باورهای قدیم و اندیشه های نو

#علی، انسانی که هنوز به #تاریخ بازنگشته*

✍️ عباس مجنونی

علی ابن ابیطالب نام شخصیتی است که بعد از پیامبر، مشهورترین شخص جهان اسلام است.
اما بخش مهمی از تاریخ وی سانسور شده است.

علی می‌گفت: ما تکیه‌گاه راه میانه‌ایم، آن‌ها که تندروی کرده‌اند به ما بازمی‌گردند و آن‌ها که عقب مانده‌اند، می‌ رسند.

علی نه *کاخ* داشت نه *باغ* و *بستان* داشت نه *اسکورت نه گارد* .
یک شمشیر داشت و یک بیل در تمام سال های خانه نشینی اش شمشیر را به کنار گذاشته بود و با بیل به آبیاری نخل ها و چاه کنی برای آبادانی مملکت اسلامی مشغول بود .

*علی بن ابی‌ طالب* به همت مورخان و بسیاری از عُلمای شیعه ، قرن‌ها پیش از تاریخ اخراج شد.

روز بیعتش مردی از میان جمع برخاست و علناً گفت: با تو بیعت می کنم اما اگر رفتار نامناسبی داشته باشی، تو را خواهیم کشت.

بدون اینکه حتی اَخمی به ابرو بیاورد فقط یک کلمه گفت: قبول!

در سخنرانی‌ها یکی از سپاهیان بپاخاست و اظهاراتی کرد آمیخته به *تَملُق* . او سخنانش را چنین ادامه داد: ... من بیزارم از این که درباره من اینگونه بیاندیشید که تعریف و تمجید شمارا دوست دارم... با سخنان زیبا از من تعریف نکنید و توصیه کرد که با گفتن سخن حق مرا ترک کنید.

*انتقاد از خود را خط قرمز جامعه نکرد.*
در حکومتش پاسخ سخن هر چقدر تلخ بود فقط با سخن داده می شد!

بسیاری از مخالفانش در مسجدی که نماز می خواند جمع می شدند اعتراض می کردند دشنامش می دادند. اما یک روز هم سهمشان از بیت المال حذف نشد.

*مخالفت با حکومت على هزینه نداشت*.

*شاید بد نباشد که فقط برای فرق شکافته علی گریه نکنیم.*
*برای خود گریه کنیم*.

اصلاً فرق علی شکافت که تَرَک در دانسته‌های من و تو ایجاد شود. که فرق ذهنیت‌ها، تعصب‌ها و جاهلیت‌های من و تو شکافته شود. عجیب است ما برای کسی گریه می‌کنیم که هیچ شباهتی به او نداریم.

""بیش از شمشیرِ علی، به منطق علی (ایجاد توافق از طریق مُفاهمه) و بیش از عدالتِ اقتصادی علی به عدالتِ سیاسی (برابری حاکم و شهروندان فارغ از جنسیت و نژاد و مذهب) و بیش از جنگِ علی به (آشتی) او تمرکز کنیم.""

باشد که به برکت آن یگانه بی نظیر تاریخ و نور خاموشی ناپذیر خداوند، حضرت علی آمرزیده شویم .

او فاتح خیبر نبود ، مهم ترین فتح او باز کردن چشمان ما به الگوی جدیدی از حکمرانی است که بر مَدار اِنعطاف، مُداراجوئی، عقلانیت وَرزی، آزادمنشی و مشارکت جوئی است.
*او فاتح همیشگی سرزمین عقلانیت و آزادگی است*.

در ادبیات ما چه بیت‌های ناب و دلربایی می‌توان یافت دربارۀ گریستن علی بر ظلمی که بر زنی یهودی رفته بود؛ به اندازۀ بیرون آوردن خلخالی از پای او.

اما چرا داستان‌های علی به دیوان‌ها و شاعرانگی‌های ما کوچ کرده‌ است؟ آیا نیاز شاعران و سخنوران به این داستان‌ها، بیشتر از نیاز زنان و مردان جفادیدۀ روزگاران است؟

ما آن شعرها و قصیده‌ها را ساختیم و از فضیلت‌های علی سخنرانی‌های پر شور و احساس پرداختیم، تا وجدان‌ مان آرام گیرد و سپس با این وجدان آرام و آسوده، خلخال‌‌ ها از دست و پای مسلمان و نامسلمان درآوریم.

می‌گویند بزرگ بود آری؛ بزرگ بود؛ اما نه چون عدد برگ‌ های درختان و قطره‌های باران را می‌دانست.

بزرگ بود؛ چون قاضی‌ القضات بصره، یار وفادار و صحابی فاضلش، ابوالأسود دوئلی را از کُرسی قضاوت به زیر کشید، تنها به این جُرم ‌که صدایش را اندکی از صدای متهم بالاتر برده بود.

