روشنفکران

‍ روز قلم/ تورج عاطف
روزگار تازیانه بر اندیشه است
زمانه شکستن قلم
اما باید از او نوشت
حتی به نفس به نفسی
امید که آخرین نفس‌های اندیشه و قلم در این دیار نشود
رفیق امروز را به تو نسبت  داده اند
" روز قلم "
اما برای من قلم همه روز و شب و دم و بازدم است و می دانم که به قلم زنده و با قلم می میرم و ای کاش قلم من برای هر کسی که آن را خواند رنجی و دردی  ندهد  که به شوق لبخندی و یا خرسندی رفیقی شعری و یا که قطعه و قصه و نقدی را نگاشتم و می نگارم
در پسین روز از تیرگان است که باز حکایت سور دوگانه ای به میان آید . روزچهاردم تیر ماه را روز قلم نام نهاده اند.قلم هم خدایگانی چون باران دارد. قلم می تواند سیلابی شود و سیلی را بنیان نهد و یا این که مایه حیات و زندگانی  باشد.
قلم چون باران تراوش دارد. قلم صدایش دلپذیر اما چه کسی داند که چگونه نوائی در روح و ذهن خواننده اش می آفریند ؟
قلم باید از ابر خلاقیت و دانش و فکر و بی گمان هنری آید که صاحبی داشته باشد.  قلم به دست غریبه  افتد چون ابرهائی که بی انتها  در آسمان سرگردانند بی هدف چرخش کند.
قلم می توان فرمان نجات دهد یا آن که حکم به مرگی را امضا کند. قلم ادعا می تواند داشته باشد و چه بی انتها گزافه گوئی هائی به اسم صاحبان جعلی اش زده  شد
قلم چون باران است اگر  صاحب اصلی  اش آن را  با تعریف مولانائی اش   دست گیرد
چون قلم اندر نوشتن می‌‌شتافت ** چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
قلم باید به عشق باشد. و عشق ... ؟
این کلمه چه حکایت هائی دارد ؟  عشق چون باران است. آری بارانی که  زمین تشنه ای را سیراب می کند و سبزی  و زندگی  را متولد می کند بی آن که کسی یاد از او بکند و شاید زمین خود مدعی شود که زیبا است.
  قلم که بر خود می شکافد معنی  درست خودش را می دهد. قلم باید از عشق آید و با عشق  بنگارد و به عشق برسد.
عشق که از قلم بر آید معنای باران و بی گمان یاد آور خدایگان تیشتر است . آرزویم برای قلم  عشق است و بی گمان آگاهی  که تراوش باید شود از ذهن و روحی که  انسان نامش دهند
من به شوق تو به همه اساتید و دوستانم که  جرات قلم زدن را با دوستی و تشویق و انتقاد  به من دادند درود می فرستم و سپاس گزارشان هستم
ای قلم نیکو بنگار حتی به تلخی که تو آنقدر شایسته ای که سوگند پروردگارم هم به حقانیت تو بود
. روز قلم  شاد مانه باد بر رسام عشق
باشد که رها شود از این بار درد
رها از درد جهل
رها از درد رنج قلم به دستان صادق
رها از بی هنری آنهایی که به ناحق قلم  را به آنها زنجیر کردند
باشد که چنین باشد

@Roshanfkrane

❤15👏2👍1

www.group-telegram.com/us/Roshanfkrane.com/170562

6.64K viewsOmid faraghat, edited  Jul 5 at 13:50

‍ روز قلم/ تورج عاطف
روزگار تازیانه بر اندیشه است
زمانه شکستن قلم
اما باید از او نوشت
حتی به نفس به نفسی
امید که آخرین نفس‌های اندیشه و قلم در این دیار نشود
رفیق امروز را به تو نسبت  داده اند
" روز قلم "
اما برای من قلم همه روز و شب و دم و بازدم است و می دانم که به قلم زنده و با قلم می میرم و ای کاش قلم من برای هر کسی که آن را خواند رنجی و دردی  ندهد  که به شوق لبخندی و یا خرسندی رفیقی شعری و یا که قطعه و قصه و نقدی را نگاشتم و می نگارم
در پسین روز از تیرگان است که باز حکایت سور دوگانه ای به میان آید . روزچهاردم تیر ماه را روز قلم نام نهاده اند.قلم هم خدایگانی چون باران دارد. قلم می تواند سیلابی شود و سیلی را بنیان نهد و یا این که مایه حیات و زندگانی  باشد.
قلم چون باران تراوش دارد. قلم صدایش دلپذیر اما چه کسی داند که چگونه نوائی در روح و ذهن خواننده اش می آفریند ؟
قلم باید از ابر خلاقیت و دانش و فکر و بی گمان هنری آید که صاحبی داشته باشد.  قلم به دست غریبه  افتد چون ابرهائی که بی انتها  در آسمان سرگردانند بی هدف چرخش کند.
قلم می توان فرمان نجات دهد یا آن که حکم به مرگی را امضا کند. قلم ادعا می تواند داشته باشد و چه بی انتها گزافه گوئی هائی به اسم صاحبان جعلی اش زده  شد
قلم چون باران است اگر  صاحب اصلی  اش آن را  با تعریف مولانائی اش   دست گیرد
چون قلم اندر نوشتن می‌‌شتافت ** چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
قلم باید به عشق باشد. و عشق ... ؟
این کلمه چه حکایت هائی دارد ؟  عشق چون باران است. آری بارانی که  زمین تشنه ای را سیراب می کند و سبزی  و زندگی  را متولد می کند بی آن که کسی یاد از او بکند و شاید زمین خود مدعی شود که زیبا است.
  قلم که بر خود می شکافد معنی  درست خودش را می دهد. قلم باید از عشق آید و با عشق  بنگارد و به عشق برسد.
عشق که از قلم بر آید معنای باران و بی گمان یاد آور خدایگان تیشتر است . آرزویم برای قلم  عشق است و بی گمان آگاهی  که تراوش باید شود از ذهن و روحی که  انسان نامش دهند
من به شوق تو به همه اساتید و دوستانم که  جرات قلم زدن را با دوستی و تشویق و انتقاد  به من دادند درود می فرستم و سپاس گزارشان هستم
ای قلم نیکو بنگار حتی به تلخی که تو آنقدر شایسته ای که سوگند پروردگارم هم به حقانیت تو بود
. روز قلم  شاد مانه باد بر رسام عشق
باشد که رها شود از این بار درد
رها از درد جهل
رها از درد رنج قلم به دستان صادق
رها از بی هنری آنهایی که به ناحق قلم  را به آنها زنجیر کردند
باشد که چنین باشد

@Roshanfkrane

BY روشنفکران