeqMoein/1922