قاضی در حکومت علی، چنان قدرت و استقلالی داشت که می‌توانست علی را نیز محاکمه کند.

علی، آنگاه که زره گمشده‌اش را نزد مردی مسیحی یافت، از او خواست که آن را به او پس دهد مرد مسیحی، سر باز زد مردم به حمایت از علی که پیشوا و خلیفۀ دوران بود، بر مرد مسیحی تاختند علی گفت: رهایش کنید نزد قاضی می‌رویم ، شاکی و متهم نزد داوری که علی خود او را منصوب کرده بود، نشستند قاضی به‌احترام علی از جای برخاست علی گفت: بنشین که بر قاضی است که با هر دو سوی دعوی یکسان رفتار کند؛ حتی در نگاه کردن، قاضی از علی خواست که برای ادعای خویش گواه آورد علی شاهدی نداشت پس زره در دست مسیحی باقی ماند و روسفیدی برای علی.

معراج علی، شب‌ها در نخلستان‌ های مدینه نبود؛ او روزها از دارالحکومه به معراج می‌رفت.

حکومت پنج ساله حضرت علی در طلیعه تاریخ اسلام البته نمی‌توانست به رژیم حقوقی و دموکراتیک ختم شود. زمان و زمین مهیا نبود، سنت‌های قبیلگی ، آفتِ فساد نهادینه ، جهل مردم که از هر تازگی هراسان بودند و منافع بزرگان جامعه اسلامی به یگانه‌ تنهائی چون علی مجال نمی‌داد تا شیوه و فلسفه حکمرانی را دگرگون کند.

در کتاب سرگذشت انسانی در شرق و غرب می‌توان آن پنج سال حکومت علی را صفحه‌ ای زرین دانست از تکاپوی مردی حیرت‌انگیز که فراتر از زمان و تاریخ خویش می‌ اندیشید و هنوز که هنوز است به تاریخ بازنگشته است.

https://www.group-telegram.com/us/beshnofekrkon.com/528

Telegram

باورهای قدیم و اندیشه های نو

امام علي و انتخاب مُنذر بن جارود بعنوان فرماندار و برخورد تند ايشان با او بدليل خيانت

مُنذر بن جارود ، فرماندار امیرمؤمنان در اصطخر ( از شهرهای قدیمی فارس ) بود .
به علی (ع) خبر رسید که فرماندارش در توزیع ثروتها گشاده دستی می کند و به هر که بخواهد ، بدون…

❤15👍8👏3

www.group-telegram.com/us/beshnofekrkon.com/2611

4.81K viewsedited  Apr 9, 2024 at 06:46

#علی، انسانی که هنوز به #تاریخ بازنگشته*

✍️ عباس مجنونی

علی ابن ابیطالب نام شخصیتی است که بعد از پیامبر، مشهورترین شخص جهان اسلام است.
اما بخش مهمی از تاریخ وی سانسور شده است.

علی می‌گفت: ما تکیه‌گاه راه میانه‌ایم، آن‌ها که تندروی کرده‌اند به ما بازمی‌گردند و آن‌ها که عقب مانده‌اند، می‌ رسند.

علی نه *کاخ* داشت نه *باغ* و *بستان* داشت نه *اسکورت نه گارد* .
یک شمشیر داشت و یک بیل در تمام سال های خانه نشینی اش شمشیر را به کنار گذاشته بود و با بیل به آبیاری نخل ها و چاه کنی برای آبادانی مملکت اسلامی مشغول بود .

*علی بن ابی‌ طالب* به همت مورخان و بسیاری از عُلمای شیعه ، قرن‌ها پیش از تاریخ اخراج شد.

روز بیعتش مردی از میان جمع برخاست و علناً گفت: با تو بیعت می کنم اما اگر رفتار نامناسبی داشته باشی، تو را خواهیم کشت.

بدون اینکه حتی اَخمی به ابرو بیاورد فقط یک کلمه گفت: قبول!

در سخنرانی‌ها یکی از سپاهیان بپاخاست و اظهاراتی کرد آمیخته به *تَملُق* . او سخنانش را چنین ادامه داد: ... من بیزارم از این که درباره من اینگونه بیاندیشید که تعریف و تمجید شمارا دوست دارم... با سخنان زیبا از من تعریف نکنید و توصیه کرد که با گفتن سخن حق مرا ترک کنید.

*انتقاد از خود را خط قرمز جامعه نکرد.*
در حکومتش پاسخ سخن هر چقدر تلخ بود فقط با سخن داده می شد!

بسیاری از مخالفانش در مسجدی که نماز می خواند جمع می شدند اعتراض می کردند دشنامش می دادند. اما یک روز هم سهمشان از بیت المال حذف نشد.

