دغلکاری نخبگان، کانال اصغر حکمتیار

در ناامیدی بسی امید است، بشرطها و شروطها- قسمت دوم
 
 بعد از اینکه با صراحت از کلیه کثافات رفتاری و اخلاقی و کلیه عاملان آنها ابراز انزجار کردیم، باید قبول کنیم ما ملت ایران مشکلات بنیادی در اخلاق و باورها و شخصیت خود داریم. صرف لعنت کردن به آخوندها و چپی‌ها و ملی‌گرایان دردی را دوا نمی کند. درست است که اینها اراذل ما بوده‌اند، اما خیلی از کثافات اخلاقی آنها رابا درجات مختلف همه داریم. تقصیر‌ها را گردن کسی دیگر نیندازیم. امثال کیانوری و بهشتی و رجوی و رجایی و محسن رضایی و شریعتمداری کیهان و ری‌شهری و عباس عبدی و ابراهیم یزدی و قطب‌زاده و جنتی و احمدی‌نژاد و مهدوی کنی و نواب صفوی و سحابی و غیره محصول همین ملت‌اند. از یک نقطه خاص ایران هم نبودند: مشهدی، اصفهانی، تبریزی و یزدی و غیره. و از تک‌تک جناح‌های سیاسی هم بودند. خواهش می‌کنم خودتان را تافته جدابافته ندانید. وضعمان کلا خیط است. اگر فکر کنید مساله فقط بک گروه خاص است در چرخه دروغ ۱۵۰ ساله اسیر می‌مانید.
 
به رسمیت بشناسیم عیوب خود را از قبیل خودشیفتگی، حرص، بی‌اعتمادی، بردگی روحی، طاغوت‌پرستی، تکبر و غرور، تنگ‌نظری، انحصارطلبی، بی‌لطفی و بی‌غیرتی نسبت به طبیعت و منابع آبی–طبیعی، فتنه‌دوستی، جوگرفتگی و تقلید‌های جمعی، ذهنی‌گرایی و ایدآلیسم، تعصبات قبیله‌ای، ظاهرپرستی مذهبی، چاپلوسی، انفعال، تنبلی و‌ ریا.
در واقع ملت ایران هم در باورهای اخلاقی هم در ویژگی‌های شخصیتی، هم در ارتباطات و تفاهم و اعتماد مشکلات عمیقی دارد. بیشتر از اقوام دیگر و یا همسایگانش.
 
این اخلاق‌گرایی و واقع‌بینی نسبت به آنچه هستیم می‌شود ریشه عقل سیاسی محافظه کارانه، که عبارت است از بدبینی به نخبگان و پوپولیست‌ها، کنترل قدرت دولت، خارج کردن انحصار پولی و منابع از دولت و بدبینی به برنامه‌ریزان و گنده‌گوزان. نیز توبه تصویری ایجاد می‌کند از ویژگی‌هایی که نجاتمان می‌دهد مانند تواضع، حزم و احتیاط، احترام به سنن، حرمت طبیعت و مالکیت خصوصی.
 
طبق معمول در زمینه اخلاق‌گرایی و‌ توبه هم عوام از نخبگان حوزه و دانشگاه جلوترند. نخبگان اسیرند و مخالفین جدی توبه اند. لیبرال‌ها و دموکرات‌ها و اصلاح‌طلبان و ملی‌گرایان و چپی‌ها همگی پوپولیسم و خودشیفتگی شخصی، جنسی، قومی و طبقاتی را تشویق می‌کنند.

 در مقابل، عوام توبه می‌کنند و خود را سرزنش می‌کننند و در فهم عمق فاجعه هم جلوترند. توبه که کنیم قوت هم می‌آید. نور و امید هم خواهد آمد. إن‌شاءالله.
 

👍26❤2👎2

www.group-telegram.com/us/anti_hypocrisy.com/151

2.55K viewsedited  Mar 26, 2024 at 10:27

در ناامیدی بسی امید است، بشرطها و شروطها- قسمت دوم
 
 بعد از اینکه با صراحت از کلیه کثافات رفتاری و اخلاقی و کلیه عاملان آنها ابراز انزجار کردیم، باید قبول کنیم ما ملت ایران مشکلات بنیادی در اخلاق و باورها و شخصیت خود داریم. صرف لعنت کردن به آخوندها و چپی‌ها و ملی‌گرایان دردی را دوا نمی کند. درست است که اینها اراذل ما بوده‌اند، اما خیلی از کثافات اخلاقی آنها رابا درجات مختلف همه داریم. تقصیر‌ها را گردن کسی دیگر نیندازیم. امثال کیانوری و بهشتی و رجوی و رجایی و محسن رضایی و شریعتمداری کیهان و ری‌شهری و عباس عبدی و ابراهیم یزدی و قطب‌زاده و جنتی و احمدی‌نژاد و مهدوی کنی و نواب صفوی و سحابی و غیره محصول همین ملت‌اند. از یک نقطه خاص ایران هم نبودند: مشهدی، اصفهانی، تبریزی و یزدی و غیره. و از تک‌تک جناح‌های سیاسی هم بودند. خواهش می‌کنم خودتان را تافته جدابافته ندانید. وضعمان کلا خیط است. اگر فکر کنید مساله فقط بک گروه خاص است در چرخه دروغ ۱۵۰ ساله اسیر می‌مانید.
 
به رسمیت بشناسیم عیوب خود را از قبیل خودشیفتگی، حرص، بی‌اعتمادی، بردگی روحی، طاغوت‌پرستی، تکبر و غرور، تنگ‌نظری، انحصارطلبی، بی‌لطفی و بی‌غیرتی نسبت به طبیعت و منابع آبی–طبیعی، فتنه‌دوستی، جوگرفتگی و تقلید‌های جمعی، ذهنی‌گرایی و ایدآلیسم، تعصبات قبیله‌ای، ظاهرپرستی مذهبی، چاپلوسی، انفعال، تنبلی و‌ ریا.
در واقع ملت ایران هم در باورهای اخلاقی هم در ویژگی‌های شخصیتی، هم در ارتباطات و تفاهم و اعتماد مشکلات عمیقی دارد. بیشتر از اقوام دیگر و یا همسایگانش.
 
این اخلاق‌گرایی و واقع‌بینی نسبت به آنچه هستیم می‌شود ریشه عقل سیاسی محافظه کارانه، که عبارت است از بدبینی به نخبگان و پوپولیست‌ها، کنترل قدرت دولت، خارج کردن انحصار پولی و منابع از دولت و بدبینی به برنامه‌ریزان و گنده‌گوزان. نیز توبه تصویری ایجاد می‌کند از ویژگی‌هایی که نجاتمان می‌دهد مانند تواضع، حزم و احتیاط، احترام به سنن، حرمت طبیعت و مالکیت خصوصی.
 
طبق معمول در زمینه اخلاق‌گرایی و‌ توبه هم عوام از نخبگان حوزه و دانشگاه جلوترند. نخبگان اسیرند و مخالفین جدی توبه اند. لیبرال‌ها و دموکرات‌ها و اصلاح‌طلبان و ملی‌گرایان و چپی‌ها همگی پوپولیسم و خودشیفتگی شخصی، جنسی، قومی و طبقاتی را تشویق می‌کنند.

 در مقابل، عوام توبه می‌کنند و خود را سرزنش می‌کننند و در فهم عمق فاجعه هم جلوترند. توبه که کنیم قوت هم می‌آید. نور و امید هم خواهد آمد. إن‌شاءالله.
 

BY دغلکاری نخبگان، کانال اصغر حکمتیار