group-telegram.com/akhalaji/17885
Last Update:
🔷 انفعال در آخر خط !
🖊 شورای سردبیری
البته حرف‌هایمان را دربارهٔ سیاست آتی ایالات‌متحده و واکنش ایران (فاعلی و انفعالی) زده‌ایم، اما علت قرار گرفتن کشور در موضع انفعالی را نگفته بودیم. امروز زمان توضیح چرایی این وضعیت است.
در روابط بین کشورها چند متغیر مهم، تعیین‌کنندهٔ متغیرهای جزئی‌اند؛ اما خلاصه‌ترین توصیفِ این متغیرهای اصلی: نسبت قدرتِ کلِ دو کشور نسبت به یکدیگر، نسبت توان عقلانی (توان دیپلماسی) آن‌ها، نسبت برخورداری آن‌ها از حمایت داخلی (اعتبار نمایندگی).
توصیف خلاصهٔ این متغیرها نیز چنین است:
الف: کشوری می‌تواند در رابطه با دیگری دستِ بالای تعیین‌کنندهٔ قطعیِ نتیجه داشته باشد که نسبتِ مجموع توان نظامی و اقتصادی‌اش به کشور دیگر حداقل چهار به یک باشد. نسبتِ توان نظامیِ ایالات‌متحده در مقایسه با ایران، هشتاد به یک (بودجهٔ نظامی ایالات‌متحده حدود ۸۲۰ و ایران۱۰/۳ میلیارد دلار است) و نسبت تولید ناخالص داخلی آن‌ها هفتاد به یک است (حدود ۲۸۰۰۰ میلیارد و ۴۰۲ میلیارد). این ارقامِ سال ۲۰۲۳ است.
ب: کشوری می‌تواند نسبت به کشور دیگر دست برتر داشته باشد که عقلش بیشتر باشد. با فرض برابریِ قدرت کلِ دو کشور، کسی از پس دیگری برخواهد آمد که بتواند ظرفیت‌های خود را با درایتِ بیشتری به کار بگیرد، استراتژیِ رویاروییِ سنجیده‌تری داشته باشد، با توجه به شرایط محیطی انعطاف بیشتری داشته باشد (دیپلماسیِ قوی‌تری داشته باشد) و در حمله و گریز، مَکرش از ایمانش فزون‌تر باشد. ایالات‌متحده کاملاً بر اساس عقل سلیمِ طبقهٔ حاکمهٔ آن اداره می‌شود، در ایران ادارهٔ کشور بر اساس توهمات هیئت حاکمه است. ایالات‌متحده ظرفیت‌های خود را نه همیشه، بلکه عمدتاً در چارچوب منافعی سنجیده به کار می‌گیرد (مثلاً به اوکراین کمک می‌کند تا روسیه را ضعیف کند) ایران ظرفیت‌های خود را در جایی که هیچ کمکی هرگز به امنیت و ثبات آن نخواهد کرد مصرف می‌کند (به زکزاکی و حماس می‌دهد)، ایالات‌متحده غیر از قدرت ناشی از حق وتو، با کشورها بر اساس کاری که در مجامع و درگیری‌های بین‌المللی برایش انجام می‌دهند (در قطعنامه‌های سازمان ملل منعکس می‌شود) رفتار می‌کند، ایران اعتراف می‌کند که ترکیه در سوریه خامَش کرده و یا جرئت ندارد در هنگام همنواییِ دوستانش با دشمنانش (همراهی با امارات بر سر جزایر ایرانی و یا در قطعنامه‌های شورای امنیت) یقهٔ آن‌ها را بگیرد. درک موقعیت کشور در زمینهٔ متغیر اول و عدم چالش در زمینهٔ متغیر دوم، می‌توانست حاصل خردمندی اداره‌کنندگانِ کشور و در درازمدت حافظ منافع ملی باشد. تصمیم‌گیرندگانِ کشور قدرت درک این نکتهٔ ساده را نیز نداشتند.
ج: و بالاخره، کشوری می‌تواند به استحکام پشت جبهه‌اش در ورود به عرصهٔ درگیری‌های جهانی اطمینان کند که حمایت داخلی کامل داشته باشد. این امر تنها در صورت مشارکت کامل اکثریت شهروندان در ادارهٔ کشور در قالب آزادی احزاب و رسانه‌ها و انتخابات، شدنی است. این واقعیت چالش‌پذیر نیست که ایران اساساً فاقد شرایط یادشده است. این باید همهٔ ما را بترساند که وزیر امور خارجهٔ جدید ایالات‌متحده در برابر کمیتهٔ تعیینِ صلاحیتش برای وزیر شدن (در برابر این کمیته، باید ارزیابی‌های واقع‌بینانه داشت تا قبول شد)، اولین جمله‌ای که در مورد ایران می‌گوید این است که بین حکومت و مردم ایران فاصلهٔ زیادی است.
مجموعهٔ عوامل فوق سبب ابتلای ایران به سیاست انفعالی در برابر ایالات‌متحده است. شدت این انفعال اخیراً به خاطر برخی مسائل افزایش یافته است و هزینهٔ ایران را برای حل مسائلش و به‌ویژه رفع تحریم‌ها زیاد می‌کند. متأسفانه اکنون در نقطه‌ای هستیم که می‌توانیم آن را موقعیت «ورود به اتاق مذاکره بعد از امضای نتیجهٔ مذاکره» نامید. این موقعیت زمانی رخ می‌دهد که یک طرف برای ورود به مذاکره، اجرای شروطی را درخواست کند و کشور دیگر به خاطر ضعف مفرط ناچار به قبول شرایط باشد. کشور ما اکنون در این موقعیت است و دیر یا زود با آن روبرو خواهیم شد.
ما اصلاً موافق نیستیم که حکومت کشورمان (هر حکومتی) از این موضع وارد مذاکره با کشوری قدرتمند شود و سال‌هاست در چند مقطع از امکان انجام یک معامله (نه مذاکره) با ایالات‌متحده گفتیم و توصیه کرده‌ایم. گوشِ شنوایی نبوده و فرصت آن معامله‌ها و تبدیل آن‌ها به بنیان مذاکره از دست رفته است. نتیجه‌اش به‌زودی پیش روی ماست.
نباید سراغ کم کردنِ رویِ کشورهای خیلی قدرتمند رفت. بله، ویتنام ایالات‌متحده را شکست داد، ولی در روز پیروزی، ویتنام کشوری سوخته با ناپالم بود و ایالات‌متحده فقط خراش برداشته بود. حکومت ما هم شاید روزی بتواند بگوید روی آمریکا را کم کرده، اما مسئله این است که آیا در آن روز چیزی از ایران باقی خواهد بود یا نه!
دربارهٔ اینکه چرا دستگاه راهبری ایران نمی‌تواند موقعیت کنونی را تغییر دهد، بعداً خواهیم نوشت.
@jameeno
#سیاست_انفعالی
@akhalaji
BY فراسوی سیاست
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/akhalaji/17885