*مخالفت با حکومت على هزینه نداشت*.

*شاید بد نباشد که فقط برای فرق شکافته علی گریه نکنیم.*
*برای خود گریه کنیم*.

اصلاً فرق علی شکافت که تَرَک در دانسته‌های من و تو ایجاد شود. که فرق ذهنیت‌ها، تعصب‌ها و جاهلیت‌های من و تو شکافته شود. عجیب است ما برای کسی گریه می‌کنیم که هیچ شباهتی به او نداریم.

""بیش از شمشیرِ علی، به منطق علی (ایجاد توافق از طریق مُفاهمه) و بیش از عدالتِ اقتصادی علی به عدالتِ سیاسی (برابری حاکم و شهروندان فارغ از جنسیت و نژاد و مذهب) و بیش از جنگِ علی به (آشتی) او تمرکز کنیم.""

باشد که به برکت آن یگانه بی نظیر تاریخ و نور خاموشی ناپذیر خداوند، حضرت علی آمرزیده شویم .

او فاتح خیبر نبود ، مهم ترین فتح او باز کردن چشمان ما به الگوی جدیدی از حکمرانی است که بر مَدار اِنعطاف، مُداراجوئی، عقلانیت وَرزی، آزادمنشی و مشارکت جوئی است.
*او فاتح همیشگی سرزمین عقلانیت و آزادگی است*.

در ادبیات ما چه بیت‌های ناب و دلربایی می‌توان یافت دربارۀ گریستن علی بر ظلمی که بر زنی یهودی رفته بود؛ به اندازۀ بیرون آوردن خلخالی از پای او.

اما چرا داستان‌های علی به دیوان‌ها و شاعرانگی‌های ما کوچ کرده‌ است؟ آیا نیاز شاعران و سخنوران به این داستان‌ها، بیشتر از نیاز زنان و مردان جفادیدۀ روزگاران است؟

ما آن شعرها و قصیده‌ها را ساختیم و از فضیلت‌های علی سخنرانی‌های پر شور و احساس پرداختیم، تا وجدان‌ مان آرام گیرد و سپس با این وجدان آرام و آسوده، خلخال‌‌ ها از دست و پای مسلمان و نامسلمان درآوریم.

می‌گویند بزرگ بود آری؛ بزرگ بود؛ اما نه چون عدد برگ‌ های درختان و قطره‌های باران را می‌دانست.

بزرگ بود؛ چون قاضی‌ القضات بصره، یار وفادار و صحابی فاضلش، ابوالأسود دوئلی را از کُرسی قضاوت به زیر کشید، تنها به این جُرم ‌که صدایش را اندکی از صدای متهم بالاتر برده بود.

قاضی در حکومت علی، چنان قدرت و استقلالی داشت که می‌توانست علی را نیز محاکمه کند.

علی، آنگاه که زره گمشده‌اش را نزد مردی مسیحی یافت، از او خواست که آن را به او پس دهد مرد مسیحی، سر باز زد مردم به حمایت از علی که پیشوا و خلیفۀ دوران بود، بر مرد مسیحی تاختند علی گفت: رهایش کنید نزد قاضی می‌رویم ، شاکی و متهم نزد داوری که علی خود او را منصوب کرده بود، نشستند قاضی به‌احترام علی از جای برخاست علی گفت: بنشین که بر قاضی است که با هر دو سوی دعوی یکسان رفتار کند؛ حتی در نگاه کردن، قاضی از علی خواست که برای ادعای خویش گواه آورد علی شاهدی نداشت پس زره در دست مسیحی باقی ماند و روسفیدی برای علی.

معراج علی، شب‌ها در نخلستان‌ های مدینه نبود؛ او روزها از دارالحکومه به معراج می‌رفت.

حکومت پنج ساله حضرت علی در طلیعه تاریخ اسلام البته نمی‌توانست به رژیم حقوقی و دموکراتیک ختم شود. زمان و زمین مهیا نبود، سنت‌های قبیلگی ، آفتِ فساد نهادینه ، جهل مردم که از هر تازگی هراسان بودند و منافع بزرگان جامعه اسلامی به یگانه‌ تنهائی چون علی مجال نمی‌داد تا شیوه و فلسفه حکمرانی را دگرگون کند.

در کتاب سرگذشت انسانی در شرق و غرب می‌توان آن پنج سال حکومت علی را صفحه‌ ای زرین دانست از تکاپوی مردی حیرت‌انگیز که فراتر از زمان و تاریخ خویش می‌ اندیشید و هنوز که هنوز است به تاریخ بازنگشته است.

https://www.group-telegram.com/us/beshnofekrkon.com/528

BY باورهای قدیم و اندیشه های نو